Inloggen
voeg je autobiografie toe

Autobiografieen over sms

Een berichtje, zo belangrijk

Een weekje waren ze maar weg, een week = zeven dagen, zeven maal vierentwintig uur, maal de minuten en seconden = een soortement van eeuwigheid. Slaat nergens op natuurlijk maar zeven dagen is toch mooi, z e v e n dagen en die waren láng.

Natuurlijk kregen we foto's binnen, berichtjes en zo voort, maar 500 kilometer is....juist ja 500 kilometer.

Natuurlijk is een weekje weg hartstikke leuk voor hen, die gaan, natuurlijk gún ik het ze meer, dan van harte, natuurlijk hebben ze het hard nodig met twee drukke banen en drie opgroeiende koters, maar zeven dagen, ik beken: ben blij dat ze terug zijn.

Niet alleen omdat ze een eind weg zaten, maar vooral omdat er van die vreselijke ongelukken gebeuren, waar niemand wat aan kon doen, waar niemand écht schuld aan had, maar waar toch mensen gewond bij raakten en zodra ik dan weet dat ze onderweg gaan, móet ik schrijven: kijk je uit, doe je voorzichtig?

Tuurlijk, doen we altijd...in gedachten rijd ik met ze mee, schat ongeveer in hoe laat ze hier in de omgeving kunnen zijn....en intussen gaan we aan de slag want er werd gevraagd om "oma-soep" gemaakt door opa trouwens en die staat klaar.

Appje komt binnen: we zijn op de van Brienoordbrug....bijna thuis...
Gelukkig.

Schrijver: An Terlouw, 7 mei 2016


Geplaatst in de categorie: sms

3.7 met 3 stemmen 2.080



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)