Alle inzendingen over herfst

Herfst in ons land maar ik zeg eerlijk, je kunt 100x beter hier herfst hebben dan in de diverse landen om ons heen....…

Nee, ik ben blij met de herfst. Nu maar hopen dat de verdraaide wispelturige wind zich zo lang mogelijk gedeisd houdt, zodat het lang genieten is van die kleurenpracht. Ach ons mensenleven verloopt ook zo. Je weet in de herfst van je leven dat het afscheid nadert, dus geniet van het goede van jouw herfst.…

Ik ben van de natuur. Ik ben de vogel wiens koers lastig stand houdt in de wind. Ik ben het blad dat van de bomen waait, Woest als felle woorden, waaiend over straat. Een afgescheurde tak, niet ver van de moederstam, Ik snak naar adem. Ik ben de zware wolken jakkerend door de hemel, Loodgrijze regen die maar niet vallen wil. In golven sleep…

Het was herfst.…

Het is bijna gedaan met de herfst en ik ben er dit jaar nog niet één zondag naartoe gegaan. Naar zo'n bos. Te nat, te koud, te winderig, te Buitenhof en badjas. Maar nu moet ik er nodig heen, geen tijd meer te verliezen. Straks staan de eerste ijsmeesters alweer met een Black en Dekker in de sloot te prakken.…

Wat je noemt in een zwak moment, alsof er ergens iets te ritselen valt de zomer af, naar de knoppen...en die radio maar schreeuwen van geluk. Mag je spreken, doet hij het weer niet en vergezocht tegelijk doet verandering van sfeer weten, in gedachten die om elkaar heen draaien...hoe beleefd vallen woorden van kwaad tot erger me niet zo dat komt…

Herfstgedragen zuchtte de wind zich vleiend een weg onder de koepel van het loverbos om uit te deinen in de slaap van het kleurrijke bladtapijt. Mosgeuren begroeten mij terwijl fijne regendruppels mijn huid strelend zoenen ...en de kracht van innerlijke rust even mijn pad komt kruisen ...Het leven leeft mee.…

Dat verdienen ze niet, die vertederende weerloze oprispingen van de herfst. Misschien had die wereldvreemde Tsjechische componist het toch precies bij het juiste eind. Maar was dat nou de hoed of de rand? Zonder diepgaand persoonlijk ervaren onderzoek heeft het geen zin te reflecteren. Uw suggestie wordt dan niet in behandeling genomen..…

Toen het net, tegen middernacht, buiten zachtjes begon te regenen, en de sfeer van het rustige en rustgevende, maar mysterieuze druppelen hier binnen begon door te dringen, realiseerde ik me dat de herfst bij uitstek in staat is om de stemming genaamd melancholie in ons mensen op te wekken.…

Een herfst-omgeving, die gezien de blaadjes die neerdwarrelen langzaam maar zeker steeds meer van de takken laat zien. De bruine majestueuze takken die bijkans de hemel in steken. Het grasveld is amper te herkennen door de dorre blaadjes, af en toe een tak, compleet met dorre, bijna-dode blaadjes.…

In het bijzonder in de herfst. Het dan dagelijkse veranderende kleurenpalet, het tempo der dingen, dat tussen die weelderige herfststormen en mystiek rustige ochtenden van nevels lijkt te pendelen.…

Het sterven dat in de herfst plaatsvindt, voltrekt zich op een majestueuze manier; het is afscheid nemen met een laatste uitbarsting van ongekende productiviteit, met een pyrotechnisch theaterspektakel van onovertrefbare schoonheid.…

De herfst is aangebroken én de herfst van onze levens! Spoedig zullen wij niet meer terug kunnen keren uit het kunstenaarsdorp.…

De bomen aan mijn venster, de aloude, trouwe boompartijen die mij al mijn hele leven vergezellen dragen nu het gewaad en de kleur van een nieuwe herfst. En een nieuwe herfst treedt aan in een leven dat geteisterd is en getormenteerd en veelbewogen.…

