Alle inzendingen over Herinneringen.

In de smalle straten van Dichterswijk in Utrecht kon een kind goed spelen: nauwelijks auto's, het paard van de olieman liet dampende bouwwerken achter. We woonden vlak naast een melkwinkel en dichtbij bakkerij Do Schat. Een klein arbeidershuisje met een tuintje vol kiezel en platgetrapt gras, een...

Ik kan niks wegdoen. Wie wat bewaart, die heeft wat. Een afwijking in mijn geval. Ik heb bijna alles nog: hele jaargangen van Voetbal International, oude proefwerken, verjaardagskaarten. Wat moet een Metz ermee. Dat vraag ik mij ook vaak af, maar toch kan ik het niet over mijn hart verkrijgen om...

Opvallend is dat toch altijd: als je een dagje of een weekend weg bent geweest, dan lijkt het achteraf altijd veel langer te zijn. Neem afgelopen vrijdag, ik was een dagje naar Zeeland. Lekker ontspannen vertrokken, voor mij is het ontspannen om niet te vroeg weg te gaan. Onderweg bij het...

Ik kijk vanaf het strand naar de horizon. Kerstmis zonder jou. De eerste. De eerste kerstmis zonder jou bedoel ik. Vergeten doe ik niet. Kan ik niet. De pijn in mijn ziel verhindert dat. Waarom moest het zo zijn? Waarom al die pijn? Maar ik weet dat als het ooit mijn tijd is dat jij me zult...

Ze lachte weer, toen ze de zee zag, het zand, waar rupsbanden hun sporen hadden achtergelaten, wat een aanblik opleverde alsof we op een vreemde planeet liepen, en de mooie luchten, boven een messcherp in het heldere blauw getrokken horizon. Eindelijk, de zee! Ik geef het toe, we zijn er aan...

Wat muziek allemaal niet teweeg kan brengen. Bij mij heel veel, maar het brengt ook een vage weemoed met zich mee, een herinnering. Bij mij hangen herinneringen vaak samen met muziek. Bijvoorbeeld de Radetsky-mars. Ik moet een jaar of 11 geweest zijn, want ik zat (een paar weken) als kabouter...

Er bloeide volop speenkruid. De bomen met bloesems lieten zich door Huibert bewonderen. Als hij niet in het bos rondliep, voetbalde hij met zijn kameraadjes in een boerenweiland. De fles was door zijn eigenaar weggegooid en vergeten. Huibert groeide op tot een grote, pientere jongen, die graag...

OVERHAAST VERTREK UIT INDONESIE SLOTVERHAAL Het vierde jaar op het eiland java was het beste indiejaar uit die tijd maar eindigt helaas want de vulkaan de Bromo staat te rommelen en te roken dat het een aard heeft en foppe denkt ik neem de benen of de boot want het wordt me hier te heet onder de...

De trein naar de stad waar ze ooit gelukkig was, staat klaar. In die stad was ze jaren geleden opgenomen in een pleeggezin, omdat haar moeder het niet meer aankon. Ze was toen twaalf jaar. Het was een gezellig gezin, met vier kinderen. Ze moest wel erg wennen aan de drukte. Thuis moest ze altijd...

Sinds enkele dagen viel het Tony zwaar de dagdagelijkse dingen uit te voeren. Hij ging werken, maar niet van harte. Hij ging uit, tegen zijn zin. Hij kluste thuis, maar was afwezig. Er was iets in zijn hoofd binnengedrongen dat hem niet met rust liet, als een minuscule doorn in zijn...

Lang geleden was er een meisje waar ik gek op was. Wanneer er duisternis was bracht zij licht. Haar hart was van glas. Zo breekbaar. Zij had volgens de achtergebleven dorpsgenootschap waar wij toen woonden maar één afwijking. Zij was Joods. Mij maakte het niets uit. Zij was wie ze was. Een meer...

Ze was één en al levenslust. Jong, en ja, ook dat tikkeltje losbandig. Maar, zijn we dat allen niet geweest in een ver verleden. Haar glimlach was zo ontwapenend, dat elke fout haar onmiddellijk werd vergeven. Die onschuldige blik wist iedereen in te palmen, elkeen te bekoren. Het was dan ook...

...uit mijn gedachten toen... ik werd bestormd door herinneringen... Een klein, donkerharig, flitsend bewegend vrouwtje was ze. Dol op haar werk, hevig erop gebrand haar eigen enthousiasme over te brengen op onze vaak onwillige geesten. Een zilvervisje leek ze, al was dat misschien een wat...

De ramen van de huiskamer zaten vol met ijsbloemen, naar buiten kijken was onmogelijk, maar met een beetje warme adem kon je een ronde opening maken om er door heen te kijken. De straat zag er verlaten uit en de grond was bedekt met sneeuw. Ook binnen was het ijskoud, kolen voor de kachel waren...

Onderstaand verhaal speelde veertig jaar geleden d.w.z. vóór 9/11, Esfan Jani was nog niet geboren. En dat is wel te merken ook. HAZERA Een paar minuten te laat voor het college vond ik een lege plaats ergens bovenin de collegezaal, gaf links en rechts een routineus knikje, ging zitten en...

