Alle inzendingen van René Turk

Ik snel langs titels in een boekwinkel. Volle tafels, bekend en onbekend werk. 'Ik ben pelgrim' knalt uit een kaft. Pak het boek. Het is zwaar. Loop ermee naar de leestafel. Sla het open. De eerste zin. Ik schrijf het op papier: 'Er zijn van die plekken die ik me mijn hele leven zal herinneren...

Ik houd van mensen die iets te melden hebben. Daarom ga ik graag naar het theater. Lekker op het pluche in een intieme setting. Alleen maar ontvangen. Eén van die voorstellingen vergeet ik nooit meer, een avondje Stef Bos. Hij was zojuist teruggekeerd uit Zuid-Afrika en duwde ons diep in de modder....

Als jonge jongen was ik al door haar gefascineerd. Als ze bij me in de klas zou hebben gezeten, was ik vast enorm trots op haar geweest. Op haar lef en rebelse karakter. Haar gedurfde kleding en scherpe uitspraken. Ze zou het bloed onder nagels van leraren hebben vandaan gehaald. Steeds dat prikkele...

Volgens emeritus hoogleraar Cees Hamelink zijn er twee soorten mensen. De socialen en zij die alles als een provocatie zien. Simpel. Het probleem is dat deze twee groepen elkaar absoluut niet begrijpen. Of bereiken. Ze komen elkaar vaak ongewild tegen. Op verjaardagen bijvoorbeeld. Na een borrel of ...

Maandagmiddag, half vijf. Daar zit ik dan. Eindelijk. De eerste ademtocht het lekkerst. Streling van de ruggengraat. Simpel kan het leven zijn. Het geluk van een meditatiebankje. De afgelopen week komt voorbij. Dag en nacht werken. De ene na de andere beer schoot ik af. De trots. De euforie. Ik ...

In het eerste Zoet schreef ik over mijn droom: Een Holle Bolle Kikker bij recreatieplas De Breuly. Een prachtig meer verdient een bewaker. Een kikker die toeziet dat de parel blijft glanzen. Wanneer je een kwakende attractie ziet, wordt opruimen een feest. Zolang dit reptiel er niet staat, raap ik z...

In juli was ik samen met een maatje in Noord-Ierland. Belfast om precies te zijn. We wilden een dagje naar The Giant's Causeway. Deze gestaafde rotsformaties behoren tot de honderd mooiste plekken ter wereld. Volgens een website. In Nederland gelezen. Op het station zien we dat we er lang over ...

Ik schrik wakker van het snerpende gepiep van mijn wekkerradio. Behendig zwaai ik met mijn rechterarm naar het kladblok op het nachtkastje. Grijp het. De pen valt op de grond. Als ik met links onder het stoffige bed tast, is het weg. Vervlogen. De droom. Gisteren ook al dat brood vergeten. Nu weet i...

Steekwoorden op een bankenvelop wijzen met scherpe nagels naar mij. Hoe ga ik hier een stukje van smeden zonder in herhaling te vervallen? Ik volg het enig juiste credo: gewoon beginnen. 'Het Zoet' is een cadeaumagazine dat je kunt krijgen of geven. Het staat boordevol verhalen over mensen die ...

De man met wie ik door de nacht ga, reciteert Jean-Pierre Rawie. Verhoogt zijn tred, zwaait wild met zijn armen, plaatst intonatie waar het hoort. Waan me in een amfitheater. Decor van de Grieken. Zie de hemel. Een rivier. Talloze sterren. De Linge. Zomaar een gedicht in een heldere nacht. Uit he...

Lees een berichtje van mijn vriendin: 'Heb zojuist rozen geschikt in een vaas, als je van dichtbij kijkt, zie je in het midden drie harten'. Kippenvel staat op mijn rug. Heb zojuist de sleutel gekregen van het huisje waar ik ga verblijven. Een sleutelhanger met daarop drie harten omgeven door roos...

De laptop is om zeep. Ik stop hem in mijn rugzak en ik fiets naar mijn wonderdokter. Hij is zojuist bezig met het schilderen van pompoenen. Besteld in Amerika. Enthousiast vertelt hij over zijn grote passie: Halloween. Hij laat me filmpjes zien met zingende kalebassen. In oktober mag hij exposeren i...

Er moet een frisse wind door mijn huis. Maak een lijstje en ga naar de winkel waar ik nog nooit ben geweest, de Action. Het is waar wat wordt gezegd, de prijzen hier werpen je decennia terug in de tijd. Op het moment dat ik ook nog even scheermesjes meepak, zie ik hem. Hij nadert me langzaam. Schuif...

In het grensplaatsje Kellen wonen sinds een aantal weken honderdvijftig asielzoekers. Turners en badmintonspelers laten zich zonder enige wanklank vervoeren naar een andere trainingsaccommodatie. Ook de schoolkinderen zijn uiterst flexibel. Hun sporthal staat nu vol met veldbedden. De burgemeester e...

Zomaar een oproep in de krant: vrijwilligers gezocht voor zwerfvuilactie! Op een regenachtige zaterdagochtend ga ik met een handjevol fanatiekelingen op pad. Ik val van de ene verbazing in de andere. Ik schrijf er een stuk over. Het haalt de voorpagina van Zevenaar Post. Leefklimaat Zevenaar benader...

