Maar goed, hij broedt dus bij mij op het platte dak en blijkt een scholekster te zijn.
Met zijn rode kraaloogjes was hij mij aan het aanstaren en ik heb hem wel verteld dat ik zijn bezoek héél apart vond.
Ik weet niet of hij me verstaan heeft, maar het blijft heel bijzonder om hier te mogen wonen.…
De ooievaar, de scholekster en de kieviet. Totaal geen familie van elkaar, maar toch voor een groot gedeelte foeragerend in dezelfde contreien.
Als er genoeg voedsel is, levert dat geen enkel probleem op en kunnen ze het gebied waar ze hun kostje bij elkaar zoeken in vrede delen. Maar ook vogels zij net mensen.…
De ijsmeester van Harlingen, een imponerende sperwer, had nog wel wat bezwaren, maar nadat de ijsmeester van Dokkum, een deftige scholekster, een scheutje beerenburg in zijn chocolademelk goot, was hij die bezwaren al snel vergeten. De grijze reigers van de pers stonden al uren te wachten op de verlossende woorden.…
Later zag ik zeeraket tussen drie scholeksters bloeien. Anderen spotten zelfs gelobde melde. Hopelijk een fragiel blijvertje. Wormenlegers maken kwartier, opdat de steltlopers straks komen. Één zwarte ruiter zag ik al.
Apert begin van onbedijkte levendigheid.
Het was al zo’n opwindend waterjaar.…