Alle inzendingen over klam

Het kriebelde maar voort in zijn klam oor. De vele tooghangers voelden huiverig mee met Jefkes naar avontuur. Medelijden stond op het aangezicht af te lezen. Hoe zou jezelf zijn? Brrr! Bah! Foei!…

Het is loom in Amstelveen. De zon schijnt en de lucht is helder blauw. De heer Weckgra, op non-actief vanwege computerkortsluiting, snelt naar de tram. Eén van de drie rijdt al weg van het plein. Hij vertraagt zijn pas, strijkt over zijn grijsgele plukjes haar en tilt zijn NITRO-racing pet op. Om met zijn nagels en ogen dicht de rood uitslaande vlakte…

Ik ben klam en ik zou wel een douche kunnen gebruiken en een heerlijke maaltijd, maar meer dan een bordje rijst zit er niet in.... Hopen tegen beter weten in!…

De vochtige lucht hangt als een klam wollen deken over het land. Het veld voelt als een weidse leegte, reikend naar de horizon, waarop de maïshalmen zich rimpelen als golven bij elk zuchtje wind, deinend als een zee van natte, gouden, lonkende trossen.…

Na een lange vlucht en een nog langere autorit zijn we op de plaats van bestemming, heel eerlijk gezegd baal ik een beetje, het regent, alles is klam en de wegen vol met plassen en modder. Ik moet het natuurlijk niet als een vakantie gaan zien, maar ja ver van huis, een lange reis en dan dit...zucht!…

Hij pakt mijn hand en ik voel dat zijn handen klam zijn. Mijn handen verdwijnen in die van hem. Ik kijk naar het scherm waar de film op afdraait en voel me enigszins afwezig. Ik kijk naar onze handen verstrengeld in elkaar en zo zijn mijn gedachten nu ook...verstrengeld. Als ik naast me kijk zie ik hem gelukkig zitten, kijkend naar de film.…

Het begint nu harder te regenen en ik voel me wat klam en rillerig. Ik open mijn ogen en de prachtige wolken zijn verdwenen, het is donker geworden en het regent. Mijn hemd is nat en mijn arm slaapt nog onder mijn hoofd. Ik sta op en denk: dromende wolken in mijn hoofd. 1980…

Wanhoop baant zich een weg in de vorm van klam zweet. 'You've got an attitude problem', grapte man toen ik hier laatst iets over zei. Zijn opmerking droeg een diepe waarheid in zich. Mijn neus was altijd al groot, die is gelukkig geen steek veranderd. Ik trek de trui over mijn hoofd en besluit door het verval heen te kijken.…

Ik voel dat mijn borst klam is, door het plakken van het geelgroene t-shirt tegen het kuiltje op mijn borst, daar waar de borstplaat de basis vormt van de ribbenkast, als een spin in het web. Mijn handen langs mijn lichaam, vingertoppen raken mijn bovenbeen bij de omgekeerde v in mijn sportbroekje.…

Als die van rubber of plastic is, krijg je vanzelf een broeierig klam laagje tussen huid en voetbed. Onfrisse praat, maar toch geen sokken. Dan nog liever de blaren. Ik begin steeds meer op mijn geliefde te lijken. Zij heeft een kast vol open schoenen.…

Klam voelt alles. Ik draai me om en ren terug naar de plek waar ik haar achterliet. Lotte zit op de stenen trappen, de zon gaat onder. Haar hoofd tussen haar ellebogen geklemd, ze rusten op haar knieen. De toeschouwers zijn verdwenen. Ze is alleen, net als ik. Ik ga naast haar zitten en rommel wat in mijn tas op zoek naar een sigaret.…

Onze sokken waren klam. Ze hingen te drogen voor de kachel in ons weekendhuisje. Wij hadden ons omgekleed voor een feestmaal en we troffen het: de patron kwam bij ons zitten. In het Frans, af en toe doorspekt met een Vlaams woord boog hij zich naar ons over. ‘De Hollandais, alle respect voor ze, maar van koken hebben ze geen verstand.…

niet hoor want ooit stonden ook wij met een tent op een camping in het mooie Brabant, overigens niet de enige camping waar we ooit stonden, maar nu even over het zuiden van ons land en ik zeg je: het was een drama van ongekende omvang, gootjes werden gegraven rondom de tent die dreigde te verzuipen, kinderen die in kaplaarzen liepen en spullen die klam…

Nu is immers mijn bed ook helemaal klam. Maar het zijn niet alleen dit soort beslissingen waaraan ik me de dag na een dronkenschap zo erger. Veel vervelender vind ik nog de briefjes die ik voor mezelf achterlaat. Met boodschappen, gedichten, lange verhalen of soms zelfs met tekeningen waar ik de dag daarna geen wijs meer uit kan.…

Vanochtend diezelfde vorm in de wolken gezien, nadat hij er lang naar had liggen kijken, tot zijn rug klam en koud werd in het natte gras? Er was geen twijfel mogelijk. Dit was een teken. Zelfs in het bos! Precies op de plek waar hij toevallig liep. Maar wat was de betekenis?…

