Alle inzendingen over einds

Het is me wel duidelijk nu, ik ga dood. En dat is niet erg, want dat overkomt ons allen, ik ben niet alleen. Iets achter laten, een stempel drukken, een indrukwekkend laatste woord, het heeft geen zin als iedereen het leven heeft gelaten. Ik ben benieuwd naar de oorzaak van mijn dood, doe ik...

Het hoogste duin, in helm verwikkeld, ziet de zee en de laatste zon. Ondergang, je hoort water koken, de illusie van wat ginds de einder is. Kolkend sluiten golven af wat ooit is begonnen.

Als het einde zoek is, valt er weinig meer te knopen.

Het wordt me niet gegund, maar de vlekjes op mijn handen die groeien naar mijn armen die eens mijn kinderen omhelsden, die liegen niet de jaren. Afscheid is kortdag, zie daar maar eens tussen te komen met die honderden inzendingen. Wat ik zeggen wil is dat ik hier met plezier mijn stukkies heb...

We leven nog. Niets is er veranderd. Het regent dan wel meer dan vóór 21 december, maar dat kan ook toeval zijn. Ik had in de nasleep van het voorspelde einde van de wereld graag geweten wat die doemdenkers nu met hun bunkers en gehamsterd voedsel gaan doen. Een ondergronds hotel beginnen voor...

Daar waar de plataan regeert, de es en de els zoet regenen, de ruwe berk meedogenloos zwamt, de den anorexia propageert en de haag mussen herbergt, daar waait soms de wind. Daar kreunen kruinen, buigen takken, draait het blad 180 graden. Als het waait is niets meer zeker. Alleen de rode beuk...

Het begon ruim een jaar geleden, ik werd er min of meer door overvallen. Een plots besef van eindigheid, knipoog naar de man met de zeis, en die man ben ik dus zelf. Onherroepelijk, er is geen weg terug, alleen de confrontatie met het weten dat, hoe verder je komt, hoe dichterbij een afscheid...

Prins Thomas was nog maar vijftig jaren oud maar was erg ziek. Hij was als de dood voor de Dood. Wat de dominee hem ook vertelde over de Hemel, het leek hem onbetrouwbaar en onwerkelijk. Het ergst leek het hem te moeten stikken en langzaam en angstig te moeten sterven. Hij liet zich adviseren hoe...

Roos in de knop, al het begin heeft het einde al in zich. Illustratie, Joke de Groot

Nou zat ik laatst weer te piekeren over wat ik hier eigenlijk doe op dit aardklootje. Dat overkomt me de laatste tijd steeds vaker. Het zal wel aan de leeftijd liggen. Hoe bewuster het einde in zicht komt hoe meer er gepiekerd wordt. Uiteindelijk kom ik dan weer uit bij het grote dilemma. Is er...

Een granieten rotsblok is van de helling van de berg van het leven af komen rollen en heeft mijn geluk verpletterd. De lelies, asters en narcissen liggen verdord ter aarde en schijnen voor eeuwig een vale weerschijn in mijn hart en ziel te moeten hebben. Leegte heerst in mijn innerlijk; de...

Eind december, de tijd ruikt lont.

Met al de kracht die nog in zijn lichaam aanwezig was, duwde hij moeizaam zijn ogen open. Kijken! Dacht hij vermoeid, blijven kijken! En hij keek, zijn angstige, blauwe ogen richtten zijn blik op de bewolkte hemel. Maar hij zag het niet. De grijze wolken maakten langzaam plaats voor kleuren. Groen,...

Het einde van een tijdperk en het begin van een nieuw. Vandaag heeft de theedrinkende,zalvende en vooral GEEN enkele beslissing nemende politicus ,eindelijk, afscheid genomen van de politiek. Vraag me werkelijk af of het echt vrije keuze was van de man want het afgelopen weekend waren de...

Weer een doelpunt tegen. Ik ren naar het doel en gris de bal uit het net, nog voordat onze keeper op is gestaan na zijn mislukte reddingspoging. Langs mijn medespelers ren ik naar de middenstip en leg de bal op de stip. We hebben geen tijd te verliezen. Maar net wanneer ik mijn opricht, zie ik...

Herfst; kou, regen, wind. Gekleurde bladeren dwarrelen over het asfalt. Je bent blij als je boodschappen in huis zijn en je de voordeur op slot kunt doen. Kachel aan, televisie aan. Gordijnen sluiten. Even snel een hapje eten en daarna lekker languit op de bank. Rond tienen misschien iets op...

