Inloggen
voeg je autobiografie toe

Autobiografieen over woonoord

Herfst 2018

* Er was eens een kunstenaar die woonde in een koektrommel. Het kwam niet door zijn verbeelding, het kwam omdat hij een koekje had gegeten uit de verboden koektrommel. Eerst had hij niets in de gaten, zijn handen waren aan het graaien. Hij at zelfs de kruimels, de verboden kruimels waren lekker. Maar zijn lijf begon te krimpen en zijn handen werden kleiner. De laatste kruimels wogen zwaarder en zwaarder. Zijn mond, zijn maag, zijn ogen en zijn benen, alles was gekrompen totdat hij net zo zwaar was als een koekje en hij zich vrij rond mocht bewegen in de koektrommel, die voor hem niet langer verboden terrein was. Hij bleef geduldig wachten tot er nieuwe koekjes kwamen, want ondanks dat hij klein was en de koektrommel zijn woonhuis en speeltuin had hij honger als een leeuw.

Grootmoeder was gierig, er was geen bezoek op komst. Ze had de kunstenaar over het hoofd gezien. Dus waarom zou ze koekjes kopen. Er was nog geen reden voor nieuwe koekjes.
De kunstenaar had honger, hij vond nog wat kruimels in de randen van de koektrommel. Plotseling begon hij weer te groeien. Hij had een briljant idee. Hij zou een uitnodiging schrijven, voor een buurtbewoner, die zin in koekjes had en bij grootmoeder op bezoek wou komen.

Toen grootmoeder er achter kwam dat er een buurtbewoner op bezoek zou komen, ging ze onmiddellijk koekjes kopen. De kunstenaar was inmiddels twee koekjes groot en verstopte zich achter het tafelkleed totdat zijn woonhuis was gevuld met de koekjes die grootmoeder had gekocht voor het aanstaande bezoek.

Moedeloos zag hij toe dat de buurtbewoner zich tegoed deed met de koekjes uit zijn woonhuis. Er bleven slechts twee koekjes over in de koektrommel, maar het was genoeg voor de kunstenaar om de nacht door te komen en te zorgen voor een voorraad nieuwe kruimels.

Grootmoeder ging verhuizen. Ze gaf de koektrommel aan een kleinzoon, die hem leegde in de prullenbak zonder zich om de inhoud te bekommeren.

Er was eens een kunstenaar die woonde in een prullenbak. Het kwam niet door zijn verbeelding, het kwam door een verboden koekje, dat hij had genuttigd tijdens een werkbezoek bij grootmoeder, die last had van een natte neus. *

Bjarne had een verhaal geschreven en het met een onbekende schrijversnaam ingestuurd voor plaatsing op een schrijverssite op het internet. Onmiddellijk na de publicatie regende het reacties van ontevreden lezers, die vonden dat de arme kunstenaar op zijn minst een luxe villa in een Vinex-wijk had verdiend. Tot groot vermaak van Bjarne, die wel inzag dat hij zich beter op de aanstaande verhuizing kon richten dan onrealistische verhaaltjes schrijven.

Het contact met de Surinaamse praktijkwerker van Mentrum ging goed. Er werden meer en meer schilderwerken van de zolder naar de kringloopwinkel gebracht. Nog altijd was er geen nieuwe psychologe in het zicht. Mentrum in Amsterdam Oost kampte met personeelstekorten.

De casemanager van het Fact-team van Mentrum zorgde vooral voor chaos, omdat ze onduidelijk communiceerde en nergens inhoudelijk antwoord op kon geven.
In de herfst van 2018 zocht Bjarne wat vermaak in een van de letterdorpen die op het internet toegankelijk waren.

Schrijver: Bjarne Gosse
2 maart 2024


Geplaatst in de categorie: woonoord

3.8 met 4 stemmen 93



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)