Alle inzendingen van Peterdw.

Goede morgen allemaal! Het is dus vandaag Hemelvaartdag. Vroeger, jaja, vroeger, gingen we dan al bij dag en dauw, zoals ze dat zeggen, met een paar vrienden dauwtrappen. Je nam een paar boterhammen mee in een zakje, en hup, er op uit. We liepen dan eerst tot aan de duinen, begroeten wat...

Een mevrouw aan de andere kant van de lijn. Energiebedrijf Delta geloof ik, ze willen slimme meters komen plaatsen. Ik zeg: slimme meters? Zij weer: ja, slimme meters, want bij de zonnepanelen die vorige maand zijn geplaatst horen dan weer slimme meters. Goh, zei ik, maar ik ben zélf al...

Belde de Moeder van Lubbers me op, jaren geleden was het. Of ik even langs wilde komen. Eenmaal bij haar aangekomen blijkt dat ze zich grote zorgen maakt over haar zoon. Nee, met Rob zou het wel goed komen, zo zei ze. Daar maakte ze zich geen zorgen over. Maar wat zou er van Rudolph Maria,...

Er brak een lepel af gisteravond, van mijn bril welteverstaan. Vanmorgen de winkel gebeld: “Meneer, mijn bril is kapot.” Aan de andere kant van de lijn is de reactie: “Okidokie!” Ik kon meteen langs komen. Eenmaal in de winkel: ondanks een bepaalde drukte was ik snel aan de...

Regels. Zal ik ooit mijn woorden inslikken? Ik denk van wel, maar nu even niet. De schrijvers hier zijn talrijk, doch zij, die wat te zeggen hebben, schaars. Sinds de geest weer terug in de fles is, is het hier armoe troef, een soort tomorrowland op de laatste dag. Jaja, hij was niet lief,...

We moeten ontpolderen, of wat dat dan ook mag zijn. Iets met boeren wegjagen van vruchtbare landbouwgrond of zo. En zo en zoveel hectare van de aarde, let wel: onze aarde, laten onderlopen, een soort van teruggeven aan de zee. Nou ja zee, rivier eigenlijk. Want die gaat te snel stromen of zo,...

Heb ik dat, koop ik een nieuwe laptop, moet ik mijn wachtwoord invoeren. Probleem, ik wist het niet meer. Echt niet. Op mijn oude laptop liet ik dat aan de automaat over, zeg maar. Maar nu zat ik daar. Met de helpdesk van Zeelandnet gebeld, tot drie keer toe. Ik ben zó onhandig, dat wil je niet...

Morgen, woensdag, is Peter een dagje de stad uit. Bent ik er niet. Gaat ik op verjaardagsvisite bij Tim, die word al 3 jaar. Tim is eigenlijk een beetje mijn oogappel. Woont in de Noordoostpolder. Even rijden dus. Als ik binnenkom gaat ie meteen al zijn auto’s aan me laten zien, ik laat hem...

Zo, even lekker niksen. Senseootje erbij, mij kan even niks gebeuren. De maandagmorgen is namelijk voor mij. In het weekend draai ik altijd dubbele diensten. Vroeg én laat weet je wel? Ik merk wel dat ik geen vierentwintig meer ben, maar ik doe het zo graag. Het zijn de mensen hè,...

Het is moeilijk om een hond te laten eten uit dezelfde hand die hem slaat.

Toen de waard in Westkapelle ons gisteren, met grote, dronken ogen minutenlang had aangestaard, en toen het hem met zijn door de drank getekende kop en zwaar bevende handen uiteindelijk toch gelukte wat ik niet voor mogelijk had gehouden, namelijk een glas wijn in schenken voor de bevallige dame...

Ik las dat in Spanje en dan met name in Catalonië de stierengevechten zijn afgeschaft. De laatste stier stierf in een arena in Barcelona. Wat mij betreft dan toch nog één stier teveel, maar eindelijk! Het is de beloning van het goede werk van de dierenactivisten aldaar, want zij hebben hier...

Ben ik dan de enige? Ja, ik ben schijnbaar de enige, zoals zo vaak. Want de hele wereld viert feest. Feest om een overwinning die geen overwinning is. Ik heb het vanaf het begin af aan al met argusogen bekeken, maar er was geen levend wezen dat mij serieus nam. Wilde nemen beter gezegd, want de...

Deel 1 en tevens slot. Een jongensdroom. Er was eens een jongen P en die jongen P had een jongensdroom, Hij durfde het tegen niemand te zeggen, want, dacht ie, mijn jongensdroom is niet zomaar een jongensdroom, nee, het is een heel bijzondere jongensdroom. Met zijn vriendjes had de jongen P al...

Een rustige straat.. Het is rustig in de straat, alleen de alleroudsten zijn gebleven, inclusief de nieuwe weduwe. De enige beroering vanmorgen ontstaat door een fout bezorgde brief, die er dreigend uitziet alsof een incassobureau klaar staat met pek en veren. De buurvrouwen links en rechts vragen...

