Alle inzendingen over Mijn hart lacht weer

Ik ben blij met een korte groet, of iemand die even naar mij lacht. Die kleine dingen doen me goed, het maakt mijn hart weer zacht.…

, je zou de glimlach op mijn bloedrode, riddertrouwe hart moeten kunnen zien!…

Ze lachte weer, toen ons favoriete strandpaviljoen in zicht kwam, we keken elkaar aan, het woord koffie zal in ons beider ogen wel zijn opgelicht als een heldere neonreclame, we dachten in ieder geval weer eens hetzelfde, we hadden er zin aan!…

Die speel ik dus nooit weer, nooit meer. Ik opende mijn door jou gestolen hart, er kon nog net een dank je wel van af. Gesloten dek ik mezelf en laat me niet meer in de kaarten kijken, een joker lacht meesmuilend. Ik kom uit met een kleintje om jouw nel te vangen. Moet mijn maat wel de aas hebben, duidelijk geval van seinen.…

Dan is het spontane er voor een groot deel al weer vanaf. Als het die ene keer per jaar dan toch niet anders kan, dan moet de beslissing om het te doen pas zo laat mogelijk op de dag vallen. Niets is zo vervelend als ruim van tevoren al weten dat je gaat barbecuen.…

De daaropvolgende september is dan misschien ook nog warm, maar oktober wordt dan tenminste weer een echte herfstmaand. Om te voorkomen dat de lente nog vroeger begint, slaan we januari voortaan over, dat is toch al de saaiste maand van het jaar. De kalender klopt dan tenminste weer een beetje met de kortere winter. ’t Is maar een ideetje.…

Hoe is het toch mogelijk dat het weer zo'n invloed heeft op het menselijk gedrag.…

Wat in elk geval zonneklaar is, is dat het weer onze stemming ingrijpend, aangrijpend beïnvloedt. Het weerbarstige lied van Jacques Brel ‘mijn vlakke land’ verhaalt over de vier verschillende winden die alle een ander karakter hebben en een eigen invloed uitoefenen.…

Tjonge jonge wat wordt er weer gemopperd en geklaagd. De Rijn gaat een heel stuk boven NAP, ofwel: mensen gaan er met natte voeten lopen, tenzij ze kaplaarzen aanhebben...…

Herinneringen zorgen voor nostalgie en striemen op mijn hart. De dood lacht me nog verleidelijker toe dan gister.…

Verwarring alom, iedereen plakt ergens een etiketje op, is de islam wereldbedreigend of kruisvaart de paap binnenkort weer af richting midoost. Bilderberg lacht in een vuist, de groep kleeft aan als een zwaanzinnige.…

Wanneer iemand buitensporig moet lachen - of juist niet - beweert die man of vrouw soms zich ziek of dood te lachen. Maar kan iemand zich werkelijk ziek of dood lachen? Voor mij is het geen vraag: zeker weten kan dat. Een beetje rare tante zou eens op mij passen toen ik een kleine jongen was en mijn ouders weg moesten. Ze heeft mij toen - zonder…

Drieduizendzevenhonderdachtennegentig gedichten heb ik sindsdien herlezen en in zevenhonderddrieënzestig daarvan speelt het weer een min of meer prominente rol. Ik moet die andere achtduizendvijfhonderdzesendertig er ook nog eens op na lezen.…

Vervolgens was het gespannen afwachten of het weer zich aan de trend-verwachting zou houden.…

De egel zucht, was het maar weer voorjaar. Nu ging de egel beginnen aan een studie over het weer. Hij wist na enige tijd alles over het weer en het viel hem op dat de weersverwachting maar vaak voor de helft juist was. Zo langzamerhand kreeg hij genoeg van het weer. Hij dacht: ik heb mijn velletje en stekels en warme laarzen.…

Ben ik nu zo veranderlijk of is het weer dat? Toen ik een uur geleden mijn postvak in ‘doorliep’, bij gebrek aan een wandeltocht in de buurt, scheen in Breskens de zon. Een vriend mailde rond 9.30 uur dat het bij hem erg somber weer was en dat het in Aardenburg regende. Ik mailde rond 10.15 uur terug en plaagde dat het hier goed weer was.…

Maakt mijn dag weer helemaal goed……

Kunst is de hartslag van de Macht.…

Ja, in je hart, maar dat wordt weer beperkt door het lijf waarin dat zit. En dat lijf werkt vaak niet mee.…

Juist door gehoor te geven aan de logica van ons hart, worden we weer aantrekkelijk voor andere mensen want zij heeft haar eigen charme.…

In de geest kon je mij verraden, maar niet, nooit in het hart en van het hart.…

Ik bleek te weinig zuurstof op te nemen door de slechte werking van het hart en werd opgenomen. Op zuurstof werd ik aangesloten. Nu ben ik weer thuis met een apparaat dat zuurstof levert. Groetjes allemaal. Kees Niesse.…

Ik ben weer alleen, draai het bakkie uit. Jouw vlucht is abrupt gestopt. Het was de laatste keer dat ik je in vrijheid ontmoette. We vingen elkaars gedachten en omhelsden elkaars hart. Een paar jaar later vinden ze jou, in je cel, dood. Met een nieuw verlies op de loer herlees ik onze brieven door jouw zonnebril. Ik lach om je en ben boos.…

Vooral zijn mond viel me telkens weer op. Een brede volle mond. Als hij lachte straalde er een bepaalde sensatie vanaf. Ik zou zo graag die mond eens willen kussen, al was het maar voor heel even. Ik was al een paar dagen uit mijn doen, misschien kwam dat door mijn verlangens naar mijn buurman.…

Ze zit met een grote blokkade uit haar jeugd of uit een vorig leven, wat alles steeds weer verpest, waardoor ze bij alles (dus ook in onze liefdesband) steeds weer afhaakt. Onmacht. 'Maak me dan dood!', zei ze opeens. Ik kreeg toen echt argwaan. 'Ik ben geestelijk doodgemaakt door jou!', zei ze.…

Een troosteloze dag die- je eigenlijk alleen op kunt leuken als je een goede hobby hebt als je jezelf dus niet hoeft te vervelen, tenzij: je eruit moet maar dat was hier dus niet het geval…het weer is depri.…

En de andere vriend met de aangetaste longen lacht en gesticuleert met de handen en spreekt in de mij vreemde taal van zijn geboorteland Boznië-Herzegowina. En de tranen bezetten mijn ogen om de indrukwekkende gave van de vriendschap en om de pijn van de desertie en de ontrouw, mij betoond, die mijn hart nog altijd martelen en pijnigen.....…

Dat de ware haat lacht om elke stille liefdestocht die onze bange machteloze harten verzinnen? Weet u wat echte haat is? Dat weet u dat de liefde kloten nodig heeft.…

Ze lachte om mijn verhaal. Jij malloot, zoiets zei ze. Ze wriggelde zich van me los, reikte naar achter en pakte een stevige tak. Daarmee gaf ze me een keiharde lel. Weer lachte ze. Mijn laatste gewaarwording was, dat ik glimlachte. Waarom geloven mensen mij niet? Zelfs zij niet? Ik zag af van mijn laatste en diepst gevoelde verlangens.…

De nacht is mijn vriendin, zij stuurt mij dromen en donker lacht ze me uit en giechelt na bij mijn eerste kopje koffie. Ik haat haar maar ze belooft steeds weer de nacht, de onmacht. Ik dans het koord, heen en weer.…