Alle inzendingen van i.broeckx

Ik ontmoette hem voor de eerste keer in het paviljoen waarin mijn zeer zwak begaafde broer sinds jaar en dag is gehuisvest en die broer aanschouwde hij bij die gelegenheid tevens voor het eerst. Hij was in mijn ogen met recht een kanjer, een gigant die het tot zijn missie had gerekend gedurende e...

Mijn moeder had op de achterzijde van het portret waarop haar gezin in zwart-wit staat afgebeeld, door de fotograaf gerangschikt in een harmonieuze pose, geschreven dat de foto voor onze oma bestemd was die in de aangrenzende, naburige wijk woonde, maar wel op loopafstand. Iedere week overbrugde ...

Op een dag in april toen de bomen aan mijn venster lichte aanzetten van groen vertoonden, hebben we met de "Opstapbus" koers gezet naar Dierenpark "De Oliemeulen" Haast verscholen tussen de overige bebouwing in de wijk treft men deze kleine dierentuin aan waar krokodillen, spinnen, aapjes, la...

De Tilburgse dames en heren die ik met enige regelmaat ontmoet bij bushaltes, in het openbaar vervoer of op de markt bakkeleien graag over de flats, appartementencomplexen en overige woningen in de stad en zij beschouwen deze bouwsels graag met een welhaast filosofisch geschoolde dan wel gefundeerde...

In die jaren waren de hippies over de wereld uitgezwermd en niet slechts San Francisco was het brandpunt geworden van "love and peace" en "flower power". En zelfs onze goede en dierbare provinciestad kreeg een klap van de molen. In een kapitaal herenhuis aan de Korte Heuvel kwam men samen to...

De gehelmde heren hebben de straat nog altijd niet verlaten. Ze marcheren en paraderen er nog altijd en kouten opgewekt en joviaal met elkaar en slaan elkaar kameraadschappelijk op de schouders. Aan de overkant van de straat liggen onduidelijke materialen die een mij onduidelijk doel dienen en d...

Ik had het Paasmandje vervaardigd uit ineengevlochten stroken papier op het kleuterdagverblijf. Ik herinner me zozeer het vroege licht van de lente van mijn vierde levensjaar; het vroege licht van mijn leven dat de straat overspoelde; van mijn leven dat nog allerminst voltooid is op de late datum wa...

Ze namen deel aan de vergaderingen en ze schaarden. zich keer op keer rond de tafel In hun innerlijk moeten ondefinieerbare, onherleidbare en kolkende gevoelens hebben rondgetold, maar stil, verstard en verkrampt waren de gezichten waarmee zij voor zich uit staarden. Stil waren hun stemmen die ge...

De kronkelige takken van de berkenboom aan mijn venster wiegen en deinen in een licht, zwak briesje. Weer breekt een nieuwe lente aan. De aanzet van het gebladerte dat in de zomertijd die spoedig aan zal breken de boom weer zal sieren als een majesteitelijke en triomfantelijke groene tooi is al zich...

Enigszins afzijdig van de reuring, van de ellende en van de drukte van de stad bevinden zich in een kleine enclave de lage, witte Maycrete-woningen, gebouwd na de wereldbrand van de veertiger jaren. Een kleine weide waar onvermoed een enkel solitair paard graast verleent een min of meer landelijk...

"Vele wegen leiden naar Rome" zegt men, echter slechts één weg voert naar het huis van mijn hoogbejaarde tante in het dorp nabij onze provinciehoofdstad. Met vierennegentig jaar zegeviert zij nog altijd over de familieleden die niet meer te midden van de levenden zijn; de zussen en broers van...

Aan de horizon bevindt zich de gestalte van de hoge toren, blauwachtig en schimmig in de verte. Ik mag wel met recht beweren van het in Tilburg beruchte flatgebouw. Naar men in de stad beweert dwarrelen daar vanaf grote hoogte met enige tussenpozen de kwetsbare lichamen van de zelfmoordenaars nee...

Ze had drie kwartier op de bus moeten wachten. We hadden elkaar al eerder ontmoet en eenmaal gearriveerd in het voertuig verklaarde ik haar dat het oponthoud bezwaarlijk de grootst denkbare tegenslag kon betekenen. Vanzelfsprekend leidde deze opmerking tot volmondige en snelle instemming. We pass...

Op een dag heb ik in gedachten de trein genomen naar Den Haag, haar vroegere woonplaats die zij eens liefkozend "stad aan de zee" noemde. Zij vertelde mij bij die gelegenheid hoe zij hield van de speelse en elegante buitelingen van meeuwen tegen de achtergrond van de avondhemel. De Nederlandse ...

Met de schoolklas hadden we eens, in een ver jaar van onze jeugd, "Bosbad Hoeven" bezocht, een paradijs voor de kinderen, die we eens waren. Een eveneens nog zeer kinderlijke tekening van mijn hand in een schetsboek dat nog altijd in mijn bezit is, toont de fragiele, kwetsbare en stakerige beentje...

