Alle inzendingen over Onbereikbaarheid

Ik leerde haar kennen als Jenny, doch haar doopceel maakte gewag van Jannigje. Zelf schaamde ze zich min of meer voor haar voornaam, maar het deed mij smelten. Een prachtmeid uit Scheveningen, glooiend en plooiend wilde ik haar grasduinen, helm of geen helm. Het is er niet van gekomen,...

Ik bel mijn moeder, luister naar de harde, alarmerende toon. Heeft ze nou de stekker uit de telefoon getrokken? Uit pure frustratie bel ik haar nog twee keer. De dwingende beltoon werkt op mijn zenuwen. Mijn moeder gaat drie keer per week naar de dagbesteding in het plaatselijke verpleeghuis. Ze...

Beter een verre vriend dan een onbereikbare liefde dichtbij.

Ik zal ergens en altijd "de onaantastbare, onbereikbare Petra Hermans" worden en blijken te zijn. Een persoon, een werk, een leven die door geen mens, geen man of vrouw zijn te evenaren.

Hoog op de verre berg zweeft mijn dappere Ik, terwijl hier beneden mijn verduisterde Zijn langzaam wegzakt in het moeras van onvermogen en onbereikbare verlangens, in het vale licht van de aarzelende zon na een plensbui.

Ze vroeg me, terwijl ze met haar rug tegen m’n knieën steunde: ‘En hoe erg zou je het vinden, wanneer ik m’n lichaam over gaf aan een ander?’. Ik moest een moment nadenken voor ik kon zeggen; ‘monogamie en trouw zijn in mijn woordenboek twee verschillende dingen. Wanneer jij ervoor...

Wie wil die nu niet bezitten, dat prachtexemplaar, welriekend en schitterkleurend. Zij maant ons tot gedichten en onbereikbare vergezichten, wij verliezen onszelf in liefde en stamelen "kom met mij mee". De confrontatie met een epifyt als de orchidee loopt altijd weer uit op teleurstelling. Ze...

In alle seizoenen ben ik naar je toe gegaan; als vogels hun nesten bouwden in de hoge bomen en hun kleintjes voorzagen van het voer; als de rode rozen van de zomer je tuintje verfraaiden, als het groen van de bomen reeds verlevendigd werd door enkele gele bladeren.... En je zat vóór me; je...

In alle seizoenen ben ik naar je toegegaan. Als vogels hun nesten bouwden in de hoge bomen bij je huis en hun kleintjes voorzagen van het voer, als de rode rozen van de zomer je tuintje verfraaiden, als het groen van de bomen reeds verlevendigd werd door enkele gele bladeren. En je zat vóór...

Jij grote, knappe, mooie, sexy, sterke, onbereikbare vent. Wat ben jij een heerlijke man, wat zie je er heerlijk uit, maar zo onbereikbaar. Onbereikbaar voor mij, of toch niet? Wat ben je ineens gevaarlijk dichtbij. Ga weg, blijf van me af, nee kom bij me, pak me vast, zoen me, bemin me. Doe...

Ik streep op veertig procent, de diepte moet duidelijk zijn, in de verte het donkerblauw. Vurig de zon boven een einder die onbereikbaar is, vlammend een zee van verlangen. Aan de kant, waar ik ben gestrand, teken ik amoebe na amoebe, in ontelbaarheid vormen zij de duinen waarachter ik lig in de...

Als vanouds schemert een bleek licht door de beide glazen deuren aan weerszijden van ons trapportaal. Anoek, de jongedame die sinds een goed jaar de flat aan de andere zijde bewoont, is thuis. Voor mij vertegenwoordigt zij de gave, ongeschonden jeugd; zo ver van mij, zo onbereikbaar ver. En in...

De maan die wegdraait in de kromming van de aarde, de zon die hemellichamen in banen stuurt, de oceaan die vloeit in bochten. Alles, werkelijk alles is rond. Die naakte wintertakken, artificieel belicht, grijpen elkaar in spiralen en mijn ogen zien, alles is rond. Maar niet mijn liefde voor...

Naar het oude huis, naar de "boerderij" waar zovele van mijn voetsporen liggen, waar eens de dartele hond met glanzende zwarte vacht die niet meer te midden van de levenden is, speelde en mij kwam begroeten, zal ik blijven verlangen. Daar rekken nog altijd mijn enig overgebleven dierbaren hun...

Een bleek, bescheiden licht schemert en schijnt tot diep in de nacht door de beide glazen deuren die een kennelijke maar onwerkelijke verbinding tussen ons vormen. Mijn onbekende en vergaand onbereikbare buurvrouw is blijkbaar bezig met haar studie van het strafrecht, die een tijdvak van acht...

En zo kregen wij in onze jonge jaren weleens zo'n donkerbruine, behaarde kokosnoot die haar witte melk slechts prijsgaf als je haar doorboorde. Zij moest afkomstig zijn uit verre, tropische, onbereikbare, onbekende oorden. Zij had palmbomen gesierd die haar hadden gedragen als hun vrucht onder hun...

