De verjaardag van mijn Vader

Het was zo ver. Ik zou zelfstandig met de auto naar Gouda gaan.
Niet dat dit de eerste keer was, maar wel dat ik op dezelfde dag op en neer zou gaan.
Het is toch 330 kilometer in totaal: best wel veel voor een verjaardagvisite.

Maar mijn vader werd 83 jaar en dan wordt het toch wel een leeftijd waarbij je begint te denken: voor hetzelfde geld leeft hij volgend jaar niet meer.

Hij is pas geleden verhuisd, ook al een prestatie op die leeftijd.
Zijn tweede vrouw is een stuk jonger maar toch ook al 68 jaar.

Aangezien mijn mooie auto de respectabele leeftijd bezit van 17 jaar, heb ik nog alles snel nagezien voor zover als het in mijn vermogen ligt.
Nu daar gingen we dan.
Het nieuwe adres heb ik opgezocht op de a.n.w.b.-routeplanner: zo moest het lukken.

De reis is prima verlopen en wonder boven wonder, heb ik het adres in één keer gevonden en dat zonder tomtom alleen met mijn geheugen.
Mijn vader wist het nog niet zeker of ik zou komen.
Maar de vreugde straalde van zijn gezicht en ik was blij dat ik gegaan was.

Natuurlijk is het ook leuk om je andere familieleden weer eens te zien. Meteen het huis mogen bekijken. En ik merkte dat mijn vader trots was. Trots dat hij kon zeggen tegen de andere onbekende bezoekers voor mij:
dit is mijn dochter! Ondanks mijn tatoo's en duistere verleden...

Na een gezellige avond bij het afscheid nemen merkte ik dat mijn vader mij bleef zoenen en dat hij mij stevig tegen zich aan drukte.
En hij fluisterde in mijn oor dat hij zo blij was dat ik gekomen was.
Daar stond de man waar ik nog nooit emoties bij gezien heb.
De tranen in zijn ogen.
Lieve Papa, wat ben ik blij dat ik Uw dochter ben.

Mijn hele familie stond mij uit te zwaaien bij vertrek en ik weet zeker dat ik op dat moment heel gelukkig was.
En dat er nog zeker veel van zulke momenten gaan komen.

Schrijver: E van Dam, 22 oktober 2008

evertjetelfort.nl

Biografie van deze schrijver

vader zelfstandig Go zelfstandig Gouda

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.8 met 20 stemmen 341