Alle inzendingen over Een dag te laat.

Ik voel mij ook een beetje boos omdat ik het gevoel had, dat ik net een dag te laat was. Rust in vrede Jan…

Uit sportieve overwegingen zou de KNVB er veel beter aan doen clubs te straffen voor slechte velden (NEC bij voorbeeld) dan voor het een paar dagen te laat inleveren van de cijfers (Veendam).…

De hulp is als een wervelwind bezig met alles wat ze normaal ook doet, ze moet weliswaar het een en ander laten liggen want tja, je lost niet alles in één keer op natuurlijk.…

Even later ben ik weer op honk, waar de dag verder heel druk verloopt maar het tevreden gevoel verdwijnt er niet door.…

Zij bewoog zich moeizaam voort op krukken en had zichtbaar pijn én nog veel belangrijker, ze was láát, veel te laat, wel twintig minuten! Zij verontschuldigde zich voor dit euvel, want ze was – met pijn - komen lopen. De assistente keek haar zeer misprijzend aan en sprak streng: “Dan had je eerder van huis moeten gaan”!…

Hij loopt naar Jan die - wat vaker gebeurt - een kwartier te laat is en slaat hem luidruchtig joviaal op de schouder, het hele kantoor moet de mentale afstraffing van Jan aanhoren, de menager wil een voorbeeld stellen.…

Het is weer zo ver, ik tik de nieuwe dag in donkere uren en pluk de nacht. Heb er geen recht op, slechts een vruchtig gebruik van duistere krachten. Vroeger kwam ik overal en altijd te laat, behalve op afspraakjes, het was in die tijd dat ik verslaafd geraakte aan de rook in mijn longen. Kwam ik te laat achter.…

Het is laat, het is altijd laat. Tijdstip stipt meedogenloos aan alles een eind en dat is echt laat, misschien wel te laat. Ik heb een vent gekend, lachte iedereen uit en liet scheten op het wereldgebeuren, onnavolgbaar ving hij mij in kleuren zonder weerga.…

Te laat en had ik maar eerder schoten door me heen. Ik was er niet eerder aan toegekomen, ik wilde wel maar de tijd was nog niet rijp. Zij had altijd de boot afgehouden nadat ik een paar keer voorstelde eens langs te komen na de dood van haar man. Het heeft zo moeten zijn dacht ik en nam afscheid van R.…

Er lijkt niets nodig, alles schijnt aanwezig Een theoreticus zou het geheel omschrijven als een uurwerk waarin de secondewijzer in een ononderbroken vloeiende beweging zijn gang maakt, terwijl het daarmee de kleine wijzer stapje voor stapje verder brengt, om hiermee uren de dag te laten maken.…

Vrijdag, bij uitstek in huize T de dag dat er niets gepland staat, er geen afspraken zijn en dus de tijd aan onszelf hebben, dat is ook best comfortabel hoor, zo’n dag dat niks moet en ( bijna) alles mag, ja, zo’n dag dus. Een bijkom-dag na een volle donderdag ook nog.…

Een gewoon ritje, met gewone mensen, die het niet hoog in de bol,hebben, dat ook aan anderen overlaten, een doodgewone dag, een normale dag, met als enige verschil, we eten brood tussen de middag en die van mij? Daar zitten natuurlijk die heerlijke aardbeien op! Gewoon? Nou hou het dan maar op gewoon. Niks meer, niks minder.…

Een besluit is snel genomen en ik zie dat manlief ook geslaagd is, dus met een vrolijk : een fijne dag verder vertrekken we. Weet je, zo zouden meer dagen moeten zijn, gewone mensen die een gewoon gesprek voeren, al dan niet over de aanschaf van een tas of anderszins.…

Wij laten de uitnodiging aan de portier zien en betreden de zaal waar een honderdtal deftige gehaktballen met elkaar converseren. ‘Nou,’ merkt Fröhlich op. ‘Daar gaan wij dan. Gelukkig heb ik mij in de taal van die gehaktballen eh…ingelezen.’…

Dag lieve papa, ik hou van je...…

Het zou zo maar kunnen zijn dat ik er morgen niet meer ben. Ben ik er toch maar even geweest. Dagmens ?…

Het verhaal van de dag vertelt zichzelf, van die wonden van een oude boomstronk die zich angstvallig vastgrijpt in moederaarde. Van de magie van pasgeboren ochtendlicht en van die eendags-vlieg die zo'n geluk had met het weer, maar diezelfde avond nog bejaarde. Gedachten nemen de loop; Er was eens een dag… die werd ingeschat op zijn waarde...…

Oh ja, een doodgewone dag, zo eentje die doodgewoon begint, doodgewoon verloopt en hopelijk ook doodgewoon eindigt!…

Nooit meer teleurgesteld zijn als je foto's een dag te laat zijn. Nooit meer gespannen het mapje open maken om de resultaten te bezien. Dat sentiment natuurlijk weer! Dat ja, maar ook de nabewerking. Want die ligt met een digicam in je eigen handen.…

Welgevallig liet ik de krakende donder zich over mij heen vallen, deze dag kan niemand van mij af nemen.…

Ooit breekt de dag aan dat u zich afvraagt waarom u mij niet beter heeft gelezen.…

Een dag niet geplukt is een dag niet gelukt, die kun je beter overslaan. Heb ik hier vaak gepropageerd, mezelf er niet aan gehouden, ik dacht 'die dag komt wel'. Niet dus, gisteren heb ik stoute schoenen aangetrokken en godnomdeju, ik heb nu dag en nacht, onverwacht, mijn hart huppelt zijdezacht. Gnoom heeft gelijk, ik ben een watje.…

Zoveel rottigheid en logisch gaan alle gesprekken de dag erna er nog steeds over. Een aantal mensen gesproken, gewoon, tijdens het boodschappen doen. De reacties liegen er niet om. Ook kwam Pim nog even mee, in de gesprekken, zijn dood was ook al een teken van, ja van wat eigenlijk?…

zij zag het niet Pas toen hij het opgaf en zij was uitgedroomd van die andere wiens naam zij zo krampachtig vast had gehouden in haar hart besefte ze wat ze nooit had willen zien Dat hij haar grote liefde was Iets wat ze te laat had gezien.…

"We laten hoe dan ook de video tijdens de open dag zien." Dit was T.U.I.G van der Riggel voor Absurdistisch Magazine Edition IT vanuit Termunterzijl…

Zij daarentegen laten geen enkele kans onbenut, zij grijpen alles aan, want je moet toch alles meemaken voordat je oud bent. En dat doen zij met een bijna grenzenloos optimisme. En zo kon het gebeuren dat ik in de nacht van woensdag op donderdag pas na tweeën mijn bed heb opgezocht.…

Een envelop in de bus, brengt me even van stuk, een kaart met een randje nee brengt echt geen geluk. Een envelop in mijn hand, wie mis ik in mijn kring, durf hem bijna niet open te maken en zo sta ik met dat ding.... te peinzen wie er nu weer vertrokken is van deez' aard. Een prachtige kaart van een prachtig mens, die gewoon…

Om René van der Gijp beter te kunnen volgen is het handig als je 'Voorgoed genezen van René van der Gijp' zou lezen. De eerste druk verscheen in 2014 en was destijds te verkrijgen via www.jacquelinelaats.nl Het lachen verging je als je zijn vergrijpen las.…

Wat doe je zoal op een gewone doordeweekse dag……

Maar eentje die beter geschikt is voor nooit gedraaide cd's, afgedragen schoenen, uitgelezen kranten en andere dingen die het niet voelen als je ze laat vallen.…