De klassieke basset, die hen onderzoekend aanzag. Hij bewoog zich schommelend naar de bezoekers en begon hun handen te likken. Een verwarrend dier met een gescheurd ego.
De deur ging open en een massale vrouw verscheen in een jasschort, met een doekje rond het haar tegen de stof. ‘Kom, Lucas...’
Ze hield op toen ze de twee zag.…
Hij ziet de hond, een onmogelijk beest met te korte pootjes, zo'n Basset of wat het ook mag zijn, op haar afrennen. En hij ziet de man in deuropening. Een man, het zal niet. had die arme Jorrit toch gelijk.
Hij ziet hoe hij haar hoofd bevrijd uit haar jas, en in een liefdevol gebaar haar haar naar achteren trekt. Ze lacht naar hem.…
En wellicht basset Lucas, maar die had het ook al afgelegd tegen Jantien.
Het is tekenend voor onze held, dat hij een en ander gemakshalve maar voor kennisgeving aannam. Het was hem te veel moeite zich te gaan bewijzen. Tenslotte was hij de onmisbare geneesheer. Zo was dat. Althans, een beetje.
Het lot greep in. De telefoon ging.…