Zilverrug dicteert, over de ruggen van zijn vrouwen.
Wordt het liefst gevlooid, zoals hij zelf vlooit.
Alles in het kader van het groepsbewustzijn, als
hij kon spreken, had hij het zwijgen ertoe gedaan.
In de kantlijn edoch, rapen jonge apen hun moed
bij elkaar, vrolijk kwetterend, ze vinden Zilverrug
maar raar.…
En daar is de zilverrug van de apenrots, Ome Joop. Ik bots bijna tegen hem op. Hij draagt zijn avondkleding alsof hij erin geboren is.
Ik zie ineens een heel klein van den Endentje voor me. In de wieg met een mini smokinkje en twee toefjes haar aan de zijkant van zijn bolletje.…
Ik wil het niet hebben over de discussie of iets antisemitisch is of dat Maarten van Rossem een zilverrug-gorilla is die soms even op zijn zeer oude borstkas trommelt.
Want ik vind dit gedicht van Lucebert gewoon een zeer goed gedicht, dat inhoud, klank, ritme en een soort van wijsheid in een paar regels weet te vangen.…
929
Bezig met laden