Alle inzendingen over Jij bracht onze bene

Maar dat is niets vergeleken met wat jij de wereld hebt gebracht. Geëxalteerde blijdschap en nieuwe dansenergie voor miljoenen dankbare fans.…

ook al stap je met je goede been uit bed, je kan tóch op het verkeerde been worden gezet.....…

Stemmen is een democratische verworvenheid, maar er gaan steeds meer stemmen op die het gelijk overstemmend aan hun kant willen krijgen. De schreeuwmaatschappij is geboren, misschien moet ik maar eens een schilderijtje produceren. De mens wordt steeds luider edoch niet verheffend, religieus knalt men er steeds meer op los en weekendshows dansen en…

Hoe geef je een klemtoon aan? Hoe geef je de klemtoon aan: Is het beleid van het nieuwe bestuur 'wél zinvol' of 'wèl zinvol'? Juist is: het beleid van het nieuwe bestuur is wél zinvol. Het klemtoonteken is altijd het accent aigu ( ´ ), een streepje van linksonder naar rechtsboven. Als er sprake is van een klinkercombinatie van twee of meer…

De deur van haar kantoorkamer gaat open en mijn bazin drukt mij een A-4 in de hand met als boodschap: Zo Frans, vanmiddag nog naar al onze klanten versturen, dan kan jij niet meer te vroeg naar huis vandaag. Goed, mevrouw Wendels en met mijn staart tussen de benen loop ik op een drafje naar mijn postkamer terug.…

En tja nu gisteren mijn been, maar en hij kijkt me aan: het is zo raar, je denkt dat je met je voet tegen het voeteneinde ligt, en dat is dus niet zo...ook denk ik: even m'n been optillen, ook al een heel raar gevoel. Dan zeg ik: je moet nu wel uitkijken als je iemand een schop voor z'n kont wilt geven, want dan lig je zelf op je snufferd!…

De zon scheen op onze benen die zich heerlijk verstrengelden. Ze lachte om mijn verhaal. Jij malloot, zoiets zei ze. Ze wriggelde zich van me los, reikte naar achter en pakte een stevige tak. Daarmee gaf ze me een keiharde lel. Weer lachte ze. Mijn laatste gewaarwording was, dat ik glimlachte. Waarom geloven mensen mij niet?…

Die benen, of eigenlijk dat béén. De hele dag zwaait dat been al door mijn hoofd. Van wie? Van ZSA ZSA..! Het been van Zsa Zsa Gabor, dat nu geamputeerd in een Amerikaans ziekenhuis ligt. Of al door de versnipperaar..hè nee! Gruwelijk maar waar.…

Mijn arme, liefste, zieke zus is naar Tilburg, onze geboortestad, gekomen en ze bracht postpapier mee, bedrukt met een afbeelding van een vrolijke regenboog, die een klein poëtisch landschapje, een lieflijk dorpje met huisjes met rode daken overkoepelt; een tafereeltje dat bezwaarlijk de gang of toestand van onze tragische levens of van die van het…

"Jij zult mij waarschijnlijk met vele jaren overleven", verklaart mijn zus. Het schot is raak.…

En dat was je ook, charmant en vol humor, je bracht mensen altijd een lach op het gezicht door ze eerst met je serieuze gezicht op het verkeerde been te zetten. Jouw grappen zag je niet aankomen, je verzon ze a la seconde en ze waren elke keer uniek en onvoorspelbaar.…

Geeft niks zegt onze vriend, ik heb mijn pasje bij me (politie) en moet dat nu maar even gebruiken! En zo brachten ze me naar het ziekenhuis, waar ik in een kous gestopt werd, krukken meekreeg en de opmerking: de rest van de vakantie niet meer te lopen!…

Eigenlijk ben jij onbeschrijfbaar, glanzend buikje en sterren als pupillen, enigszins scheefpruilend je bloedkoralen mond. En dan, verrassend ferme billen, houvast als hartenkreet. Daar word ik stil van.…

Ze noemde zich onze liefhebbende tante, maar spaarzaam en sporadisch bezocht de familie die zij zozeer vereerde en liefhad, haar. Bijna blind, bracht zij haar dagen hakend en breiend door, werkend aan de poppengarderobe die ze ons in onze jeugd vaak schonk. Zij was onze tante Miet en zo luidde tevens de naam waarmee wij haar aanspraken.....…

