Alle inzendingen over Herfst blaadjes

Maar terugkomende op de herfst, zijn alle blaadjes van de bomen, hebben we hier al mensen ruiten zien krabben, is het al glad geweest, zijn er al mensen onderuit gegleden en zijn wij denk ik, pure bofkonten.…

Het grasveld is niet groen, maar bruin, door de vele blaadjes, ook al een deprimerende kleur...…

Een herfst-omgeving, die gezien de blaadjes die neerdwarrelen langzaam maar zeker steeds meer van de takken laat zien. De bruine majestueuze takken die bijkans de hemel in steken. Het grasveld is amper te herkennen door de dorre blaadjes, af en toe een tak, compleet met dorre, bijna-dode blaadjes.…

Eveneens zijn lichtgele blaadjes neergedwarreld op de smalle paden tussen de hagen en onder de bomen in het parkachtige gebied. Een briesje beweegt de takken en zwarte vogels duiken onder in de boom. Het gouden licht van oktober kondigt een nieuwe herfst aan die ik zeer verwelkom.…

Maar het is herfst in mijn hoofd. De storm die woedt tussen mijn oren, heeft mij van mijn dierbare herinneringen beroofd. Zoveel moois raakt verloren". Oud worden eist zijn tol. Rimpels in het gezicht als de bast van een oude eik. Een oude eik die voorheen nog bladeren had. Herinneringen vallen als blaadjes totdat alle takken leeg zijn.…

En zoals grijze lokken haast aarzelend het hoofd van een oudere gaan bezetten als ontdekkingsreizigers die voor het eerst voet aan land zetten op een uitheems continent, gaan de bomen nu geleidelijk aan verkleuren en frivole kleine blaadjes dwarrelen neer als voerden zij de jaarlijkse danspartij uit waarmee onvermijdelijk de herfst gepaard gaat....…

Nee, ik ben blij met de herfst. Nu maar hopen dat de verdraaide wispelturige wind zich zo lang mogelijk gedeisd houdt, zodat het lang genieten is van die kleurenpracht. Ach ons mensenleven verloopt ook zo. Je weet in de herfst van je leven dat het afscheid nadert, dus geniet van het goede van jouw herfst.…

HERFSTVERHAAL FOPPE 2022 Na de lange warme zomer eindelijk koeler weer en herfst de eerste blaadjes vallen en het heeft eindelijk geregend voor de tuin. Ik heb de warme trui al aan en stevige schoenen alles is weer opgefrist en vers eten in huis en uitgerust en het weekend is nu aan de beurt. Ik heb lekker vrij dus tijd voor een verhaaltje.…

Shit, wat zag ze er weer lekker uit vanavond. Onweerstaanbaar, als sappig fruit. En dat smaakt vers - nog vol van kleur, geur en smaak toch het lekkerst. Weet ze eigenlijk wel wat ze teweegbrengt? Haar haren, zo glanzend. Dat nodigde uit om er speels met zijn vingers door te strijken. Haar sprankelende ogen, die nog niet alles hebben gezien, maar de…

Fragiele blaadjes dwarrelden van de bomen neer en kondigden aan of bevestigden dat het weer herfst was. Het was een heldere oktoberdag met een hemel, blauw als die van juli maar de kou zat al in de lucht.…

Nieuwe kansen voor de NS, want ook de metro van New York heeft last van blaadjes op de rails. Gratis blaadjes nog wel… De gratis kranten “Metro New York”en “amNewYork” waaien van de perrons in The Big Apple. Afvoerputjes raken verstopt zodat elektrische installaties stuk gaan. En af en toe ontstaat er een brandje.…

En als we zo naar buiten kijken, is het inderdaad herfst, zijn zo goed als alle blaadjes van de bomen gevallen en is iedereen driftig bezig zijn of haar straatje bladvrij te maken want je moet natuurlijk niet willen dat mensen wanneer het gaat regenen op hun plaatje gaan.…

Maar, zo realiseerde ik me ineens, ik heb ooit op de kleuterschool gezeten en toen leerde je blaadjes op een papier te plakken! Dus pakte ik een groot vel papier en plakte daar één voor één de blaadjes op. Soms scheurde ik er weer eentje af om het te verplaatsen.…

De oude eik had zijn bladeren laten vallen want het was herfst en de winter zou weldra haar intrede doen. De vogels hadden dit jaar een nestje in foppe de eik gemaakt en dat was wel leuk het jonge grut te zien opgroeien. Die winter was het extra koud en de boom kreeg in de lente geen blaadjes en bleef kaal.…

Elke herfst dezelfde sensatie om zo'n kastanje op te rapen. De meeste kastanjes rollen weg van de boom. Ze worden opgeraapt, verzameld, opgegeten. Ooit groeide er uit een weggerolde kastanje voor ons sous-terrainraam op de door het rooster ingewaaide blaadjes, papieren, patatbakjes en ander straatvuil een kastanjeboompje.…

