Inloggen
voeg je autobiografie toe

Autobiografieen over eenzaamheid

juni 2016

Tijdens de junimaand van 2016 had Bjarne sombere gedachten over het leven en de toekomst. Het zicht op de toekomst werd vertroebeld door de dubbele verhuizing die op komst was. Hij wist nog steeds niet wanneer en hoe lang het zou duren. Hij wist ook niet of hij het allemaal alleen voor elkaar zou krijgen.

In een fantasiedorp niet ver uit de buurt van de computer had hij een schrijversgilde gevonden.
Af en toe waren de mensen uit dat schimmige dorp bereid zijn digitale geschriften te lezen en van een woordje achteraf te voorzien. Het was een aardig placebo voor de wijn, die lege flessen achterliet. Hij wilde geen alcoholist worden. Hij liet de wijn voortaan in de provincie staan. Hij kocht geen nieuwe flessen meer.

Het wachten was op de erfenis, dan zou hij wat breder in zijn spaargaren zitten. Ook na de dood van zijn vader was het contact met de familie slecht.

Steeds vaker dook Bjarne in de spelonken van zijn fantasiewereld. Het was een merkwaardige reis door het moeras van zijn gedachten. Het schrijversgilde had hem liefdevol vergezeld bij het begin van het rouwproces, maar de rest moest hij alleen in volle eenzaamheid voltooien.

Hij was geen bloem die op het punt van verwelken stond. Er waren voldoende zielsverwanten om zijn zoektocht verder te zetten dan de grenzen die zijn beperkingen hem boden. Een liefdesvriend was meer iets voor later, het was nu eerst zaak om zijn vriendenkring uit te breiden.

“Wij zullen geen verliezers zijn” Bjarne herinnerde zich de woorden van Gerard Vroeg, lang geleden toen hij Bjarne uit de put had gehaald. Nu was er geen Gerard Vroeg om Bjarne uit de put te halen. Hij zat in de put en dat was kut. Zelfs simpele muziek kon hem niet langer bekoren, alsof hij last had van zijn oren. Zijn dagen steeds gevuld met bittere smart, voedden de leegte in zijn hart.
Voor de helft was hij nu wees.

“Wij zullen geen verliezers zijn” Bjarne herinnerde zich de woorden van Gerard Vroeg. Gerard had makkelijk praten, hij was een praktiserend travestiet, hij kon gemakkelijk van gedaante verwisselen.
En waar was hij nu, nu Bjarne hem nodig had?

Op het internet las Bjarne dat er een nieuwe misdaadroman van Violette op komst was. Even voelde hij weer die spanning, die het lezen van haar vorige werk hem bezorgde. Opnieuw was de hoofdpersoon een eenzame homoseksuele Rus, die snakte naar de vrijheid van het Westen.

Schrijver: Bjarne Gosse
20 december 2023


Geplaatst in de categorie: eenzaamheid

4.3 met 3 stemmen 98



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)