Alle inzendingen over routeplanner

‘Hoi pa, kun jij even op de routeplanner van de ANWB kijken, ik zit vast in Amsterdam Zuid-Oost en ik weet de weg niet meer.’ ‘Is goed, meid. In welke kast ligt die planner?’ ????????????? ‘Olà??, versta je me niet? In welke kast ligt die routeplanner?’ ‘Zei je kast???‘ Ik hoor nog meer lawaai op de achtergrond.…

-routeplanner: zo moest het lukken. De reis is prima verlopen en wonder boven wonder, heb ik het adres in één keer gevonden en dat zonder tomtom alleen met mijn geheugen. Mijn vader wist het nog niet zeker of ik zou komen. Maar de vreugde straalde van zijn gezicht en ik was blij dat ik gegaan was.…

Ik pak mijn telefoon en raadpleeg de routeplanner. In de verte de wegwijzers voor het snelle verkeer. Het bedrijf doemt op, het kan niet ver meer zijn. Ik vind geen enkele manier om op het bedrijventerrein te komen. Fiets heen en weer. Het wordt later en later. De telefoon geeft aan dat ik te laat ga komen. Volgens de autoroute tenminste.…

Een normaal mens bestudeert dienstregelingen of tikt een bestemming in op een routeplanner en pakt dan de trein of de auto. Afijn, er is een soort verslaving die wielrennen heet en daar is niets normaal. De heren zitten al decennia lang stijf van de drugs op hun fiets en belazeren de hele wereld met hun zogenaamde topprestaties.…

De tocht werd onbewust gedirigeerd door de markante bomen en struiken die als routeplanner in de tijd opdoken. Soms kon ik in trance het hele traject van ongeveer 6 kilometer afleggen zonder dat ik echt bewust was van mijn omgeving.…

Maar niet zonder het raadplegen van de routeplanner. Want je kunt wel principieel Tom Tom loos zijn ( een oude padvinder vindt altijd zijn weg..) maar het blijft handig om te weten of je op de snelweg links of rechtsaf moet slaan. Ver weg zie ik vanuit de auto lange rijen bomen, egaal bruin afgetekend tegen de blauwe lucht.…

Waarom ik principieel tegen routeplanners was geweest, was mij totaal ontschoten. Een ritselend geluid van de motor begon mijn angst te versterken. Denkend dat het een voorteken kon zijn van mijn naderende benzinetekort. Het kwam er nu op aan de motor zo lang mogelijk draaiende te houden, zolang de bewoonde wereld nog niet was bereikt.…

‘Meisje, ik voel me opperbest en heb sinds enkele maanden, een routeplanner die de weg wijst – dat werkt erg goed. Vertrouw me maar dat komt best wel goed.’ ‘Pa, als dat zou kunnen, dat zou geweldig zijn. Je bent een grote schat.’ ‘Dat dacht ik.’ ‘Ik meen het pap.’ ‘Dat is je geraden ook!’ ‘O ja pap, nog een klein probleempje.…

De mens heeft geleerd om niet meer op een God of op zichzelf te vertrouwen, maar is afhankelijk geworden van geavanceerde medische kennis, kunstmatig gefabriceerd voedsel,informatie technologie, zoals internet,Google Maps, routeplanners, rekenmachines, Apps op de mobiele telefoon en uiteindelijk worden er meer gegevens over onszelf vastgelegd dan we…