Alle inzendingen over overlijd

Het blijft lang stil in de kamer. Niets beweegt. Niemand beweegt. De hele ziekenhuisstad van beton en staal en glas, de liftschachten, de gangen, de duistere tussenverdiepingen vol tikkende, zoemende, zuchtende buizen, de zalen vol bedden met herstellenden en stervenden, de bezoekers en de artsen, de studenten en de co-assistenten, zij allen houden…

"Na jarenlange ervaring in de terminale zorg kan ik wel stellen dat gelovigen sneller overgaan dan niet-gelovigen. Niet-gelovigen hangen meer aan het leven, waardoor het afscheid van het leven voor hen moeilijker wordt."…

Tijdens mijn werk kom ik vaak leerling-verzorgenden tegen die een overledene eng vinden, vooral in de avond en nacht. Die angst kan ik me heel goed voorstellen, want als leerling vond ik het ook griezelig. Waar zou die angst toch vandaan komen, en hoe neem je hem weg? Om angst te laten verdwijnen moet je eerst weten waardoor hij wordt veroorzaakt…

Elke dag leer je bij is de slogan van het ministerie om potentiële leerkrachten te werven voor het onderwijs. Als 20 jaar sta ik inmiddels voor de klas, en ik heb zeker al een hoop geleerd. Deze week heb ik zelfs heel veel geleerd. De moeder van Erik is al 3 jaar ziek. Ze heeft kanker al vanaf dat Erik in groep 5 zat. Nu zit hij bij mij in groep…

Ineens een verlies iemand die ik heb gekend voorgoed in mijn hart. Hoe onverwacht en plots vleugels braken van een volledig uitgeputte vogel onder het gewicht van vermoeidheid waarbij hij ook nog eens hard is gevallen in een weide Onafgewerkt en onvolledig zijn levensreis was, hij heeft zijn bestemming bereikt. In elk geval ben ik volkomen…

De hardnekkigste verslaving is die aan het leven. Het valt niet mee om daarvan af te kicken.…

De adem der doden is levendig, levendiger dan de stervensadem der levenden.…

Er moet een frisse wind door mijn huis. Maak een lijstje en ga naar de winkel waar ik nog nooit ben geweest, de Action. Het is waar wat wordt gezegd, de prijzen hier werpen je decennia terug in de tijd. Op het moment dat ik ook nog even scheermesjes meepak, zie ik hem. Hij nadert me langzaam. Schuifelt voetje voor voetje. Krom van het leed op zijn schouders…

Het avondlicht van een dag in de lente voert haar grillige spel uit op de houten lijsten die mijn vensters omringen. Ik bekijk een oude foto.... Daar is tante Resi, de jonge echtgenote van oom Gerard met mij in het kleine tuintje achter mijn ouderlijk huis. Tante omarmt me beschermend en liefdevol. Ik draag het jasje dat ze voor me naaide....…

Op een vodje papier bewaar ik nog altijd de schrijfsels van mijn arme, getormenteerde ouders wiens levens voorbij ijlden als een stormwind.... Het handschrift van mijn vader, na lange jaren op kantoor vervormd en veranderd, getuigt, zoals ook een grafoloog zou beweren, van intelligentie en gevoeligheid. De letters staan nu eens los van elkaar en zijn…

In het laatste geval zou ze niet lang daarna overlijden. Vrijwel meteen besloot het stel om te stoppen. Ze mochten het hun wijffie niet aandoen om door te gaan en haar te laten lijden. Ze werden de zaal binnen gebracht. Links en rechts lagen gezonde baby’s in hun couveuse.…

Na een tijdje werden ze naar een afdeling gebracht waar ze een eenpersoonskamer kregen. Hun meisje, dat inmiddels ook op de kamer was, lag in een glazen bedje. Het naamkaartje met haar volledige naam lag boven haar hoofdje. Het echtpaar werd even alleen gelaten. De tranen vloeiden rijkelijk, ze probeerden elkaar te troosten. Één ding stond vast: ze…

Toen we door de lange Hasseltstraat wandelden: mijn oude tante en ik, kwam ter sprake hoe zij negenenveertig jaar geleden afscheid heeft moeten nemen van haar man, die wij gekend hebben als "Ome André" en hoe toen voor haar de langdurige eenzaamheid intrad, die echter wel onderbroken werd door haar tweede, latere huwelijk. Heeft zij de "kosmische…

Toen ik vroeg in de ochtend een bord havermoutpap tot mij nam, ging de telefoon. Wie kan dat zijn, zo vroeg, dacht ik. Ik nam de hoorn van het toestel en hoorde een snikkende stem. Het was Greetje, een vroegere vriendin, inmiddels ook al bejaard. Ze wilde met mij trouwen, maar toen ik een keer onverwachts bij haar thuis kwam zat ze op de schoot van…

Overlijden in je slaap, ik zou er wakker van schrikken.…

Ik zou het heel erg vervelend vinden als ik zou overlijden aan het vermaledijde covid-19-virus, maar niet in de cijfers zou worden meegenomen.…

Ik ben boos, gewoon boos. Omdat ik de krant opensla en zijn naam zie staan. Waar? Op de overlijdenspagina. Het had niet gemoeten en het had niet gemogen. Het is weer die gemene ziekte die kanker heet, die opnieuw een mens te pakken heeft. Veel te jong als je begin vijftig bent. Genoeg strijdlust, daar lag het niet aan. Genoeg bestralingen en op eigen…

