oktober 2017

Wanneer Bjarne te lang in het rode emotiegebied bleef kon hij erg van streek raken. Dan was de stemmingswisseling hevig en dan kon hij niet goed functioneren. Dat was lastig want er moest veel gebeuren. De medicijnen waren bedoeld om dit te voorkomen, maar door alle extra stress leek dat niet goed te werken.

De therapie die gegeven werd door psychologe T. riep een aantal tegenstrijdigheden bij Bjarne op. Er werd uitgegaan van een nogal steriel mensentype zonder lasten en lusten. Er werd niet ingegaan op de diepere levensvragen. T. hield er brave en weinig interessante levensideeën op na. Alles was opgewekt en positief, alsof het leven programmeerbaar was en geen lelijke puisten had, zoals een verlegen puber. En, wat voor Bjarne als voormalig kunstenaar ook niet onbelangrijk was: rood was de kleur van de liefde, de kleur van het hart. Rood stond voor Bjarne niet alleen voor boosheid en frustraties, maar ook voor warmte en omhelzing.

Wat fijn was het dat psychologe T. een huisbezoek bracht aan Bjarne om de situatie in ogenschouw te nemen. Maar wat was ze onrustig en waarom kwam het niet tot een goed gesprek?
Het contact met de casemanager was een drama. Ze was moeilijk te bereiken. Opnieuw kreeg Bjarne de bevestiging dat het een grote chaos was bij Mentrum Oost in Amsterdam. Personeel kwam en ging, en vaak wisten ze niet eens wat hun taak was.

Wanneer Bjarne te lang in het groene emotiegebied bleef werd hij onrustig. Schilderen deed hij niet meer, hij was meer gaan schrijven in zijn schrift. En hij publiceerde teksten in de letterdorpen die op het internet verschenen. Hij begon in te zien dat hij zelf meer inzicht in zijn karakter moest krijgen.
Het Mentrum-gebeuren was slechts een nietig hulpmiddel om zijn eigen valkuilen te herkennen. Het waren hulpverleners die meer met zichzelf bezig waren dan met de cliënten, die ze al van te voren als patiënten zagen. Je kon ze beter niet op een voetstuk zetten want dan ging je hard op je bek. Maar oh wat vonden ze zichzelf belangrijk en intelligent. Zolang ze maar heerlijk konden projecteren, volgens het boekje en volgens de leerschool van de psychiatrie. Helaas had Bjarne met onbetrouwbare mensen te maken. Dit waren niet de mensen die je wilde tegenkomen wanneer je in een rouwproces zat. De twijfel bij Bjarne nam toe. En helaas ook de verwarring.

De letterdorpen vroegen telkens aandacht van Bjarne. Soms waren ze als grote spiegels boven een oceaan van emoties. Het was fijn om over de avonturen uit het verleden te schrijven. Zelfs het schrijven over mensen die niet meer op aarde waren kon Bjarne behagen.

welzijn ggz Mentrum oktober 2017

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.5 met 2 stemmen 116