Alle inzendingen over geschreeuw

Politici: veel geschreeuw,weinig wol.…

Kinderen die spijbelen omdat het politiek goed uitkomt. Kinderen die spijbelen voor die extra vrije dag. Kinderen die spijbelen en geen probleem hebben met metoo. Kinderen die spijbelen op weg naar de slachtbank. Gedwee gaan ze mee en geen idee, maar spannend is het wel. We leven in een treurige tijd.…

Het geschreeuw is niet van de lucht, "stem op mij, gebruik dit of dat". Vroeger kon je bij klaverjassen gewoon nog passen.…

Tekenend voor de onzekerheid in het Ajaxkamp was het voortdurende geschreeuw van trainer De Boer langs de zijlijn. Ajax mocht nog van geluk spreken dat Ruiz en Luuk de Jong vlak voor het verstrijken van de reguliere speeltijd een paar reuzenkansen om zeep hielpen. Onder De Boer heeft Ajax niets in Europa te zoeken.…

Dat geschreeuw, de Reclamecode commissie blijft in gebreke, men zou het volume terug draaien. Ik ben bang dat beide reclames onder deze inzending staan, de redactie ging indertijd overstag op zoek naar pecunia, en ik graaf mijzelf een graf met het aanbrengen van de trefwoorden voor de paarse broek. Och arme, het is slechts klatergoud.…

Geflits, geschreeuw, rood. Mensen, handen, muziek. Maar eigenlijk zijn de straten leeg, de huizen zijn te groot. Lege hallen van marmer, grote tafels maar ongedekt. Is dit nou werkelijk hoe je wilt leven? Is dit nou werkelijk hoe je wilt sterven? Van buiten is het mooi, maar van binnen is het rot.…

Dat geschreeuw in de marge, ik ben het zat, stil zit ik op een bank in het park. Een blad valt geruisloos.…

Bovendien is het wetenschappelijk bewezen dat slechts 7 procent van je geschreeuw bij het publiek overkomt; de rest wordt bepaald door je kale kop en de homosexuele piepmuis die naast jou de wereld nog even op zijn zwarte WC-bril doordraait.…

Gelijk hebben ze, maar ik houd niet van geschreeuw. Lawaaireclames zet ik uit, die producten zal ik nimmer aanschaffen. Overtuigingen en religies, ik wijs ze de deur, rot op met je Wachttoren. Rot op met je bijbel of de koran, van mij mag je de Dode Zee in rollen en blijven drijven. Ik heb het helemaal gehad met het overmodulerende volk.…

Zes honderd miljoen, geschreeuw van de andere kant van de grote plas, ik kleur er bijkans van maar het zet geen zoden aan de dijk in een verdronken stad. Er is geen crisis, ik ben een minimumlijer en eet en drink er niet minder door.…

De Westers en Wittemannen, de Pauwen en Van Nieuwkerks, geholpen door hun redacties en regisseurs, doen hun uiterste best om de politieke non-show van elkaar vliegen afvangen en inhoudsloos door elkaar heen geschreeuw te laten voortduren en uit te buiten voor eigen gewin.…

Geen geschreeuw maar een aangename stemhoogte. Geen geren of geknetter van scooters maar fietsen aan de hand, terwijl ze babbelen achter een rollator of rolstoel. Geen luide disco uit een transistor maar alleen het ruisen van de zee. Dit is de tijd voor de pensionados. Dit is eind augustus aan een badplaats bij de Noordzee.…

Geschreeuw vulde de eertijds zo lege straat. Plotseling was het weer stil, onwezenlijk stil. Alsof er niets gebeurd was. De mist omsloot weer de straat, speelde met de kerktoren. De huizen stonden er nog net zo bij, fatalistisch bijna, onaangeraakt. De stad sliep nog.…

Geschreeuw: ‘Hij gaat vallen!’ Ik noteer: Signaalgedrag gericht op de soortgenoten. Het is fascinerend. En tragisch. Ik sluit mijn notitieblok en besluit me nergens mee te bemoeien. In deze kolonie ben ik de vreemde soort. Tijd om terug te keren naar het hotel. Misschien vang ik nu wel de Scutigera die ik vanmorgen in mijn badkamer aantrof.…

Ze hoort geschreeuw, geruzie en mensen die met deuren slaan, knijpt haar ogen dicht en drukt haar handen op haar oren om het geluid te dempen. Zodra ze dit doet wordt het geluid alleen maar luider. Ze kreunt en wil dat het op houdt. Laat het ophouden! Ze opent haar ogen en haalt haar handen van haar oren af.…

