Alle inzendingen over hij

Soms, klinkt ie als een snorrende poes, soms hoor, want oei vaak maakt ie een geluid als die van een afgekeurde slecht functionerende zaagmachine, zo eentje die aan vervanging toe is zeg maar. Dat probleem ligt naast me in bed, eega met een snurkvolume waar menige neushoorn jaloers op zou worden, dat dus. Meestal is een simpel vingerknipje voldoende…

Ongekende pijn terroriseerde hem, ontoelaatbare, niet in te dammen pijn, de term: sterven van de pijn ging echter niet op, hij bleef leven elke dag een kwelling van ongekende omvang. Hij werd er niet vrolijker door, neen, hij werd in tegenstelling tot de vrolijke vrijbuiter die hij altijd was een norse dwarse kerel die zijn grieven botvierde op ‘wie…

We leerden elkaar kennen op het moment dat ik eigenlijk net gezegd had: geen nieuwe vriendschappen meer aan te gaan, niet alleen omdat ons balboekje vol is, maar ook vanwege de teleurstellingen in vorige aangegane vriendschappen. Jullie twee zetten me op beide benen terug en het verhaal dat ik de afgelopen weken te horen kreeg is bijkans teveel om mee…

Jan-Jacob Slauerhoff (1898 - 1936) heeft een veelbewogen leven geleid, waarin het schrijven van poëzie en proza centraal stond. Hij is geboren in Leeuwarden. Zijn ouders waren streng en godsdienstig (protestants), mensen bij wie hij weinig tot geen grond onder de voeten kreeg. Jan was een fragiel kind, dat vaak geteisterd werd door psycho-somatische…

Zijn we als rechtstaat al een eeuw of drie bezig om eigenrichting aan banden te leggen, roept de goedheiligman uit Rome op tot eigenrichting bij belediging. Iemand die je moeder of je geloof beledigt, die mag je een dreun verkopen. Dat is 'normaal', aldus Franciscus. Hij is blijkbaar zelf even helemaal de weg kwijt. Tijd voor bezinning voor deze paus…

En weer is het zaterdag. En weer kan ik niet wandelen. Niet werken, niet fietsen, niet sporten, niets. Sinds die noodlottige derde oktober is mijn narcistische koninkrijk, zoals Woemi het boos eens genoemd heeft, ingekrompen tot haar huis, de Dekamarkt en – stiekem, want eigenlijk heeft de huisarts mij dat ook verboden - het zwembad. Ik, het Perpetuum…

Hij is toevallig zwart. Mijn eigen persoonlijke code zwart, mijn straatverkoper, mijn onheilsprofeet die me altijd vriendelijk groet met zijn sardonische glimlach, die me nu al bijna twee jaar achtervolgt met zijn onheilsboodschappen, die als een van de weinige mensen doorheeft dat ik te veel drink, veel te veel, minstens twee keer per week meld ik…

Ik twijfel hoe ik mijn blog zal noemen. ‘Ende versaegt niet’ had ik bedacht. ‘Hallo’ reageert Woemi, ‘we leven wel in de eenentwintigste eeuw’. Zelfs Van Dale kent het niet vertelt ze me na enig googelen. ‘Dy January’ klinkt zo hopeloos. Zeker nu ik me de tweede alweer meld bij de Deka. Het idee zonder bier te zitten maakt me net zo angstig als twee…

Het leven is niet makkelijk. Misschien moet je alle verwachtingen, zelfbeelden en zelfnarratieven laten varen om echt in het moment te leven. Zen-boeddhisme, een mix van taoïsme en boeddhisme met de typische Japanse meedogenloosheid, is één manier om dat te doen. Ik kan mijn gedachten soms niet synthetiseren, omdat ik alles in één keer wil bevatten…

