Inloggen
voeg je autobiografie toe

Autobiografieen over ex-liefde

Zomer 1987

Tijdens die beruchte regenzomer kwam de jongeman Bjarne Gosse zijn vriendin Trudy nog vaak tegen. Ze zag er imposant uit met haar knalblauwe hanenkam en zwaar aangezette donkere make-up.

Ze zeiden weinig tegen elkaar wanneer ze elkaar tegenkwamen. Er was niets mis met zijn beide oren of met zijn vermogen om een ander proberen te begrijpen. Bjarne Gosse had de beschikking over zijn zintuigen om er naar muziek mee te luisteren of om een gesprek aan te gaan. Trudy Mol leefde in haar eigen politieke wereld. Ze was geradicaliseerd. Ze was een extreme moralist. Iemand die moeite met de mening van anderen had. Geen ruimte meer voor de gewone genoegens van het leven. Ze groeiden uit elkaar, de twee geliefden, ze raakten van elkaar vervreemd.

“Wat was wijsheid in dit leven, nu er zoveel aan het veranderen was in de maatschappij? Het beste was om kapitein op eigen schip te blijven! Je was zelf verantwoordelijk, ook al had je te maken met tegenslagen en was je soms het overzicht kwijt omdat de emoties het nadenken overtroefden. Hulp vragen betekende niet dat er een pasklare oplossing werd aangedragen. Iedereen had het liefst dat je alles zelf deed. Hoe nu verder?” hoorde Bjarne zichzelf toefluisteren in de melancholieke avonduren van de zomer. Opnieuw een regenbui.

De roeiboot van zijn overleden oom, die Trudy met een stevig touw aan de kade had gebonden, was gestolen. Ze verontschuldigde zich er voor, maar het kwam niet in haar op om iets te vergoeden omdat het immers de roeiboot van Bjarne was geweest. Een erfenis van zijn favoriete oom, die zijn tweede hartaanval niet had overleefd.

Bjarne baalde van het voorval. Trudy deed er luchtig over. In de brievenbus lag een enthousiaste ansichtkaart va Maarten W. Hij was naar Artis geweest en na afloop naar Bjarne gegaan. Helaas was Bjarne niet thuis geweest. Er zat geen postzegel op de kaart. Waarschijnlijk had Maarten ter plekke de kaart in de bus gedaan. Er stond een olifant uit Artis op, met op de achterkant wat tekst van Maarten die het duidelijk naar zijn zin had gehad in de Amsterdamse dierentuin.
Bjarne vond het jammer dat er geen ontmoeting was geweest. Hij had Maarten al een tijdlang niet gezien en hij wist niet wanneer Maarten weer naar Amsterdam zou komen.
Bjarne haalde een cassette tape tevoorschijn met de muziek van zijn muzikale held Neil Young. Liedjes van Harvest, Comes a time en Rust never sleeps in een zorgvuldig samengestelde compilatie. Fijne muziek voor bij het tekenen.

In de Amsterdamse Spaarndammerbuurt leefde de zonderling Bjarne zijn eenvoudige leven. Hij kocht de boodschappen die in de aanbieding waren, hij dronk af en toe een biertje en hij probeerde een brief te schrijven aan Emma omdat ze dat tijdens een kort telefoongesprek had gevraagd.

“Beste Emma,

ik heb niet veel te melden vanuit de hoofdstad. Tom heeft weer een psychose gehad. Mijn moeder is overstuur geraakt door zijn verwarring. Mijn vader houdt zich afzijdig. Mijn zus in nog in Mexico. Trudy is alleen maar fanatieker geworden. Er is nog maar nauwelijks sprake van liefde. Bedankt voor de basement tapes van Dylan, ik zal er binnenkort eens naar luisteren.

De ogen en de mond lijken te lukken, maar met de oren en de neus heb ik meer moeite. Ik ben nog bezig met kijken en uitproberen. Als het echt op Dylan begint te lijken zal ik een keer langskomen om de resultaten te laten zien.
Fijn dat je zo goed bevriend bent geraakt met Jan Boter en dat hij je helpt
in moeilijke tijden.

Bjarne

Schrijver: Bjarne Gosse
22 november 2022


Geplaatst in de categorie: ex-liefde

4.3 met 3 stemmen 496



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)