Jij zag mij, en ik zag jou. Even dat oogcontact. Toen wist ik het…met jou zou ik oud willen worden. Je keek mij aan, je blik was intens. Waarom zag je mij niet over het hoofd? Waarom moesten wij elkaar ontmoeten? Jouw armen hadden vanmorgen nog je vriendin omarmd. En nu lagen je armen om mij...

Plop, daar ben je dan, het leven lacht je tegemoet. Oh nee, da's waar ook, je liet het leven bij je geboorte. Al die tijd in de borrelende baarmoeder had jij je verheugd op kinderziektes, pesterijen op school, jeugdpuistjes en onbereikbare liefdes, ongelukken in kleine hoekjes. Geprezen zijt...

Mijn hart klopt in mijn keel. Ik voel vlinders in mijn buik. Bij de gedachte aan hem gaat mijn lijf tintelen en krijg ik geen hap meer door mijn keel. Ik moet even graven in mijn verleden om deze gevoelens te plaatsen. Het is namelijk een tijdje geleden, maar ik denk dat ik verliefd ben. Verliefd...

Weet u, ik kom uit een katholiek nest, maar de bezorger van het communistische dagblad "De Waarheid" kwam bijna dagelijks een bakkie leut bij ons doen. Twee waarheden onder 1 dak dus, en niemand die moeilijk deed, respect in optima forma. Kom daar nu nog maar eens om, is er nog iemand die...

Nog koester ik het kleine portretje in het fotolijstje van de man die daar zo vrolijk en charismatisch is afgebeeld als een dansende godheid, mijn lang verloren kameraad en wonderlijke vriend die heeft gesproken over "diepe vriendschap" en over "samen zijn" maar die mij in vertwijfeling heeft...

De onherbergzame heilloze oorden die de "Geestelijke Gezondheidszorg" voor haar slachtoffers en gedupeerden reserveert, konden nooit een thuis voor haar vormen; integendeel. De geestesziekte joeg haar op en verjoeg haar uit alle comfortabele, geruststellende en weldadige regionen van de...

Verrek. Voor de zoveelste keer weer verliefd. Dit keer ben ik er totaal niet blij mee. Waarom niet? Omdat tot nu toe elke verliefdheid op een fiasco is uitgelopen. Het meisje is te onbereikbaar voor me. Altijd. en het allervervelendste deze keer is dat ze niet totaal onbereikbaar is. Dit zal...

Het is wrang te beseffen, maar ik heb mevrouw Tuintje vermoord, om het leven gebracht. Indertijd, ik werkte voor een andere zorginstelling dan nu, heb ik haar achtertuin van vuil en onkruid ontdaan, zodat ze 's ochtends vanuit haar slaapkamer vrolijk groen en bloemen kon zien. Ze ging toen graag...

Het lijkt een brevet van onvermogen waarmee onze stad is opgesierd. Aan de Spoorlaan staan zielige, kleurige staketsels, die lijken op uitvergroot kinderspeelgoed. Deze opstelling lijkt misplaatst in een grimmige, onpersoonlijke en individualistische maatschappij; de kleurige, verlichte huisjes en...

Onze lagere school was gehuisvest in een laag, houten gebouw waar de planken overheen lagen als de schubben van een vis. Zij werd omringd door bouwsels zoals daar waren de kerk en de gymzaal en door het langwerpige gebouw van het patronaat. We waren nog tieners en de puberteit stormde aan. We...

Zojuist passeerde ik de rondweg in Leeuwarden, waar ik kort na elkaar twee gigantisch grote reclameborden zag staan met zo verschrikkelijk mooie prachtige aantrekkelijke jonge meiden in lingerie, dat superlatieven mij tekort schieten. Het was werkelijk een lust om te zien en ik keek mijn ogen...

In die tijd van mijn onschuld, die tijd van mijn kinderjaren, toen de volwassenheid mij nog niet overweldigd had, toen ik "Tacitus en Wolkers nog niet kende" zette mijn moeder mijn geliefde poppen in een kring in de fauteuil en ze kregen allemaal een kleurige strik om... En zo treden mij de...

Het lauwe stukje kipfilet met het miezerige, smakeloze sausje kon haar in feite nauwelijks inspireren, zeker niet nadat Hij haar zo welgemeende knuffels geweigerd had, en allerminst voor het eerst. Zij was weer met bloemen gekomen die middag en had opnieuw maar tevergeefs geprobeerd heel haar...

We kwamen weer bijeen in het koele, kale lokaal terwijl buiten de nacht viel en de verlichte tekst op een laat vertrekkende bus in het oog viel voor een opmerkzame waarnemer. Je had me voor de ruïne van onze relatie gesteld, voor het ultieme echec, voor een zo ongelooflijk en onvoorstelbaar...