Zes keurig geklede knechten, of als je hen liever lakeien noemt, kijken uit over het wijde plein in Eftelings Sprookjesbos. Tot hun spijt zijn ze al heel lang bedienden. Eens waren het trotse koningszonen, prinsen vol levensgenot en ondernemingslust. Maar deze zes jongemannen hadden eens een eerlijke tovenaar lelijk bedrogen en bestolen. De meester…

Vervolg op 'Het berouw'. Vragen naar hulp. Midden 2012 begon ik te beseffen dat ik dit niet aankon. Het duurde te lang en ik zat te lang in onzekerheid betreft geld. Ik had juridische hulp nodig. Maar ook psychische. Pas eind 2012 vond ik via mijn schoonzus een advocaat. Voor psychische hulp moet men eerst naar de huisarts. Deze reageerde…

Het zonlicht valt op de donker gekleurde pui aan de overkant. Mijn fiets met bepakking steekt er helder tegen af. Best indrukwekkend als ik hem zo zie staan met al die bagage en iets van trots voel ik dan altijd wel: `daar rijd ik toch maar mooi mee in de rondte’. Mensen laten hun bewondering af en toe blijken. Ze zeggen het of ik zie het aan hun expressie…

Vervolg op 'Het berouw'.  Door een verhuizing in 2014 in verband met afbraak, kreeg ik de kans mijn nieuwe adres niet aan de familie door te geven zodat ik van die perverse brieven van mijn moeder af was. Brieven die beschreven dat ze eeuwig op mij zou wachten met haar armen wijd en ik stapje voor stapje naar haar terug zou komen. Of dat wij 'twee…

We doen nu nog meer op de tast, mijn vrouw en ik Dat deden we al in bed, maar nu ook daarbuiten. De knop is om, het licht blijft uit We voelen ons romantische dan ooit. ’S avonds bij het tv-toestel, alleen om 6 uur met het journaal en 1 vandaag zitten we met dikke sokken, truien en wollen handschoenen, welke zich bijna schroeien aan de geweldige…

Charlie en Snoopy zitten samen op een pier en kijken uit over het water. Charlie ziet in de verte een boot dobberen op het water, en zegt: ‘Dat zou ik nu eigenlijk ook wel willen, een beetje avontuurlijk bezig zijn op zo’n boot en ver weg varen en onbekende landen ontdekken.’ ‘Nou ,’ zegt Snoopy, ‘dat lijkt inderdaad heel leuk, maar is mij veel…

(Voor Yeshua ben-Yosef) Ze noemen jou de Christus Omdat je dat ook bent Maar ze zeggen nog veel meer over jou Waarvan ik weet dat het niet waar is Want hoe zou jij ooit kunnen zeggen Dat vrouwen minderwaardig zijn Geen priester mogen zijn Terwijl je eigen Moeder Hogepriesteres was En je vrouw Magdalena de belangrijkste apostel Je…

FILOSOFEN Descartes beweerde dat een dier een soort van machine was – wel een heel ingewikkelde, dat wel. Eerdere filosofen meenden dat de natuur er voor de mens was om eindeloos te gebruiken; waarschijnlijk gebaseerd op Bijbelse teksten. Gelukkig weten we nu dus, dat dit niet klopt, maar het gekke is dat die idiote ideeën zo diep geworteld zitten…

Het gedicht: -- De zeer oude zingt -- van Lucebert heb ik altijd simpelweg een goed gedicht gevonden, nog voordat ik professor, doctorandus, meester in de literatuur werd. Al in de wieg probeerde ik het gedicht op verschillende manieren te declameren —meestal tegen de kat, die niet eens echt geïnteresseerd was in de Vijftigers. Maar goed, het gedicht…

Vervolg op 'Het berouw'. Uiteindelijk heb ik de notaris van mijn familie op kunnen sporen en zelfs zonder paspoort het testament gekregen. De notaris vond het een vreemde zaak. Ondertussen stuurde moeder mij naar hun boekhouder. Deze man nodige me uit op zijn kantoor alwaar ik rond mocht kijken als ik dat wilde, maar het archief was uiterst…