Natuurlijk staat hij er. Altijd dezelfde versleten joggingbroek, waaroverheen hij een kort broekje draagt, het is te idioot voor woorden. Een vaal, verkleurd roodwit jasje uit de vorige eeuw. Zijn lange, vettige haren, zijn gebit een gatenkaas. Die doordringende ogen, zeiden ze dat ook niet altijd van AH? Ik ril.
Maar die woorden die als een mitrailleur…
Gelukkig is hij ineens druk met iemand die wel geïnteresseerd is in zijn straatjournaal. En die op haar beurt blijkbaar ook de tijd of in ieder geval het geduld heeft om naar de baarlijke nonsens die hij heeft uit te kramen over de naderende Orwelliaanse samenleving waarin alle neuzen door Facebook en Dr.…
De verkoper van het straatjournaal, de profeet die alles beter weet. Met zijn lange vette haren en zijn ellenlange fulminerende monologen. Al jaren voorspelt hij de ondergang van het Avondland, maar nu lijkt hij meer in element dan ooit.
‘Zo meneer, dat gaat hard’ begint hij al als hij me ziet. ‘Of heeft u soms een feestje gehad?…
‘Ja, ja’ is de enige reactie die ik mijn eeuwige plaaggeest, de verkoper van het straatjournaal, die zich als altijd strategisch bij de ingang van mijn Deka heeft geposteerd weet te ontlokken.…
Ik twijfel hoe ik mijn blog zal noemen. ‘Ende versaegt niet’ had ik bedacht. ‘Hallo’ reageert Woemi, ‘we leven wel in de eenentwintigste eeuw’. Zelfs Van Dale kent het niet vertelt ze me na enig googelen.
‘Dy January’ klinkt zo hopeloos. Zeker nu ik me de tweede alweer meld bij de Deka. Het idee zonder bier te zitten maakt me net zo angstig als twee…
545
Bezig met laden