Lydia wordt wakker, kijkt vluchtig naar de wekker. Niet nodig, zaterdag, vrije dag. Vriendin Christien komt langs, vanmiddag, leuk, gezellig. Wat voelt ze zich boven Christien verheven, dat malle dikkerdje, die brave meid. Maar is dat niet de beste vorm van vriendschap – wie weet of Christien...

Weet u wat ik leuk zou vinden, morgen in de loop van de dag het einde van deze wereld meemaken. Maar dan wel zo dat iedereen zich daar op kan voorbereiden en beseffen wat dat inhoudt. Bonussen niets meer waard, wachtgeldgeile plucheklevers die van hun zetel vallen, woordenbreiers die hun...

Ik had al lang een ongemakkelijk gevoel. Je kent dat gevoel misschien wel. Er staat iets te gebeuren maar je weet niet wat. Je meent alles goed te doen en zonder dat je het weet maak je vijanden. Veel vijanden. Ik heb veel verhalen geschreven. Verhalen over de Dame, de kale en niet te vergeten...

Over vijf maanden is het budget voor noodgevallen op. Dan zal ik van de ene op de andere dag weer vervangbaar blijken. Dat te weten en steeds te beseffen hoort bij het beroep van zwerfwerker en het is mij best. Toch lijkt het alsof ik niet kan leven zonder scenario met een rol daarin voor mij. De...

Een van de meest pregnante ontwikkelingen van de afgelopen vijftig jaar is de individualisering van de maatschappij. Veel meer mensen dan vroeger wonen alleen en leven een eigen bestaan, waarbij ze natuurlijk wel allerhande contacten hebben, maar zonder zwaarwegende verplichtingen aan te gaan. Dit...

Ik weet niet wat ik wil. Ik weet niet wat jij wil. Speel je met me? Ik weet niet waar het op staat, ik kan het niet meer volgen. De ene keer ben je zo lief en dichtbij me, de andere keer voelt het als een enorme afstand. Een afstand die ik niet kan overbruggen. Heb ik spijt? Ik weet het niet....

Stap voor stap, tree na tree, gaat zijn adem zwaarder. [Waarom ben ik niet met de lift gegaan, denkt hij. 28 verdiepingen zijn toch niet bedoeld om lopend te doen, so why?] Toen hij vanmorgen was opgestaan voelde hij geen pijn. Had hij geen herinneringen, geen twijfel. [Kan het waar zijn?...

Het was Adriaan die hem vond, hij kwam langs om Sebastiaan op te halen, want die dag zouden ze met Joachim gaan eten bij een restaurant in de stad. Adriaan belde meteen de politie en ging daarna naar de plek waar hij met Joachim had afgesproken. Daarna vertelde hij Joachim wat er gebeurd was, die...

''Je zou nog iets vertellen over de architectuur, Wouter.'' ''Ja Mien, dat wil ik wel, maar wat ik tot nu toe gezegd heb is maar heel summier, zeg maar een handreiking. Dit onderwerp is zeer uitgebreid en er zijn heel dikke boeken over geschreven, maar het is ook leuk een summier verhaal...

Europa, dat vergeten we wel eens, is het land ten westen van de Bosporus. De naam is bedacht om het verschil tussen Azië, het land ten oosten van Bosporus, en Griekenland aan te duiden. Als dus één land lid van de Europese Unie zou moeten zijn, dan is dat Griekenland. Wie een globe pakt en de...

De tafeltennisbond schrapt domweg haar Masters-toernooi voor genodigde toppers. Er kwam zelfs geen noodklok aan te pas : tafeltennissend Nederland legt in onmetelijke gelatenheid de handen in de schoot. Er is geen geld en daarmee gaat de bel voor de laatste ronde. Het blijken uiiteindelijk toch de...

De geachte heer schulz heeft op nederlands.nl een mooi stukje geschreven over eenzaamheid. Met deze donkere dagen voelen veel mensen zich alleen. En dat is een vervelend en moeilijk gevoel. Ik heb zelf ook nare ervaringen met eenzaamheid maar daar is nu een einde aan gekomen gelukkig nu ik in een...

De avond van de dag van het einde van de wereld betaalde ik nog gewoon mijn rekening. We aten bij ALTA Turfmarkt 20 Haarlem, aan het Spaarne. Uitstekende bediening formidabel eten. Wij zaten op verhaalstoelen. Over o.m. Paradiso waar een beetje kerstsfeer heerste. De kleine uitgevers daar waren...

Soms denk ik nog wel eens aan oma Geurtje. Toen ze alleen overbleef na het overlijden van opa Klaas, bleef ze in het oude huisje wonen in het dorp. Voor de deur was een pad, daarachter een tuin met zomers veel bloemen en tenslotte een sloot. Vaak heb ik genoten van het fluitenkruid langs de oever...