Een kale ruimte scheidt de winkelpanden vlakbij "de grote Albert Heijn", de pleisterplaats en het "toevluchtsoord" van vele Tilburgse consumenten die, beladen met boodschappen, hier in en uit lopen. Niettemin moet gezegd worden dat enkele bloemenstalletjes de lege, betegelde hal sieren. En...

De constructies in het trapportaal van onze flats in de Nassaustraat maken soms en op sommigen een merkwaardige, dan wel wonderlijke indruk. Net zoals de flats dateren ze uit de vijftiger jaren van de voorgaande eeuw en hun ontwerper bleef me altijd onbekend. De metalen leuningen in het trappenhuis ...

De bejaarde groenteman kwam in die tijd nog altijd iedere week de groenten bezorgen. Mijn moeder had er een handje van relaties te onderhouden met klusjesmannen, leveranciers en winkeliers, overigens nooit erotisch, maar om op half-vriendschappelijke en hoogst oppervlakkige wijze te babbelen over hu...

Haar naam gonst door de stad en is bekend bij sommige passagiers die ik pleeg te ontmoeten in het openbaar vervoer. Toch huldigt zij kennelijk haar eenzaamheid en solitaire bestaan als ik haar signaleer in een van de restaurants die zij frequenteert, kennelijk om slechts een hoe dan ook schamele tro...

Op die avonden gingen we zwemmen. De watervlakte van Zwembad Stappegoor strekte zich dan voor ons uit en we mochten deze als het ware "aanbreken" zoals men zijn tanden zet in een heerlijk stuk gebak en dan vertrouwden we ons lichaam toe aan de kabbelende stroom. Boven onze hoofden constructies die...

Hoewel een en ander nauwelijks tot haar takenpakket gerekend kan worden, was de verkoopster in de boekenzaak graag bereid me te verklaren dat ik de reparatie van mijn schoen juist om de hoek van de nabijgelegen Heuvelstraat zou kunnen laten uitvoeren en inderdaad trof ik aldaar een soort "atelier"...

De beide ranke torens van de Abdij van Koningshoeven verheffen zich sinds de roemruchte negentiende eeuw, die zozeer rijk was aan desolate dieptepunten en glorieuze hoogtepunten, boven het Brabantse landschap nabij mijn geboortestad Tilburg. Mijn eerste prille indrukken van de buitenwereld moeten...

Het horloge met het roze, leren bandje dat ik eens bespeurd had in een glazen vitrine in een supermarkt en dat ik aangeschaft had, weigerde dienst. De secondewijzer en de andere wijzer die zich steeds voortgespoed hadden over de wijzerplaat en die de als het ware "onbeschaamd" voortrazende tijd, d...

Haar naam is "Sultan", een naam die men wellicht met enige moeite "Turks" kan noemen en ze draagt een merkwaardige dan wel mallotige soort zwarte "tulband" die haar schedel nauw omsluit; een soort alternatief voor de alom gangbare en vertegenwoordigde hoofddoek van de moslima's ofwel als een variati...

Bij de afspraak die ik opnieuw in het Twee Steden Ziekenhuis had en die weinig weg had van een amoureus of erotisch getint onderonsje - waarvoor ik hoe dan ook geen belangstelling heb - vroeg men mij het naakte, kwetsbare lichaam met de prominent neerhangende lobben van de borsten als in een onwerke...

Tegen de zijmuur van onze Heikese Kerk die nogal eens, op gezette tijden, de sonore en indrukwekkende klanken van haar carillon uitzendt over onze stad, leunt de bronzen gestalte van Bisschop Zwijsen, de grote negentiende-eeuwse wegbereider en voorvechter van het Katholicisme dat onze stad zozeer be...

Eens, lang geleden, is ze voor de eerste keer gekomen en toen al dacht ik dat mij plaatsvervangend een dochter gezonden was, waar ikzelf nooit moeder werd..... Bij haar eerste bezoek taxeerde zij mijn woning met de trouwe sigaret tussen de lippen geklemd. Hoewel ik twintig jaar ouder ben, was ze ...

In onze volkswijk, decor van mijn lang vervlogen jeugdjaren, deden soms geruchten de ronde die geheel buiten het begrip van ons, kinderen nog, vielen over het verre en vreemde dorp "Vught". Vage, zweverige en ondefinieerbare geruchten, zoals geruchten zijn en vagelijk, gebrekkig en onvolledig dron...

In de bakkerswinkel staan, zoals ieder jaar, de chocolade paashazen van groter en kleiner formaat opgesteld. Ik koos uit deze bescheiden collectie een kleiner exemplaar met opstaande flaporen, diep verzonken oogjes en een klein tongetje dat wel wat weg heeft van het tongetje van een komisch aandoend...

In de vroege morgen, als de hemel langzamerhand lichtere tinten gaat aannemen en de narcisjes in het plantsoen, niettemin symbolisch voor de zelfliefde, hun maisgele en citroengele kopjes al heffen, signaleer ik twee lieflijke duifjes op een dakrand aan de overkant van de straat als bezaten zij een ...