De pen lag klam in de vuist en Bas begroef bijna het hoofd in de schoot. Toen hij nuchter door het raam keek verraste hem de druilerige lucht. Hij wrong de pen terug tussen de kleine grijparmen in de kist. Na de schoolbel holde hij naar huis, schoof het geschenk in de glazen kast, naast de porseleinen herder van oma.…

De primperan-medicatie had niet geholpen; zij was bibberig en klam. De vale teint op haar gezicht verried de stress van de afgelopen periode. Zelfs de dure Estee Lauder-crême, die ze van haar moeder kreeg had dit niet kunnen voorkomen.…

Dat was bijna het geval vanmorgen, beetje klam wel, maar dat droogde gedurende de dag wel. Het ochtend ritueel verloopt bijna als anders, na een uurtje van de gebruikelijke acties van douchen en zo, gaat de stekker van de vriezer eruit, die moest echt dringend ontdooit worden en manlief helpt want dat zijn dingen die ik niet alleen kan.…

Het was klam in het bos en de stammen van de bomen glansden van het vocht. ‘Wat een rot kaart!,” zei olifant. “Jij zei dat we hem maar moesten meenemen!” “Ja, omdat jij het zonde vond om het boekje met wandelroutes te kopen.” “Dat heb ik helemaal niet gezegd.” ‘Je vond het wel erg duur voor één dag,” hield olifant vol. “Laat maar.…

Mijn rechterhand was al klam, maar mijn linker werd het nu ook. De spanning nam iedere seconde verder toe tot hij een bijna ondraaglijke waarde bereikte.…

Afgelopen vrijdag was het bloedheet en klam. Wat je dronk, zweette je meteen weer uit. Ik wilde naar Nuenen of naar Sittard. Ik dacht dat je per spoor naar Nuenen kunt, maar daarvoor moet je de bus nemen en daar was het me helemaal te heet voor. Bovendien heb ik geen OV-chipkaart. Maar dat wist ik nog niet toen ik in Eindhoven uitstapte.…

Ze kroop tegen hem aan, haar lichaam voelde warm en klam, haar dijen waren vochtig, ze vleide haar linkerbeen over zijn benen en nestelde haar gezicht onder zijn arm tegen de zijkant van zijn borst, haar wang brandde tegen zijn huid, ze kreunde zachtjes. Hij keek haar schuin aan. Waarom is zij bij me, waarom ligt zij hier naast mij in bed?…

Klam en beverig voelde ik de zijne waardoor mijn diagnose werd bevestigd. Hij stelde me vragen maar luisterde niet naar mijn antwoorden. Hij raasde door in een onafgebroken stroom woorden over waardeloze artsen. Zij wilden hem behandelen met radioactief spul maar hij wilde deze troep niet in zijn lijf.…

Gelukkig, mijn handen voelen klam aan en het papiertje was in een zweterig propje veranderd, maar het was te lezen. Nu nog uitspreken. Wat staat daar, o ja dat was waar ook, de taxi moest een Blue Bird zijn, volgens zijn advies Dat was een bedrijf van de regering, en zou mij niet oplichten. Is toch fijn dat hij dat er even bij zei.…

Op die foto zijn we samen, onze lijven klam na het bedrijven van de liefde, jouw hoofd op mijn schouder, mijn hand rustend op je borsten. Nooit zijn we dichter bij elkaar geweest. Voor mij zal er nooit meer iets veranderen, bij elke ademtocht ruik ik je haren, je lijf, de geur van onze liefde.…

Nee, ik benijd die mensen in de tropen niet met hun moessonregens – klam liggen sudderen onder de klamboe. We mogen hier echt niet klagen, wat hebben we, gemiddeld genomen, toch altijd mooi weer, als je het zo bekijkt.…

Mijn body werd klam en nat. Overal gele boterbloemen wit fluitenkruid soms een lila koekoeksbloem. Vele weidevogels, de goudplevier de grutto ganzen knobbelzwanen. Geen reiger te bekennen. Die zaten allemaal in Amsterdam bij de vuilnis. Het Napels van het Noorden zei de Belgische Giro-commentator. Niet eens treiterend.…

Met ‘diggies’ klam in de hand. Iedereen krijgt de beurt. Kiezen of je wordt gekozen. Klassieken zwarte vrije tijd- en kleine dichters. Levend begraven of ambtshalve verstrooid. Ja ook Jan Arends komt aan de bak! Smeets leermeesters waren wijlen Bob Spaak en Dick van Rijn. Gymnastiekleraren die heropvoedden tot (top)sportgenot.…

Daaronder was een klam, donker hol. "Blijf hier maar, lekker bij ons," zeiden de duizendpoten "Hier ben je veilig en mocht er toch gevaar zijn, dan zal je met ons wegvluchten." Mistroostig ging de schilder zitten, leunde tegen een aarden wand van het hol.…

De kamer leek op een grot, zo koud en klam. 'Heb ik..", vroeg Fred voorzichtig. 'Ja, je bent bijzonder zei Iris en nam hem mee naar een natte sculptuur die in de derde nis stond opgesteld. 'Nou, het droogt hier niet snel', merkte Fred op en raakte het beeld aan. 'Maar voor Roeland heb je dan ook veel mortel nodig gehad'.…