Ik ben veertig en gelukkig, zelfs met schizofrenie. Mijn moeder gaat eindelijk op vakantie naar Amerika en ik ben voor het eerst niet bang meer voor de dood hoewel mijn vader stierf toen ik drie was en ik op mijn vijfentwintigste met een psychose in een inrichting belandde overmand door angst. Dat ik met hulp, kracht en de moeder nu eindelijk het…

Korte inhoud van het voorafgaande Olifant en Muis wonen samen.Na een goed begin is hun relatie steeds slechter geworden. Muis heeft haar eigen woning aangehouden. Die staat al heel lang leeg. Olifant is begonnen over zijn testament. Ze ruziën over de inhoud en gaan naar de notaris om zich te laten voorlichten. De notaris zat in een statig pand…

Bestaat er een hel? Dat vragen mensen zich waarschijnlijk al eeuwen af. Veel oudere mensen zijn grootgebracht met hel en verdoemenis. Als men niet volgens de christelijke regels leefde, kwam men in de hel. Elke zondag werd dat er door de dominee of pastoor bijna ingedreund. We stellen ons de hel voor als een donker gebied met helse vuren. We mogen het…

Op de psychogeriatrische afdeling waar ik werk komt het regelmatig voor dat er mensen overlijden en dat hun familie zit te waken. Als ziekenverzorgende heb je daar een grote rol in. Naasten van stervenden zijn in de beginfase van het waken vaak onzeker en druk in de weer andere familieleden in te lichten.…

‘Je bent pas dood als je kinderen niet meer over je praten en niet meer om je kunnen lachen’. Deze uitspraak deed een vriend van mij die te horen kreeg dat hij een kwaadaardige tumor had. Angst voor de dood had hij niet, want ‘waarom zou je bang zijn voor iets wat je niet kent?’, was zijn mening. Wél was hij bang voor het onverwachte, voor het verliezen…

In het dorp waar ik ben geboren werden de eerste banken in de kerk nog bezet door de notabelen van het dorp. De huidige huisarts zal er misschien meewarig om lachen, maar toen hoorde de dokter ook voor in de kerk. In de jeugd van mijn ouders beschikte hij vaak als enige over de luxe van een auto en een telefoon. Nu, op de valreep van de herfst van 2013…

De boze boerenzoon de boerenzoon werd geboren maar zijn vader de boerenknecht ging dood en pake werd boer af. Samen reden zij op de trekker en waren ongelukkig. Een boer zonder boerderij en een zoontje zonder vader en toekomst. Op zijn achttiende vertrok hij uit het boerendorp waar het het leven toch echt eenvoudig was en simpel en trok naar de…

Ze hebben de verdwaasde man die mijn broer is en die met nietsziende, verbijsterde ogen, die geenszins getuigen van intelligentie, wijsgemaakt dat zijn en mijn moeder, die hem zo trouw placht te bezoeken (in latere jaren alleen nog in de rolstoel) "dood" is en "in de hemel". Met zijn gebrekkige spraak, hortend en stotend, herhaalt hij de woorden…

In mijn kamer staat sinds kort een lege vogelkooi. Een enkel donzig wit veertje kleeft nog aan de gouden spijlen en het voer- en waterbakje, nu doelloos en zinloos en zonder enige functie, hangen nog aan de zijkant. De bewoner van de kooi, mijn trouwe kameraad en de enige vriend van wie ik nooit de gruwelijke pijn die uitgaat van de harde en wrede,…

Ik koos uit mijn garderobe voor de gelegenheid een lang, donkerbruin, gebreid vest. Samen met het grijze haar dat mijn hoofd al gedeeltelijk overwoekerde en de rimpels in mijn gezicht die zijn als riviertjes die de vloed van mijn tranen al te vaak voortgestuwd hebben, verleende dit mijn verschijning mogelijk de gepaste gedaante. Eveneens grijze…

"Ja, ik heb hem gekend" verklaarde de man met het grijze haar, de secretaris van de vergadering, "we noemden hem Willem""Hij was mijn vader" gaf ik aan. De secretaris moest wel een van de collega's geweest zijn op het kantoor van mijn vader, die mijn vader altijd "die jonge jongens" had genoemd en die hij onder zijn hoede had genomen. "Hij is twintig…

Het valt niet te ontkennen dat er een ongekende rust en sereniteit uitgaat van het kerkhof aan de Hoflaan te Tilburg. Op een late zondagmiddag bewandelden we daar samen de brede paden, geflankeerd door grafstenen, die leiden naar het graf van de vader van mijn vriendin en op haar verzoek begoot ik de taaie, maar fragiele en armzalige heideplant die…

Mijn tranen hebben rijkelijk en overvloedig gevloeid in de ziekenkamer naast het bed van mijn betreurenswaardige oude vader. Toen zijn einde naderde, vroeg hij mij voor te lezen uit zijn favoriete boek uit zijn jeugd, getiteld: "De jongensjaren van...." Mijn stem haperde en stokte, maar hij vermaande me: "Flink zijn!" Later werden we bij hem…