Alle inzendingen van Susan

Als je herstelt van narcistisch geweld, dan ontwaak je in een ramp. De ramp van de wereld waarin het narcisme al eeuwen slachtoffers maakt. Het wordt langzaam alleen maar erger. Het narcisme zit echt overal en wordt veel meer toegestaan dan nog maar twintig jaar geleden. Wie met de elle bogen wer...

"Vader vergeef het hun, want ze weten niet wat ze doen." Dat wisten de mannen die Jezus kruisigden inderdaad niet. Ze meenden oprecht dat ze de opdracht hadden gekregen om een misdadiger te kruisigen. Zijn eigen volk had hen die opdracht gegeven. Ze wisten niet wat ze deden. Deze onwetendheid ...

Bij tijd en wijle schreeuwt er een kind moord en brand in de bibliotheek omdat het zijn moeder kwijt is geraakt. Ik zit in de afdeling voor volwassenen die zonder muren grenst aan de kinderafdeling. De klanten werken gewoon door zolang het hen niet aangaat. De moeder, en tegenwoordig ook de vader, k...

Het gebeurt weleens dat ik iemand verlies om mijn geloof. Ik dring het nooit op zoals sommige christenen die zeggen dat je te pas en te onpas het evangelie moet vertellen aan ongelovigen en andersdenkenden. Ik kan die stelling niet vinden in de bijbel. Wel dat ik over het evangelie moet vertellen al...

Een vrouw met een wollen muts op zit in de afdeling voor kinderen rustig te werken op haar laptop. Er is aan deze tafel een plek vrij gemaakt voor een laptop naast vijf computers voor kinderen. Inmiddels zit ze hier al een paar weken, een uur of twee zonder klachten. De medewerkers van de bibliothe...

Meestal zijn het oudere mannen die mij stalken, maar nu komt er een jongere van in de twintig luidruchtig naast me zitten. Hij kwakt zijn tas op tafel, gaat zitten en grijnst naar mij. Dan begint hij te kuchen. Ik zet mijn koptelefoon op. Kinderen, die er ook wat van kunnen omdat hun ouders het voo...

In de tijd dat ik zwanger was, zag ik overal zwangere vrouwen lopen en die vrouwen waren echt zwanger. Nu ik herstellende ben van narcistisch geweld en mishandeling, zie ik overal narcisten, narcistische systemen en bolwerken en dat zijn meestal echte narcisten. In de bijbel zie ik de eerste narcist...

De vrouw door wie ik geboren ben gunt mij geen enkele blik. Ik voel onverhoeds de gemene zuigkracht van haar dwingende energieën die mijn boosheid moeten uitlokken. Hier was ik als kind aan overgeleverd. Ik had geen schijn van kans. Heden heb ik die kans wel. Want ik heb de familieband verbroken ...

Naast mijn laptop staat een foto van mijn vader. Deze foto heb ik hier, meer dan een jaar geleden, neergezet. Het is de foto die wij, zijn nabestaanden, hebben gekregen na zijn dood. Hij kijkt alsof hij net weer een Ufo heeft gezien. Zo kon hij ook in vervoering raken van de natuurlijke moederliefde...

Ons mooie Twente lijkt een bijna volmaakt gespreid bedje voor het narcisme. Met de Twentse schappelijkheid kom je bijna overal mee weg. Hand in de zak en een klap op de schouder. 'Ach, ik help oe wah eff'n.' Maar vandaag de dag werkt het zo niet meer. Tien jaar geleden ben ik verhuisd naar ee...

Om al mijn sociale contacten niet te verliezen na de psychische ramp besloot ik me meer in het openbare leven te begeven. Dat dit anders uitpakte dan ik hoopte, ondervond ik de afgelopen jaren. Er lopen ontzettend veel stalkers en gefrustreerde lieden rond. De laatste stalker is de knapste. Jamm...

Het huis van mijn buurvrouw staat leeg. Ze is verhuisd. En nu worden alle apparaten en ruimtes nagekeken door een bouwbedrijf. Dat geeft wat lawaai, maar dat stoort mij niet omdat het noodzakelijk lawaai is. Op de tweede dag van deze werkzaamheden kom ik een van de bouwvakkers tegen als ik de trap a...

Bij ons in Twente moet je niet met rare verhalen aankomen. Nederland telt 700.000 slachtoffers van narcistische mishandeling en geweld, maar bij ons kennen we niemand die dit heeft meegemaakt. De waarheid is dat men de verhalen van de slachtoffers niet geloofd. Toegegeven, de verhalen zijn ongeloofl...

Slotwoord op 'De erfenis'. Op 5-2-2019 zat ik te bellen op een bankje in de stad, zojuist afgewezen door de zoveelste psycholoog, beklaagde ik me tegen mijn vriendin. Tegenover me liep een man die mijn aandacht trok en dat was wederzijds. De man kwam verward over. Misschien is het een gek, dach...

Vervolg op 'Het berouw'.  Door een verhuizing in 2014 in verband met afbraak, kreeg ik de kans mijn nieuwe adres niet aan de familie door te geven zodat ik van die perverse brieven van mijn moeder af was. Brieven die beschreven dat ze eeuwig op mij zou wachten met haar armen wijd en ik stapje vo...

