Alle inzendingen van Boris

Zwarte wolken drijven door de lucht. Blokkeren het licht dat de zon nog naar de aarde probeert te sturen. Maar tevergeefs, dag werd nacht en is dat gebleven. Ik heb niet anders geweten, maar de boeken verhalen over tijden dat de aarde nog vrolijk en helder was. Tijden waarin de mens nog niet zijn zw...

Ben ik dan niets waard? Zouden ze me zo kunnen laten vallen? Meenden ze het? Tranen puilden in mijn ogen, maar vooral voelde ik de haat die door mijn aderen stroomde. Boosheid, vooral tegen mezelf. Maar meer dan dat, agressie. Ja, het was agressie. Ik heb geen bescherming meer nodig. Ik hoef geen ar...

Geflits, geschreeuw, rood. Mensen, handen, muziek. Maar eigenlijk zijn de straten leeg, de huizen zijn te groot. Lege hallen van marmer, grote tafels maar ongedekt. Is dit nou werkelijk hoe je wilt leven? Is dit nou werkelijk hoe je wilt sterven? Van buiten is het mooi, maar van binnen is he...

Jaren lang verwachtte Barn dat niemand hem ooit te pakken zou kunnen krijgen. Hij was snel als het licht, maar schuw als een vos. Telkens als er weer eens iemand achter hem aanzat dook hij de schaduwen in. Het licht ontwijkend vluchtte hij voor zijn achtervolger. Nog nooit had iemand Barn te pakken ...

De ozon-laag is aan het kapot gaan, de polen smelten, aids regeert in Afrika, de leugen regeert in Amerika. Zo langzaam begin ik mezelf af te vragen wat er met de wereld aan de hand is. Goed, het kan goed nog honderden jaren, misschien zelfs duizenden jaren duren voordat het gebeurt maar de aarde be...

De oude man zat voor het raam, zoals hij altijd deed. Dag in, dag uit zat hij daar te staren naar voorbijgangers, of naar niets. De man zat daar maar oud te worden. Zijn familie had hem al lang verlaten, of was al dood. Vrouw, kind en hond waren dood of vertrokken naar de grote stad. Voor de dorpeli...

Diep van binnen weet ik het, het heeft geen zin meer. Ik sluit me op in de donkerste hoek van mijn kamer. Waar is iedereen? Is het al zo ver gekomen? Nadat ik eens goed heb nagedacht besluit ik naar buiten te gaan. Langzaam kom ik overeind en loop naar buiten. Voordat ik de deur open doe weet ...

Ik loop rillend van de kou over straat. De duisternis is overal, behalve daar waar de lantaarnpalen staan. Waar ik naar toe moet is niet ver weg meer, maar ik weet dat ik het misschien nooit zal bereiken. Mijn handen voelen stijf en ik probeer mijn vingers warm te houden. Terwijl ik ze warm probeer ...

Het was ongeveer in 1965, ik was 14 of 15 jaar, toen een leraar op de technische school voor de klas de volgende woorden sprak, die ik nooit vergeten ben: ‘Als iemand mij 30 jaar geleden had gezegd: "over 30 jaar kun je in je huiskamer naar een voetbalwedstrijd kijken, die in Rusland gespeeld wor...

Wiebe Zijtsma ging elke woensdag naar de Aldi, want hij leefde van een uitkering en zat dus niet ruim in de slappe was. Hij had er veel aardigheid in dat bij die winkel zowat alles veel goedkoper was dan ergens anders. Ook hadden ze vaak andere producten dan levensmiddelen in de aanbieding. Zo had...

Beste lezers en lezeressen, heeft u allen nog uw eigen tanden? Mag ik u dan als oude knar van boven de 50, in het ongelukkige bezit van een kunstgebit, een goede raad geven? Pas er goed op en poets zo vaak mogelijk. Want met een prothese kan een mens heel wat narigheid beleven. Ik was een jaar o...

Kort geleden hoorde ik de schrijver Springer (die ik overigens niet ken en van wie ik nog nooit wat gelezen heb) op de radio zeggen dat een schrijver er altijd aan moet denken dat hij de lezer niet mag vervelen en dat hij of zij daarom zo kort en bondig mogelijk moet schrijven. Nu ben ik geen schr...

Eigenlijk hield Sietse Piekstra niet van treinreizen. Treinen waren ongezellig. In films over vroegere tijden zag men wel eens treinen, die nog gezelliger en knusser waren ingericht dan menige woonkamer, maar dat was er nu niet meer bij. De regering en de NS riepen wel om het hardst dat de mensen ...

Mijn buurman die jaren geleden naast mij woonde, was een aardige man, maar al te snugger was hij niet. Op een dag kwam hij bij mij met de mededeling: ‘Ik ga een meisje zoeken’. Hij straalde er zo bij dat het wel leek of alles al in kannen en kruiken was. Toen ik hem vroeg wat hij precies van p...

De volgende grap die ik eens in een boek van Jan Cremer las, vind ik nog altijd ‘onbetaalbaar’. Iemand vraagt aan een man: ‘Wat vindt u van Rembrandt?’ Antwoordt die man: ‘Ik weet niet, ik hou niet van sport.’ Hieraan moest ik denken toen ik enige tijd geleden op de verjaardag van...

Wiebe Zijtsma woonde thans in een nette buurt, maar zijn leven had ook slechtere tijden gekend. Jaren geleden woonde hij in een wijk die bekend stond als de achterbuurtwijk van zijn woonplaats. Het woningbedrijf had daar nieuwe woningen gebouwd in de hoop het aanzien en het imago van de wijk wat t...

Het was al laat. Steeds als de pit van de lamp van roet werd bevrijd, vlamde hij flakkerend op, zodat de kamer helder verlicht werd. Daarna verzonk alles weer in duisternis. Joeri Andrejevitsj en Lara wilden slapen, en bovendien hadden ze het een en ander onder vier ogen met elkaar te bespreken. M...

Wie met de auto in het centrum van de stad Groningen moet zijn, doet er goed aan eerst enkele dagen rust te nemen om zich mentaal voor te bereiden, want het rijden daar is een verschrikking. Men kan beter met de trein gaan en in de stad een taxi nemen; het kost een paar centen, maar men bespaart zic...

Het was weer eens zo ver. Geertje had de jas nog niet eens uit, ze stond nog in de gang en ze hoorde het geschreeuw al weer. Altijd waren haar vader en haar moeder ergens kwaad over en van de 7 dagen in de week waren er gemiddeld 5 dat ze elkaar de huid volscholden. Waarom die twee ooit met elkaar g...

Iedereen zegt altijd, dat een mens moet doen waar hij zin aan heeft. Dit is een helemaal foute redenatie, want als een mens zou doen waar hij zin aan heeft, dan zou zijn eigen leven en in veel gevallen ook het leven van anderen binnen de kortste keren een grote puinhoop zijn. Hoeveel vaders hebb...