En we praten vrolijk, maken grapjes en lachen – maar… De verf begint langzaam af te bladderen, en hoe we ook keer op keer onze hemel proberen te redden wanneer deze dreigt te vallen, onze armen worden zwaar, de grapjes achterhaald en onze lach geforceerd… Er is iets gebroken – de eerlijkheid misschien, of pijnlijk gezien een hart.…

Ik heb even in de arm geknepen, en dan in zijn oor gefluisterd: “En nu jij, je weet wat je te doen staat!”…

Jij, Ik schreef je op. Je naam boven aan de bladzijde, als een soort trotse, adellijke titel: groot en sierlijk, opvallend en krachtig - maar tegelijkertijd ook ingetogen, klein en zwak.…

Elk stokje, stekje, bolletje en knolletje bedek jij liefdevol met aarde. Je kan niet wachten, je kijkt het nieuwe groen uit de grond van jouw hart en ziel. Jij bent mijn heerlijke eenvoud, jij bent de rust in mijn zorgelijk bestaan. Vandaag bracht ik jou een nieuwe lavendelstruik en een grootverpakking potgrond.…

En nog gisteren greep hij mijn hand; nog gisteren bracht ik hem zijn chocolade; nog gisteren kleurde hij de kleurplaat...…

Gerustgesteld brachten wij de dag door tot aan zijn vreugdevolle en gelukkige thuiskomst, iedere avond.....…

Dat bracht natuurlijk veel verwarring bij onze soldaten. Weet je wat ook zo smerig was? Er waren veel Nederlanders die de moffen hielpen, vooral de NSB'ers.…

Eenmaal in de week, meestal op dinsdag, kwam oma op bezoek en ze bracht dan steevast bananen mee. Ze legde daartoe de weg af van de chique wijk naar ons arbeidershuisje waar wij, kinderen nog, met onze ouders woonden. En eens bracht oma voor mij een fuchsia mee, naar ik meen voor mijn verjaardag.…

Bén ik dat – jaloers? Kleingeestig dus? Ik ging alle plekjes binnen onze “relatie” na – heel gewetensgetrouw. Nee, lesbisch voel ik niet voor jou. Gek genoeg voel ik enkel voor jou een beschermende liefde - Je kwetsbaarheid, je vaak triest staande blauwe ogen treffen mij vaak tot op mijn bot.…

Jouw moeder verdween in een kuil, maar jij hebt het nooit gezien, tot tweemaal toe en driemaal kraaide de haan, onhoorbaar voor onze oren, maar weergalmend als in een kathedraal bij nacht in jou, die het smoren wilde gelijk Simson. 'Aarde, ziedaar uw moeder',sprak je in het huis dat niet is weggeschreven,'de Vader is mijn alibi!'.…

Best een grappige aanhef, op 't verkeerde been in de storm, want hoe kun je nou in 's hemelsnaam op een verkeerd been staan: en dan al helemaal in de storm. Met het verkeerde been uit bed stappen: ook al een leuke want je ligt geheid op je snufferd.…

Het is niet lollig meer om zoveel tegenstrijdige berichten te ontvangen, niemand die het nog snapt en zo: sta ik op het verkeerde been!…

Ik was hopeloos verloren en jij zat op je hoge troon en je heerste en je verordonneerde en decreteerde dat de tederheid mij voorgoed ontzegd moest zijn..…

De volgende morgen bij de koffie vroeg Dini: ''Waarom droomde jij, dat je Johan van Oldenbarnevelt was?'' ''In de bibliotheek las ik een verhaal over hem en het mooie was in mijn droom, dat jij mijn dienstbode was. Je was een lekkere meid met grote borsten.…

Kribbig dacht ik – barst maar jij, we hebben nog een paar afspraken lopen, bel jij míj maar eens voor de verandering. Iets, iemand, een innerlijk stemmetje probeerde wat tegen mij te zeggen, maar ik bracht het niet op om te luisteren, vluchtte mijn huis uit; jajem! En wel direct!…

Ik had bijzondere natte dromen over mijn trol gehad, toen ik nog niet wist dat hij een trol was, en hij nog onderbroekenlol bracht waar ik op kon vertrouwen.…