Alle inzendingen over Froukje van der Ploe

...rond en wit en licht Froukje van der Ploeg is geboren in 1974 te Amsterdam. Ooit wilde ze graag journalist worden, ze begon met verhalen in schoolkranten. Ze studeerde Audio-visuele vormgeving (films maken!) aan de kunstacademie St.Joost te Breda, een prachtige, robuuste stad om...

...het gebit vast had afgelopen nacht. In de auto zei Froukje dat we meteen naar huis zouden rijden en keken elkaar met pretoogjes aan. Toch een leuke vakantie gehad. We reden inderdaad meteen naar huis en toen wij de voordeur open deden was de vakantie voorbij. Het is heel vreemd, maar thuis...

...grijze ogen aan. “Nee,” zeg ik, “ze moet even naar het toilet om haar gezicht te fatsoeneren.” Dat was goed voor Jan-Jaap, maar zijn ouders vonden het nu tijd om op te stappen. Froukje komt nog wat lacherig terug en is blij dat ze weg zijn. Onze vakantie kon niet beter beginnen.

...maar ik heb het hotel toch maar niet gebeld. Zij zullen toch ook wel een folder krijgen. Toch?

...stootte hij tegen een lege jeneverfles die met luid geratel over het parket onder de bank rolde.

...en Mojo afstand nemen van de heren. Maar ik weet wel dat hun ongein ten koste van derden erg lang geduurd heeft: te lang.

...Jort Kelder (1964, Gouda). Van 2009 tot juni 2013 had ze een relatie met de trompettist Rob van de Wouw (1975, Esbeek), met wie ze op 21 oktober 2010 hun dochter Odilia Lilibet kreeg. Ze woont met Odilia in Amsterdam. Ze speelde Anita in 'De Marathon' en...

...ver buiten de boot reiken om de reling te kunnen pakken. Ik verlies mijn evenwicht en val uit de boot. Tijdens mijn val zie ik de reling en kan die net vast pakken. Ver onder me hoor ik de straat razen. Ik trek me op en klim over de reling op de veilige balustrade. Mijn armen doen pijn van de...

...Dagen worden weken en weken worden jaren. Ondertussen gaat ook mijn leven door. De herinnering vervaagt. Ik stop wat spullen in een doosje. Zorgvuldig contoleer ik het lijstje dat ik had gemaakt. Ring….. Ring…. In eerste instantie reageer ik niet. Vandaag is het precies vijf jaar...

...eens ter hand te nemen. De man had zich onder aansporing van een verzorgende bij dit clubje aangemeld. Hij had haar verteld dat hij vroeger graag in zijn eigen tuintje bezig was. Het liefst kroop hij tussen de planten en bloemen om met zijn blote handen al het onkruid uit de grond te...

...zo mooi! Erin geloven? Nee, dat niet. Weinigen zullen dat geluk vinden. Het is zoeken naar een speld in een hooiberg. Liefde is wederzijds vertrouwen zo werd mij eens verteld! Waarom nu dan toch het verlangen naar de illusie van perfectie?

...ga je dood. De een leeft wat korter en de ander wat langer, maar we komen allemaal aan de beurt om naar boven te gaan’, zei hij glimlachend terwijl hij zijn wijsvinger omhoog stak. Klare taal en eenvoudige wijsheden van een oude man die weemoedig terugdacht aan zijn trouwe viervoeter en aan...

...De man ging staan en reikte de vrouw bij haar pogingen om omhoog te komen hoffelijk de hand. Stevig gearmd liepen ze de andere bewoners achterna. Zijn tafeldame zichtbaar nagenietend van het advocaatje en hij stilletjes van haar.

...schuifelde hij naar binnen, naar zijn vaste plekje in de huiskamer. Hij was weer thuis. Thuis van even weggeweest. Of was het andersom, weg van even thuis geweest? Stilaan vielen zijn ogen dicht. Heden en verleden versmolten in een tijdloos dutje.

...ogen. `God zegene haar,' bad innig een oud moedertje. `God zegene haar en het kind.' Het moet heerlijk zijn geweest, daar te staan juichen te midden dier menigte, daar te staan juichen en lachen en bidden en schreien... Stil, het is misschien maar beter, dat wij daar niet te veel aan...

