Alle inzendingen van Roland Hainje

‘Goede morgen, zou ik meneer Plasma even kunnen spreken? De meneer, die over wegen en de verkeersveiligheid gaat, weet u wel?’ ‘Meneer Plasma is in bespreking, wilt u om een uur of één even terug bellen?’ Nu, dat was geen probleem, als ik hem maar even kon spreken! Om één uur kreeg ik Sipke Plasma aan de lijn. Ik vertelde hem van onze straat…

Middernacht en onrustig! Ik moet even weg, om de heldere nacht te ruiken. Mij vrouw had hoofdpijn en is vroeg naar bed gegaan. Ik roep de hond, kleed mij zomers aan en sluit de voordeur achter mij. Die heerlijke atmosfeer, misschien omdat de auto`s niet rijden en mijn herinnering, aan vroegere nachtgeuren. Ik mis op dit moment de terrasjes, druk…

Opa wil een bijdrage van zijn enige zoon. Ik moet zijn kleinzoons opleiden tot profvoetballer! Hij wil zijn nazaten zien schitteren, op de internationale voetbalvelden. Er zit nog een voordeel aan, hij kan thuisblijven. Ze komen immers voor de buis. Oma begint er ook al in te geloven. Trouwens, ik ben zelf ook aardig gecharmeerd van het idee…

Buurvrouw, buurvrouw, wat ben je wit. Volgens mij stroomt er nauwelijks bloed door haar aderen. Ik zou haar willen snijden om het te bewijzen. Ongezond, pigmentloos mens! Volgens mij is ze bang voor de zon. Bang dat mensen gekleurde voorouders vermoeden. Discriminerende aap! Ze zit buiten, in de schaduw van mijn boomkruinen. Het is dat…

Woest rende hij langs het hekwerk van zijn territorium. Een ieder die langs kwam lopen, zag een gevaarlijke herdershond, die dreigend zijn scherpe tanden liet zien. Ik benaderde hem rustig en keek waarom de eigenaar het nodig vond, deze hond te laten waken. Het bleek sloopmateriaal te zijn! Oude roestige hekwerken, houten planken met spijkers…

Mijn zoontje at laatst een handje vol punaises. Wij hadden, als verantwoordelijke ouders, verteld dat ijzer goed voor hem was. Ben toch geschrokken naar het ziekenhuis gesneld. Daar werd ons verteld, dat dit geen kwaad kon. Het zou zonder schade de natuurlijke weg volgen. En inderdaad, twee dagen later vonden wij ze terug in zijn keutel.…

Hij was bijzonder deze geneesheer-directeur. Ik heb in mijn hele carrière,- werkzaam in de gezondheidszorg- nooit meer zo`n inspirerend mens ontmoet. Dokter Ter Haar was de zekere factor in ons verpleeghuis, altijd recht door zee en op de hoogte van actuele gebeurtenissen. Ter Haar kende zijn personeel bij naam, zonder uitzondering en ook onze bewoners…

Eindelijk, zacht gerinkel, een bons en duidelijke voetstappen. Ik pak mijn honkbalknuppel, slachtmes en loop zachtjes van de trap naar beneden. Twee grote kerels in mijn huis, ons huis, mijn gezin! Rot op! Wat doen die klootzakken hier. Laat ze stelen in de bajes. Dat durven ze niet, de schijtlaarzen! Dan krijgen ze een kogel tussen hun lijpe…

De komst van het bejaardentehuis ‘De Klapperwiek’ geeft een totaal nieuwe dimensie aan onze nieuwbouwwijk. De Klapper grenst aan een grote visvijver, met prachtige hardhouten steiger. Een ieder, maar vooral de bejaarde heren, maken hier dankbaar gebruik van. Snel krijgt het een grote sociale functie. Hangplaats voor de ouder wordende medemens.…

Een statige, lange, slanke man wordt door zijn familie op de afdeling gebracht. Meneer was violist geweest en de familie vertelde over hem, alsof hij Italiaanse vioolbouwers, zoals Stradivari en Amatie, versteld had doen staan. Hij stemde feilloos de juiste klank en zijn vioolconcerten beroerden de diepste menselijke gevoelens. Ja, de klanken…

Ik lig op de bank, kijk t.v. en op het breedbeeld verschijnt een negerin, met prachtig lichte ogen. Schitterend! Wat een mooie aanblik. Ze is waarschijnlijk gekozen voor deze rol, vanwege haar ogen, maar wat verdomt mij dat! Als kind was ze waarschijnlijk ook al mooi. Trouwens welk kind is dit niet, al zou het alleen hun onschuld zijn.…

Al tien jaar in de w.a.o., wat een ellende. Verveling slaat toe en vervlakking doet zijn intrede. Mijn vrouw en de jongens vinden dat ik wat meer uitdaging nodig heb. Plotseling, een unieke kans om hier iets aan te veranderen! Ik neem plaats in de buurtcommissie. Gewoon lid, niet te moeilijk met geld en zo. De eerste avond stond op de agenda:…

Een aardige mevrouw, altijd lachen en van die prachtige pretoogjes. Ik verpleegde haar al drie jaar, we hadden samen een bijzondere band. Ze was tweeëntachtig jaar, weduwe en had vijf kinderen. Er kwam de laatste tijd geen bezoek meer. De kinderen konden de geestelijke achteruitgang niet aanzien. Moeder was veranderd, kende hen niet meer!…

We hebben een enorme voorraad meegenomen. Koelboxen met fris, bier en chocola. Tassen chips, broodjes, zoetigheid en warme koffie. Na een lange klim, over balken gelegd als trap in de duinen, uitzicht! Een breed strand en water tot waar het oog kan zien. Spelende kinderen en zonnende, maar ook flanerende mensen. We vinden een fijn plaatsje…