Ik moet toegeven, je stoten waren altijd goed geplaatst, al wist ik niet goed de reden. Maar slechts enkele ervan kwamen boven de gordel aan, de rest was daar meestal ver beneden. Dan weer werd je boos als ik je, heel onzeker vroeg waar ik nu stond, na al je openlijke gekwijl met hem, en trok je...

Ze lachte weer, toen ze de zee zag, het zand, waar rupsbanden hun sporen hadden achtergelaten, wat een aanblik opleverde alsof we op een vreemde planeet liepen, en de mooie luchten, boven een messcherp in het heldere blauw getrokken horizon. Eindelijk, de zee! Ik geef het toe, we zijn er aan...

Je sprak wel eens over het boekje, je had het thuis liggen, ik heb het nooit mogen zien. Niemand denk ik. Het was een opsomming van namen van mensen die je ontvallen waren. Alle namen van mensen die je kende, elk familielid, alle vrienden en alle kennissen die je in je lange leven meegenomen zag...

Onder de toren is het nog lang niet rustig, op het terras is nog een groepje in gesprek, binnen is de muziek allang verstomd. Aan de bar vinden in het staan nog wat gesprekken plaats die om de een of andere reden met grote haast gevoerd moeten worden, alsof er in de morgen geen nieuwe dag meer zal...

Ik heb sinds deze week, als vrijwilliger, een nieuw adresje. Ik bezoek op geregelde tijden iemand die, om wat voor reden dan ook, eenzaam is. Dat er in de huidige maatschappij veel eenzame mensen zijn, mag dan wel algemeen bekend zijn, maar om iemand bereid te vinden om dat toe te geven en dan ook...

Ongeschoren en voormalig wit. We staan allebei ingeschreven voor een woning, voor een huurwoning wel te verstaan, mijn huisgenote en ik. Omdat we vrienden blijven, én omdat zij geen auto meer rijdt, doen we elke week een rondje door de stad met het lijstje met aangeboden woningen. Er is niet...

Het e.e.a. en de zesentachtigste keer. Alleen in dit huis, een gekke gewaarwording, ze is net naar haar werk vertrokken, ikzelf moet vanmiddag pas beginnen. De post wordt pas aan het einde van de morgen bezorgd, ik ben toch wel benieuwd of de brief erbij zit. Dan is het officieel, niet dat...

Wat dies meer zij. Kijkend naast mijn toetsenbord kom ik geen letter verder, zo schiet het dus niet op! Mijn handen komen gewoon maar niet op gang! Ik zou toch vanaf vandaag aan een nieuwe toekomst beginnen? Ben ik nu al aan het verzaken? En ik had het mezelf nog zó beloofd! Iemand...

Ik stootte zijn glas om, zijn glas met water. Onverstoorbaar rechtop zat hij, de blinde man aan tafel. Met een servet depte ik het water, droogde zijn mes, bracht een nieuw servet en ik verontschuldigde me. “Pardon Meneer, dat was dom van me”. Lachend sprak de man: “Ben je gek...

Ik heb een beetje een raar gevoel. Ik weet niet hoe ik het moet zeggen, maar echt lekker voel ik me niet, een beetje tussen hangen en wurgen in. En als je je dan zo voelt, zie je de dingen ook een beetje anders, dan is het net of heel de wereld je in de maling neemt, rot is dat. Zo'n dag...

Mijn gordijn had al een tijdje op een kier gestaan, maar niemand had het gemerkt. Ik was al vroeg op om die dingetjes te doen die ik zo graag op mijn gemakje doe en die intussen een soort ritueel zijn geworden. Al die kleine handelingetjes zonder welke mijn dag niet compleet is, het zijn haast...

Ik kijk naar buiten. Er ligt ijs op de vijver. Een flinke dikke laag inmiddels. Wat wil je, na een week onafgebroken nachtvorst. Zelfs overdag haalde het kwik het maar amper tot boven het vriespunt. Mijn handen liggen stil op mijn bureau, naast het toetsenbord van de computer. Ik denk aan hoe ik...

Tom, ik moet je wat vertellen. Kijk, er zit me iets dwars. Ik bewonder je hoor, dat is het punt niet. Ik vind je ergens ongelofelijk knap hoor! Jij bent zo'n echte alleskunner, zo eentje waar je mee op stap kan gaan, nou ja op stap? Kijk, en daar beginnen nu de problemen. Bij elke stap zit je me...

Ze staat in de superstore naar een supergroot TV-scherm te kijken. Ze staat met één voet vooruit, op haar zwarte halfhoge hakken en vouwt met haar handen in de zij een halflange, zwartwit geruite jas naar achter, op haar rug. Ze is niet jong, maar ze is jeugdig, ze straalt een enorme vitaliteit...

Ik zie de lege spreuken op de volle blaadjes van mijn kalender. Spreuken in de stijl van dat ik de wereld wel kan verbeteren en zo, maar toch vooral maar bij mezelf moet beginnen. En de rest van de ruimte hebben we zelf volgeschreven, wanneer ik naar de dokter ben geweest en zo. Voor wat zou dat...