Vervolg op Het berouw'. Na het bezoek aan mijn advocaat bracht deze broer me in zijn auto naar mijn huis en ik wilde snel uitstappen omdat ik bang was voor ruzie als ik iets over de uitsluiting zou zeggen. Maar hij hield me tegen en wilde praten. Er vonkelde een klein beetje hoop op een verstand...

Vervolg op 'Het berouw'. Het afronden van de erfeniszaken. Er werd duizend euro gemist van de erfenis. Hoe of dat zat, vroeg de gemeente aan mij. Dat wist ik destijds uiteraard ook niet. Mijn advocaat stuurde, op mijn verzoek, een brief naar mijn familie met deze vraag. Op deze officiële manie...

Vervolg op 'Het berouw'. Vragen naar hulp. Midden 2012 begon ik te beseffen dat ik dit niet aankon. Het duurde te lang en ik zat te lang in onzekerheid betreft geld. Ik had juridische hulp nodig. Maar ook psychische. Pas eind 2012 vond ik via mijn schoonzus een advocaat. Voor psychische hu...

Vervolg op 'Het berouw'. Uiteindelijk heb ik de notaris van mijn familie op kunnen sporen en zelfs zonder paspoort het testament gekregen. De notaris vond het een vreemde zaak. Ondertussen stuurde moeder mij naar hun boekhouder. Deze man nodige me uit op zijn kantoor alwaar ik rond mocht k...

Vervolg op 'Het berouw'. Na de dood van mijn vader in 2003, had mijn moeder zijn erfenis die hij mij had nagelaten in de vorm van een legaat, op haar naam geparkeerd. Ik had het toegestane vermogen van een bijstandsmoeder belastingvrij op mijn rekening kunnen ontvangen. En dat wist ik niet omdat ...

Vervolg op 'De verboden waarheid'. Omdat ik geloof ging ik bidden om God te vragen of ik mijn moeder mocht zeggen dat ze een psycholoog nodig had. Na dat gebed zette ik mijn dagtaken voort en dezelfde dag nog viel mijn oog in een winkel op een tijdschrift met een artikel over 'dagboek schrij...

Vervolg op 'De verboden waarheid'. Moeder zat aan de tafel als een klein berouwvol oud vrouwtje. Haar dominantie was verdwenen. Maar het 'glibberige' niet. In de afgelopen dertig jaar hadden mijn moeder en ik vaker 'goede gesprekken' gehad waarin zij mij vertelde waar ze faalde en mij vroe...

Vervolg op 'De verboden waarheid'. Ongeveer twee jaar eerder; de ruzie met mijn oudste broer. "Kijk daar woont je broer", zei moeder onderweg en reed voorbij. Ik stomverbaasd: "Maar waarom rij je dan voorbij?" Het was eenrichtingsverkeer. We lagen in een deuk van het lachen. Het was he...

Vervolg op 'De verboden waarheid'. De dood heeft drie keer mijn pad gekruist. Als eerste toen ik een pasgeboren baby was. Ik moest met ondervoeding naar het ziekenhuis en moeder meldde dat ik niet wilde eten. Maar haar baby had honger. Moeder had me verwaarloosd. De tweede keer door anorex...

Deze moeder lijkt het leven te zien als een spel waarin mensen slechts pionnen zijn zonder gevoelens, zonder een eigen wil en overtuigingen. En die pionnen dicteert zij zonder gewetensbezwaar. Als het haar uitkomt hen te prijzen, doet ze dat, als het haar uitkomt hen te vernederen doet ze dat. Als h...

Dát was het. De verboden waarheid. Mijn moeder maakte mij ziek en ongelukkig. Het voelde alsof ze mijn ziel opzoog en er niets meer van mij overbleef. En nu had ik iemand die dit 'weten' bevestigde. Die bevestiging was voor mij heel belangrijk omdat ook de hulpverlening die ze voor mij had gezoch...

Ook moeder vond hem leuk. Mijn vriend en zij konden goed met elkaar overweg en dat vond ik fijn. Hij vond mijn moeder een geweldige zakenvrouw. Het was een verrijking om haar als zakenvrouw te zien. Daar kon ik best trots op zijn. Op den duur begon ik de manier waarop mijn moeder over mijn vriend ...

Als moeder met mij moest praten, straalde ze een zenuwachtige urgentie uit die me dwong om te luisteren. Ze had iets heel belangrijks te vertellen en het was speciaal 'onder ons'. Ik kreeg dan het gevoel alsof ik was bevoorrecht. Soms gaf ze me cadeau's omdat ik 'de eerstgeborene' was en dat klonk d...

Het eerste jaar inas bracht ik door als een ongeïnteresseerde robot. De eerste stage was in een ziekenhuis, voor een half jaar. We mochten vijf maal per dag afwassen! Alleen op de kraamafdeling had ik het werkelijk naar mijn zin. En ik bleek een fantastische schoonmaakster te zijn, want als alles n...

Na het tweede jaar van de huishoudschool moest ik naar een meisjesinternaat. Ik was net 15 jaar geworden. Moeder vertelde mij dat ik dat wilde. Ik wilde dat niet, maar ik had niets te willen, zei moeder. "Je hebt daar een eigen kamertje." Ik had thuis sinds kort een eigen kamertje in ons nieuwe...