...de donderslagen dreunen door het woud, als de nederknetterende bliksem de takken doet kraken en scheuren, de stammen doet splijten, die de rivieren buiten hun oevers doet treden, en zich verheugt in het woeste geweld van het water, als het stormloopt op dijken en muren en mensenwoningen. De...

...had? Waarom de feeëngesprekken bij haar nadering zo plotseling waren verstomd? En dachten ze, dat ze niet gezien had, hoe daareven de feeën, zij, die immers altijd tezamen waren, nu één voor één, om geen argwaan te wekken, het bos verlaten hadden, en hoe ze elkaar nu opwachtten op de...

...was het sprookje van de boze fee - over de Schone Slaapster in het Bos mogen anderen vertellen.

...op aarde, hemels bestaan. Erken dan ook de passie van een man die ooit weer zal gaan. Herken ook deze liefde. Dus wees dan niet passief. Elk ding onder de hemel kent zijn tijd. Het leven is kort. Veel dingen zijn relatief. Toch sluit ik mijn tekst af met deze simpele woorden. Schat ik heb je...

...Zwarte koffie, zonder melk en suiker, zoals hij al heel zijn leven gewend was. En samen liepen we verder, om zijn eigen plek en weg te vinden in het verpleeghuis.

...knikje en liep gelijktijdig weer verder. Deze ontmoeting deed hem even goed. Met een lichter gemoed liep hij verder. De mist om hem heen leek wat op te trekken. Hij rook de geur van koffie.

...Tussen het tere groen hingen nog wat bruine bladeren die een zachte winter overleefd hadden en op het eerste gezicht wel iets van vogels weg hadden. ‘En wij wandelen hier ook gezellig met elkaar,’ was haar spontane reactie op zijn levendige waarneming terwijl ze hem even wat steviger...

...plek snel ontdekt en liep dan ook steeds vaker naar het knusse, huiselijke zitje. Daar plofte hij neer in de leunstoel, legde zijn voeten op het tafeltje, staarde even naar het schilderij en sloot weldra zijn ogen. Na enige weken vergroeide hij met zijn lonkend plekje, was het alsof de vrouw...

...hij langzaam en goed verstaanbaar het Onze Vader te bidden wat door de meeste bewoners spontaan werd meegebeden. Vervolgens stelde hij voor om samen het Credo te zingen, bij vergrijsde katholieken een vertrouwd gebed en gezang. De man verhief zijn stem en uit volle borst zong hij het hele...

...en warme kleuren. De herfst deed hem bij het ouder worden ook wat meer naar binnen kijken , naar zichzelf en de vergankelijkheid van alles. Van een oude, kwetsbare man die na een lange tocht door alle seizoenen heen, in de winter van zijn eigen leven was aangeland. Een mens die ondanks zijn...

...zijn richting. Om haar opmerkelijke gedaanteverandering niet te storen, liet hij haar rustig begaan, ook toen haar hand in die van hem wat rust vond . Ze leek nu tevreden, zich veilig voelend bij de man die stil maar innerlijk bewogen naast haar zat. Hand in hand. Zó was het blijkbaar goed. ...

...ze voorgoed. Stilletjes verliet hij zijn dierbare, uitgeleefde lichaam. En als een vlinder zo vrij fladderde hij nieuwsgierig naar het licht aan de overkant.

...ontspande hij zich en voelde de pijn wat minder worden. De heilzame aanraking van haar handen op zijn stramme lijf gaf de man ook van binnen een prettig gevoel. ‘Is het zo goed?’, vroeg ze hem vriendelijk.‘Prima, zuster’, zei hij, ‘maar nog fijner vond ik dat je er was.’...

... De dag erna had ik je nog gezien. Jij vroeg: “hoe gaat het met je?” Ik zei dat het goed ging, maar zei verder geen woord. Was de vrouw die naast je stond jouw vrouw? Je had haast en rende weg.

...vader of zocht hij de warme schoot van zijn moeder waar hij als kind in vroege jaren een stukje geborgenheid vond. Toch had de man ook hier een eigen en vertrouwde plek, met uitzicht op het leven van alledag. Het gewone leven, daar hoorde hij immers nog altijd bij. Voor zichzelf, zijn...