Al dat geschreeuw om een transparante overheid terwijl in werkelijkheid de burger steeds transparanter is geworden voor die overheid. De inhoud van je computer wordt straks opgesloten in een zwaar bewaakte cloud. Je mobiele apparaat bepaalt waar je wel en niet binnen mag, registreert sowieso al je bewegingen, al je aankopen.…

In een handvol seconden flitsen stukjes beeld voorbij, je hoort dreunende muziek, gegil, geschreeuw en gekrijs. Met snelheid lok je kijkers. Dat principe kun je ook op andere manieren uitbuiten en dat gebeurt ook. Een snelle afdaling op een skateboard, een gevecht met een krokodil of een race wedstrijd op een verlaten stuk autoweg.…

En geschreeuw. Loom draai ik mijn hoofd richting vijver. “Híerrrrr! Kóm híerrrrrrrr!” De Jack Russel is niet onder de indruk. Hij heeft slechts oor voor zijn eigen stemgeluid. Uitgelaten dartelt het dier door het water. “Kóm! Kom dan!” Ik bemerk een weinig effectief communicatiepatroon. Ik trek mijn knieën op en laat mijn kin er op rusten.…

Toen wij, gealarmeerd door geschreeuw aan kwamen rennen, werd een van de kleuters door een vrouw uit het water getild. De vrouw keek ons woedend aan en wees op haar voorhoofd. Even later waren de kinderen weer aan het spelen en hadden ze het voorval blijkbaar al vergeten. We hebben elkaar na die dag niet meer gezien.…

(Het was geen wonder na het nachtelijk glasgerinkel en het geschreeuw dat ik, verward in een halve nachtmerrie, had waargenomen).…

Brady en Hindley ontvoerden vijf kinderen en schepten er een duivels genoegen in om ze niet alleen te verkrachten en te vermoorden, het geschreeuw om moeders werd opgenomen. Het echtpaar West, Bernardo en Homolka. Allemaal voorbeelden van vrouwen die niets menselijks in zich hadden en het is niet niks, nieuws onder de zon.…

Wel, dan is het veel geschreeuw en weinig te wollah met de gemeenschap binnen de gemeenschap, waarvan het merendeel toch niet zo bar veel om handen heeft, waar liever niemand te dicht bij in de buurt mag komen, laat staan wonen. Participeren en dát is nou iets waar iedereen aan moet geloven. Nee, er zijn geen verloren zonen en dochters bij.…

Overigens hoor je het gebonk van vuisten tegen de gesloten deuren op de gang en geschreeuw van mannenstemmen.…

Overigens hoor je het gebonk van vuisten tegen de gesloten deuren die uitkomen op de gang en geschreeuw van mannenstemmen.…

Buiten spelen kinderen op straat, fietsen, stepjes, waterpistolen… ik hoor het gelach en geschreeuw en dat doet me ergens aan denken, ik weet alleen even niet aan wat. De muziek stopt, de CD is afgelopen. Ik druk weer op play, er is iets in die muziek wat me bekend voor komt… ik kan het alleen even niet plaatsen.…

Veel geschreeuw en weinig door de wollah gedoodverfde woorden…wat doen ze daar anders dan aandacht vragen?…

Geschreeuw. Onopgemerkt fietste ze weg.…

Soms klinkt het als geschreeuw en soms als zacht gebrom. Soms lijkt het of ze zich zorgen maken, maar ze is er nog. Ze is niet van de wereld, ze is alleen ergens anders. Zou ze van de wereld kunnen raken zou ze het doen, maar ze had het ooit beloofd. Nu schommelt ze tussen plaatsen in en nergens is ze thuis. Haal me hieruit.…

Maar helaas lezen wij nu weer via gelek over geschreeuw, bemoeizucht vanuit de fracties, wantrouwen onderling en overkokende emoties. De sportieve minister-president is niet de in hoog tempo ratelende Rutte, die zo op het gehoor meer vocabulaire kon inzetten om ergens omheen te draaien of met een kwinkslag akelige vragen kon omzeilen.…

Het geschreeuw van de andere kinderen komt nu oorverdovender binnen dan ooit en ik staar naar de ringen. Ik zet aan, en zwier van mijn verleden naar mijn toekomst en weer terug en waar ik zal eindigen heb ik zelf in de hand.…