Zelfs de herfst weet ons voor raadsels te plaatsen. Maar het mooie is toch altijd weer de bladerpracht. Bij ons in het dorp staan bij de winkeltjes een rij prachtige amberbomen hun rode vurig vlammende liefde voor de herfst uit te stralen.…

Een kop thee. Met honing. Beslagen ramen. Regendruppels vliegen tegen het dakraam. De lucht is grijs. Geen wolken. Boomtoppen waaien. De mensen fietsen hard. Tegen de wind in. Een vrouw met een geel regenjack. Haar dochtertje met een roze regenjackje, achterop. Ineengedoken fietsend. Kijkend omhoog met haar mondje open om regendruppels te vangen…

De herfst dringt zich op. Ik hou van de herfst. Herfst brengt goede gesprekken, lange wandelingen en frisse wind. De fruitvliegjes worden weggeblazen. De dauw in het spinrag vermengt zich met regendruppels. Stormen ruimen mijn hersenspinsels op. Op de tweede dag van de negende maand zit ik weemoedig uit te kijken over de Goudse Markt.…

“Het is herfst! Dat wordt banjeren door hopen bladeren!” Dit is de tekst die hoort bij een email van de NS. Een grote grijns verschijnt op mijn gezicht, want er schiet mij een persoonlijk banjerverhaal te binnen. Het was een zonnige herfstdag, maar veel tijd om naar buiten te kijken hadden we niet.…

Een lichte verkleuring vertoont zich nu aan het geboomte aan mijn venster. De Natuur, de arme Natuur die niettemin in het huidige tijdsgewricht haar treurige klaaglied zingt, volgt nog haar ritme, haar trouwe cadans van eeuwen her en een nieuw seizoen treedt in. Een zwak briesje beroert het gebladerte en zet het in beweging en een lichte, bleke hemel…

Green Dolphin Street en het is herfst geworden.  …

Het is herfst. De schijnbare apotheose van een woordloos voortschrijdend mysterie.…

HERFSTVERHAAL FOPPE 2022 Na de lange warme zomer eindelijk koeler weer en herfst de eerste blaadjes vallen en het heeft eindelijk geregend voor de tuin. Ik heb de warme trui al aan en stevige schoenen alles is weer opgefrist en vers eten in huis en uitgerust en het weekend is nu aan de beurt. Ik heb lekker vrij dus tijd voor een verhaaltje.…

De lucht is grijs, die is vandaag niet anders geweest dan grijs en daarom snap ik ineens heel goed wat een herfst- depressie is, want als ik naar buiten kijk, word ik weemoedig, niet zozeer omdat de zon verstek heeft laten gaan, maar domweg omdat: in de herfst van mijn eigen leven, het weer mee gaat doen en daar heb ik helemaal niet om gevraagd...…

Het is herfst, de tijd om kleur te bekennen...…

Wij zijn als De lente, de zomer, de herfst, en de winter. Ons leven is als de vier seizoenen, steeds weer mogen wij op nieuw beginnen.…

Het is herfst in Tilburg, we begroeten het nieuwe seizoen.......…

De herfst deed hem bij het ouder worden ook wat meer naar binnen kijken , naar zichzelf en de vergankelijkheid van alles. Van een oude, kwetsbare man die na een lange tocht door alle seizoenen heen, in de winter van zijn eigen leven was aangeland.…

Ik heb de herfst lief; de zachte tinten in de natuur, de milde, gedempte schemering.…

Als zestiger bereik je de fase van stabiliteit en voorzichtig afscheid nemen en snuffel je aan de herfst. Als zeventiger zit je er volop in, je hoeft niets meer te bereiken, je mag berusten en genieten van al het mooist wat de herfst te bieden heeft. En dan voel je de synchroniciteit, jij bent de herfst zelf geworden.…

Het is nu einde herfst de prachtig gekleurde bladeren vallen en de zwarte pieten komen voorzichtig te voorschijn – steeds minder gekleurd.…