In Nederland hoorden wij de wildste verhalen over de Dodentocht van Bornem. Een groots evenement van honderd kilometer door twee brouwerijen. Duvel en Palm. Belgische wandelaars zouden massaal met busjes afgevoerd worden bij de brouwers. Onze zuiderburen zouden minder remmingen kennen dan wij. Na tw...

Groningers stug? Geen idee waar die onzin vandaan komt. Om de haverklap worden we aangesproken: 'Woar kom ie weg?' Mijn maatje en ik doen een stukje Noaberpad. Een laatste training voor de Dodentocht in Bornem. Een groot monument bij de Geselberg. Onbekende namen in steen refereren aan de water...

De caissière is verwonderd. Het niet verkochte brood zal worden weggegooid. Ze is nieuw. De houdbaarheidsdatum pas morgen. Ik stamel wat over de voedselbank. Vertel haar over een Belgische brouwerij die oud brood ophaalt bij de supermarkt. Ze maken er bier van. Ze zal het opzoeken. Ik ook. Voor mij...

Op weg naar de Waalkade worden we onder de voet gelopen door smurfen. Een blonde vrouw voelt aan het baardje van Grote Smurf. Ze heeft tollende ogen. Ik voel een vleugje jaloezie in me opkomen. Mij zat nooit iemand aan mijn baardje. Ik was ook nooit smurf. Met mijn groepje wacht ik op een Rotter...

Toen ik vorige week een wasje deed, durfde ik nauwelijks langs de wasmachine te lopen. Hij stuiterde alle kanten op. Dacht dat de machine ging opstijgen. Een ware attractie. Het leek wel kermis. Gewoon op zolder. Een weekje later wordt het een groot waterballet voorafgegaan door een hels kabaal. De ...

Als door een mug gestoken, pak ik wat euro's en stap ik op de fiets. Kleurrijke vlaggetjes heten me welkom. Kwam er al zo vaak langs. Zovele jaren, maar kocht nooit iets. Aardbeien en kersen. Ik kom voor de kersen. Van die bijna zwarte. Hoor ze zachtjes roepen. Of ik een pond of een kilo wil? Waar...

Na een fikse wandeling door de Eiffel arriveer ik in Andernach. Tot mijn grote verbazing zie ik knolvenkel en koolrabi groeien midden op een rotonde. Even verderop staat een grote boerenwagen vol met tomatenplantjes. Door de glazen wanden kun je mooi de wortelstelsels zien. Een inwoner vertelt me tr...

Vier Turkse vrouwen plukken rozenbottels van struiken. Ze belanden in zelf meegebrachte plastic zakken. Een Turkse man staat erbij te kijken alsof hij leidinggevende is. Ben gefascineerd. Ga als vanzelf langzamer lopen. Voel dezelfde fixatie als toen ik kind was. Er stonden talrijke rozenbottelstrui...

Lees dat het ramadan is. Meteen ruik ik de indringende lucht van de sporthal. Geur van zwarte rubberen matten vol gaten. Die je vaak voor een deur ziet liggen. De plaats waar we altijd onze schoenen uit moesten doen voor de gymles. Een geur die ik waarschijnlijk nooit meer zal vergeten. Zelfs wannee...

Bezoek mijn tante op het kerkhof. Veel zerken hebben dezelfde toon. De hand van de plaatselijke specialist in natuursteen. Een vorm van kunst. Voor het eerst vallen me de sterren op. In rots gebeiteld om geboortedatum aan te duiden. We bestaan immers uit sterrenstof. Lees ze als knipoog naar de heme...

Op mijn rode mountainbike rijd ik door het Duitse landschap. Een jonge vrouw met een paard werpt me terug in de tijd. Terug naar de ponyboerderij van mijn oom. Een heerlijke tijd die ik iedereen zou gunnen. Trots als een pauw was ik toen hij met zijn ponykar bij onze lagere school kwam. De hele klas...

In het donker bereiken we de top van de Pieterberg. Met het licht van mijn mobiel lees ik de laatste aanwijzingen in het boekje. Chris ziet in het vlammetje van zijn aansteker karige woorden in steen. Brandt haast zijn vingers. Hadden restaurants en bars verwacht. Een bruisend leven. Dit is het dus....

Op het perron van station Emmerich kijk ik mijn ogen uit. Overal staan groepen jongeren. Uitgedost alsof het carnaval is. Hoeden, brillen en pruiken. Hun kleding fel. Verrassende combinaties. Een jonge vrouw met Heidistaartjes draagt twee flessen wijn als waren het skistokken. Een tiener zeult met t...

Loop met mijn kameraad door de verlaten straten van Antwerpen. Een café roept. Eén blik is genoeg. Nemen plaats aan de bar en zien voor ons wel dertig prethaken, zoals Harrie Jekkers ze zou noemen. De muren volgehangen met schoolborden. Namen van bieren geschreven met krijt. Keurig gesorteerd naar...

Reorganisaties, jaarcontracten en tijdelijke banen, ik heb het allemaal meegemaakt. Ook nu was er geen druppel meer uit te persen. Ik mag wederom gaan bekijken wat ik wil worden als ik later groot ben. Regelmatig tref ik verse werklozen tijdens bijzondere workshops. Vertel hen dan dat juist peri...