Inloggen
voeg je autobiografie toe

Autobiografieen over ouderen

2015 en 83 jaar jong

Hij was van de trap gevallen, heel erg dom, wilde eerst geen arts maar ziekenauto kwam weerom. Aldaar werden wat kneuzingen geconstateerd en mocht hij weer naar huis.

Echter eenmaal thuis, kon hij de trap niet op, vanwege de pijn en zo besloot men, dat de bank zijn slaapplaats maar moest zijn. Er was een belletje dat kreeg ie bij zich, maar elke keer dat hij zich alleen voelde, belde hij zelfs voor niks.

Moeder en dochter waren de wanhoop nabij tot een van de twee zei: dan nemen we je belletje af! Nee hij zou zich wel gedragen, sprak hij! Dan besluit ie maar te gaan roepen, want hij moest naar de wc tja, roepen hielp niet en zo besloot hij zelf actie te ondernemen met zijn drieëntachtig jaar oude lijf, kwam kreunend overeind en daar ging het mis!

Hij verloor zijn evenwicht en lag op de grond, kwam nooit meer overeind. Roepen kon hij niet, men hoorde hem niet en het belletje was buiten bereik. Na drie lange uren werd ie gevonden op de grond, het belletje mag hij nu blijven gebruiken, men is geschrokken van zijn val.

Terwijl ik dit hoorde moest ik aan de schaapherder op de berg denken die om de haverklap het dorp op stelten zette, door te doen alsof de wolf er aan kwam. Maar deze 83 jarige was alleen maar oud en bang!

Schrijver: An Terlouw, 14 september 2015


Geplaatst in de categorie: ouderen

3.5 met 2 stemmen 2.163



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)