Robocop Toen ik op de interstate reed op weg naar de agent van mijn uitgever in Dallas was het heet. Ik had het raampje open van mijn chevy. Toen werd ik gepasseerd door een agent van de highway patrol. Hij gaf met zijn rechterarm aan dat ik aan de kant moest. Zo gezegd zo gedaan. De...

De oude man strekte zijn armen uit en prevelde zijn gebed richting de zon. Het stof waaide door mijn haren terwijl ik hem bewonderend bekeek. Ook ik bad en prevelde. De woestijn in de verte vervormde door de hitte. Ashani greep mij gebiologeerd om mijn middel en zuchtte hard. Ze was vervuld van...

In het voorjaar van 1961 gingen we voor de eerste keer op vakantie naar Monchau in de IJfel. We logeerden in een klein familiehotel. In ons kreukel-Duits maakten we al snel vrienden. Monique, de dochter van de slager, was een goede gids. Ze nam ons mee over de smalle wandelpaadjes die langs de...

Vroeger, ja toen ze gelukkig door het leven ging, toen ze blootsvoets danste in het gras… wat was ze jong en mooi. was dat wel zo? Ze kon elke jongen krijgen die ze maar wilde… en het bewijs ervan liep rond. Iedere jongen, jawel en moeite hoefde zij niet te doen. was dat wel...

Mijn vader kocht het huis op een dinsdagmorgen. Hij werkte al een jaar als vertegenwoordiger in Rotterdam. Bijna elke morgen reed hij hier aan de overkant van de singel over de Ringdijk, steeds maar kijkend of er een huis te koop stond. Toen dit huis te koop stond was hij waarschijnlijk de eerste...

Naast de garage was achter het huis eerst een terras en dan een grasveldje. Het terras bestond voor de helft uit een groot vlak van beton, dat aan het huis vast leek te zitten, de andere helft bestond uit betonnen platen van 50 cm bij een meter, die los lagen. Ze waren loodzwaar, maar heel af en...

Op alle zolderkamers waren de schuine hoeken van het dak afgetimmerd op ongeveer een meter hoogte. Daarachter waren diepduistere kastjes ontstaan waarin zich in de loop der jaren de stoffige herinneringen ophoopten. Ik trok regelmatig op een regenachtige middag een kastje open op de kamers van...

Met mijn BMW verliet ik mijn kasteel 'Goldmund', vandaag ging ik naar het hoge noorden, het Friese dorp Kollum, iets verder dan Burum, waar die grote schotels staan. Ik reed op een vrij smalle weg het dorp binnen, ergens rechts speelde ik ooit met een vriend op een houten vlot. Ergens links...

Ik wilde een racefiets. Dat was een probleem. Mijn ouders hadden het geld niet. Toch wilde ik een racefiets want ik was al zeven jaar. Mijn vader worstelde zich door krantenadvertenties van tweedehands fietsen en noteerde vier adressen. De advertenties spraken van jongensfietsen. Niet van...

Niet te geloven! Nieuwjaar lijkt nog maar "gisteren" en toch staat Pasen al voor de deur! Ik herinner mij ineens een voorval van vorig jaar. Die ochtend ging ik naar de H. Barbarakerk te Breskens en woonde er de Palmzondag bij. Echt ontroerend. Wat wist ik er trouwens van af? Niet veel meer dan...

Beste oom Donald, Toen ik nog klein was en nauwelijks kon lezen, ik denk tussen 1956 en 1959 stond er in de Donald Duck een verhaal waar ik bijzondere herinneringen aan bewaar. Het enige beeld dat me nog voor ogen staat is dat van een kleine lachende walvis en Kwik, Kwek en Kwak in een boot(je)...

Plotseling zag ik haar in de bus; mijn oude naailerares; in niets veranderd na 30 jaar en even plotseling was ik weer op het kleine, betimmerde zoldertje als vijftienjarig meisje te midden van de andere, oudere en jongere dames, die allen ijverig in de weer waren met papier en potlood, krijt, stof,...

Licht en schaduw vallen over een verre wereld: het is de wereld van mijn vroegste jeugd. Sommige contouren nemen duidelijker vorm aan en treden helder voor mijn geest. Veel blijft voor altijd in duisternis gehuld. Er was een kamer; er was een bont kleed met oosterse motieven. Daarop een vaas....

Zal ik me altijd je kamer blijven herinneren, je kamer met de fauteuils die dienden voor onze gesprekken; gesprekken die we voerden onder het licht van de zomer, onder schaduwen en regen van de herfst en terwijl het buiten een witte wereld was? Zal ik later blijven denken aan het tafeltje waarop...

Met een soort van weemoed voel ik het natte zand onder mijn voeten wegslippen. Zandkorrels glijden en glippen tussen mijn tenen. Mijn voetzolen zakken dieper weg , terwijl het zeewater klotsend in kleine golfjes, op en af in schuimende kopjes mijn benen omcirkelen. Een stukje van mijn...