Alle inzendingen van eric rosseel

a. omwille van de menige lijmende vingers, kijk, met ogen van havensteen weggeworpen door het gescheurde vlies, waar het klamme schroot van de avond verzinkend tussen de benen van de schaar die zij baart, onooglijk stil in haar weeën, als lucht in lucht opgelost, zo worden wij allemaal treinen ter...