Planet of apes
Zilverrug dicteert, over de ruggen van zijn vrouwen.
Wordt het liefst gevlooid, zoals hij zelf vlooit.
Alles in het kader van het groepsbewustzijn, als
hij kon spreken, had hij het zwijgen ertoe gedaan.
In de kantlijn edoch, rapen jonge apen hun moed
bij elkaar, vrolijk kwetterend, ze vinden Zilverrug
maar raar.
Hij zit daar ongenaakbaar, zo sterk maar ongenietbaar,
zit te zitten, komt niet van zijn plek, vindt dat alles
naar hem toe moet komen, maar die jonge apen zijn niet gek.
Dansen om hem heen, schijnaanval, hij slaat die af, maar
een ander aapje plukt wat zilver van zijn rug.
Zo zal het altijd gaan, we dansen onder de maan.
Geplaatst in de categorie: dieren