Inloggen
voeg je autobiografie toe

Autobiografieen over woede

Een bekentenis

Ze heeft Thomas gevraagd nog een keer te komen. Ze komt hem tegen in de kleine supermarkt. Nou ja mag je het wel supermarkt noemen? De enige winkel die het dorp rijk is. De makkelijkste en snelste manier om haar drankvoorraad aan te vullen. Voor de vorm koopt ze ook een brood en een niet meer hagelwitte bloemkool.
Nu hij geen rechercheur meer is kan ze het hem rustig bekennen. Ja, ze hebben Van Laar, haar man, vermoord. Hij heeft het gedaan, maar zij heeft hem geholpen, gesteund, samen hebben ze het plan gesmeed. Ze wil dat hij het begrijpt, dat het niet was om zijn geld, dat er niet meer was, dat het niet was om van hem af te zijn, voorgoed, maar dat het was om. Verlossing. ja dat is het woord.

Voor de vorm drinkt koffie met hem. Voor de vorm vraagt ze naar het einde van zijn lange carrière, naar zijn min of meer gedwongen ontslag. "Laat me raden" zegt ze, "Uw nieuwe hoofd kon zich niet vinden in uw sterk verouderde methodes, en nog minder in de manier waarop hij zijn tijd indeelde. Uren, weken, maanden besteden aan zo'n totaal interessante zaak zoals de dood van Van Laar, wat net zo goed een ongeluk als een misdrijf door een of ander Bosnische gang geweest kan zijn, met een pakkans van nul .'
'Zoiets' zegt Thomas ontwijkend. Hij heeft geen zin om over zijn smadelijke ondergang te vertellen. Hij wil haar verhaal horen, weten of hij het altijd al bij het rechte eind heeft gehad. Ze, Nicky en Jorrit, hebben Van Laar vermoord.
'Gevoegd bij uw eigenwijsheid, uw onvermogen om samen te werken, het feit dat u wars bent van regels en protocollen en uw drankzucht' Nicky voelt haar bloed koken. Deze kwelgeest die haar totaal onnodig en overbodig drie jaar lang gevolgd heeft. Ze moet, ze wil met hem, afrekenen, hier en nu. En ze moet hem, juist hem vertellen hoe het zat. Iedereen anders zal zeggen dat het was om het geld, dat het was omdat Van Laar hun liefde en geluk in de weg stond, een misschien in bepaalde opzichten begrijpelijke maar verder totaal verwerpelijke crime passionele. Geen mens heeft het recht een ander te doden, behalve dan als er een groter, nationaal belang mee gediend wordt maar niet zomaar, omdat je van iemand af moet.

'Weet u' zegt ze, en ze schuift hem een glas toe, 'Hij heeft me misbruikt, hij heeft me een leven lang misbruikt, gebruikt als een pion in zijn megalomane en schimmige schaakspel, als hoer heeft hij me me steeds weer ingezet, als de beste manier om contracten binnen te slepen, en vriendjes te maken. Andere mannen huren daarvoor dure hoeren in, maar hij zette mij daarvoor in, zijn eigen vrouw'
'Maar waarom stemde u daar dan al die jaren in toe? Bedreigde hij u, sloeg hij u, waren het de drank of drugs waarmee hij u gevangen hield? Ik niks lijkt u me op een vrouw die zich door haar man laat ringeloren, de les laat lezen, zijn wil op laat leggen'
'Niemand legt mij zijn wil op inspecteur, niemand niet, Jorrit niet, Van Laar niet, u niet' Nicky's ogen spuwen vuur. 'Ik genoot van mijn rol, ik als onmisbare schakel in zijn ingenieuze spelletjes. Ik raakte eraan verslaafd, aan de seks, aan de drank en drugs, aan het geld, aan de glamour. Ik kon me er volledig aan over geven. Weet u, u bent geen homo, u weet niet hoe heerlijk het kan zijn om je te laten vullen door pik en het genot te ervaren, zo intens, zo echt, zo hevig. Ik kon er niet mee ophouden, seksslavin was ik, ja zijn enige echte seksslavin. Hij droeg me op handen. Hij de coach, ik zijn stervoetballer, zo was het.' Ze opent een nieuwe fles.
'Maar Jorrit dan?' Jorrit, dat mislukte neefje, die wat klusjes voor hem deed, uit goedertierenheid hem gegund door zijn oom. Waarom mocht Jorrit ook haar sponde delen?

'Ik weet het niet' Ze aarzelt. 'We hadden allebei een zwak voor hem denk ik. We zagen hem meer als kind, terwijl hij maar een jaar jonger is dan ik. We hielden van hem, wij allebei, ik had er in ieder geval geen moeite mee, terwijl die seks, ach' Ze glimlacht.
Thomas kijkt stil naar zijn lege glas. Wat moet hij denken van deze vrouw? Ooit zo mooi, zo lief, zo fel begeerd. En nu? Drank, drugs, het leven. En toch. Drie jaar lang heeft hij op haar gejaagd en al die tijd heeft hij haar aangezien voor een alleen op geld en seks belust gewetenloos monster. Twee mannen de dood ingejaagd, een femme fatale optima forma. En nu, en nu, en nu.
'Ik hield van hem' Ze fluistert haast. Alsof de liefde voor die schlemiel haar ontdoet van haar laatste restje vrouwelijke waardigheid. Als je valt als vrouw in 2019 is het voor een man met aanzien en macht. Niet voor een die zich ternauwernood een tweekamerappartement kan permitteren. Zonder dat ze wat zegt begrijpt Jurgen haar. Hij is al te lang alleen.

'We hebben Van Laar niet vermoord. We hebben hem geholpen, ziet u. Hij was moe, zijn leven was voorbij, eigenlijk wilde hij niks liever dan. Eigenlijk hebben we hem alleen geholpen'
Maar waarom dan geen Jorrit hier, waarom dan geen Bahama's, waarom dan dit koude, natte Erezee? Jurgen hoeft het Nicky niet te vragen.

'Ik kon het niet. We hadden afgesproken elkaar een tijd lang niet te contacten. maar na een tijd. Ik kon het niet meer, iemands bezit zijn, na de liefde van Van Laar zijn liefde ondergaan begrijpt u? Ik wilde vrij zijn'
Freedom's just another word for nothin' left to lose. Jurgen kent zijn klassiekers.

Context: Waarin Nicky haar kwelgeest, de inmiddels wegwerkte rechercheur Jurgen Thomas opbiecht waarom ze samen met haar minnaar. Jorrit, haar man, Van Laar vermoord heeft.

Schrijver: Jorrit, 4 december 2019


Geplaatst in de categorie: woede

3.7 met 3 stemmen 1.544



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)