De dag ving aan met werkelijk een plomp gevoel. Ik lag niet in mijn bed maar zat relaxed gevouwen in de zwarte modder. Waar ik subiet uit trachtte te komen. Dat had nog heel wat voeten in die baggert. Ik zat er in vastgezogen. Maar ik voelde ongekende kracht in mijn onderlijf.
Eenmaal los kroop ik poedelnaakt rond. Diep onder water naar het mij voorkwam…
Oh no omdat hij alleen de kunst in staat ziet het vrouwtjesdier tot de metamorphose van de ware liefde te leiden? Je wordt toch niet jaloers op die mallerd?…
Ik lees de “Metamorphosen” van Ovidius en raak hoe langer hoe meer onder de indruk van wat de oude Grieken en Romeinen, in hun tijd al, aan gedachten aan het papier toevertrouwden.…