Een forse regen- wind en stormbui, neemt iets van de narigheid mee, maar veel van die dingen zijn net als de bomen bestand tegen het weersgeweld, dus we zitten er nog wel even mee….ach nog een paar weken, dan aftellen naar de herfst want: dan vallen de blaadjes weer….,…

Kijk, toen hij nog bij ons thuis woonde, wisten we met de herfst, oei blaadjes vallen van de bomen en ook daar, ging ie achteraan, maar als die blaadje op de weg vallen, dan hou je een plat hondje over, dus ging ie altijd aan de riem! Natuurlijk probeerde hij dat ook wel met vogels, alleen de riem was vijf meter, verder kon ie dan niet!…

Tenslotte deed de herfst deed zijn intrede. De blaadjes kleurden langzaam geel en bruin. Na een poosje dienden de eerste sneeuwvlokken zich aan en het einde van het jaar naderde. Een nieuw jaar en misschien nieuwe kansen? Ze bleef vertrouwen op de hemelse vader. Eind januari voelde ze zich vreemd en al snel werd duidelijk dat ze zwanger was.…

Maar het mooiste jaargetijde vind ik toch de herfst. Dan krijgen mijn blaadjes een prachtige kleur. En ook de bomen om mij heen krijgen de mooiste kleuren, rood, geel, oranje, schitterend! Het is wel jammer, dat ik daarna al mijn blaadjes kwijt raak, maar ik weet, dat na de winter de lente weer komt. En dan krijg ik weer nieuwe blaadjes.…

De nachten duren lang, de wind waait door de takken van mijn boom en ik zie ondanks de zwarte schaduwen de blaadjes hun best doen vast te houden aan het leven. Houvast. Dat heb ik ook nodig. Gelukkig heb ik ook de bloesem gezien. Vrolijkheid. Maar ook de sombere kale takken en het verkleuren van de blaadjes.…

Ik vluchtte verder en verder weg tot waar ik voor het eerst bomen zag die vol met blaadjes zaten. Ik heb besloten daar te blijven en een nieuw nest te bouwen. Opeens kwam er een gedachte die mij bang maakte: ik besefte dat er vreemde bomen met vreemde vogels waren.…

Een harde storm steekt op, bomen buigen, spiegels barsten, blaadjes vallen als jonge soldaten. Hij krijgt het koud, kouder, koudst. Heel luid begint hij te huilen. Plots valt hij op zijn knieën en smeekt om genade. De maan schiet in een volle lach. Het koor stopt met de herfst, de Halheer stampt met zijn staf en fluistert: Koning Winter.…

De herfst was gearriveerd, tijd voor maatregelen. Warm einde…

Ze zien een schitterend bos met prachtige blauwe bomen en zilveren blaadjes! Het lijkt wel of de zilveren blaadjes lispelen: "Dág Ella, dág Robin, welkom, welkom." "En kijk daar eens," roept Ella opeens opgewonden, "daar staat de blauwe boom met de gouden blaadjes!”…

Straks gaan de blaadjes weer vallen en het kan zomaar gaan sneeuwen, misschien een paar graden vriezen ja, kan zo maar gebeuren. Dus wie slim is doet al een Pamper aan als hij/zij van huis gaat.…

Ik ben van de natuur. Ik ben de vogel wiens koers lastig stand houdt in de wind. Ik ben het blad dat van de bomen waait, Woest als felle woorden, waaiend over straat. Een afgescheurde tak, niet ver van de moederstam, Ik snak naar adem. Ik ben de zware wolken jakkerend door de hemel, Loodgrijze regen die maar niet vallen wil. In golven sleep…

Het was herfst.…

Het is bijna gedaan met de herfst en ik ben er dit jaar nog niet één zondag naartoe gegaan. Naar zo'n bos. Te nat, te koud, te winderig, te Buitenhof en badjas. Maar nu moet ik er nodig heen, geen tijd meer te verliezen. Straks staan de eerste ijsmeesters alweer met een Black en Dekker in de sloot te prakken.…

Wat je noemt in een zwak moment, alsof er ergens iets te ritselen valt de zomer af, naar de knoppen...en die radio maar schreeuwen van geluk. Mag je spreken, doet hij het weer niet en vergezocht tegelijk doet verandering van sfeer weten, in gedachten die om elkaar heen draaien...hoe beleefd vallen woorden van kwaad tot erger me niet zo dat komt…

Herfstgedragen zuchtte de wind zich vleiend een weg onder de koepel van het loverbos om uit te deinen in de slaap van het kleurrijke bladtapijt. Mosgeuren begroeten mij terwijl fijne regendruppels mijn huid strelend zoenen ...en de kracht van innerlijke rust even mijn pad komt kruisen ...Het leven leeft mee.…