Alle inzendingen over sterf

Doodwens nummer 2: "Sterf"! Is eigenlijk geen wens maar eerder een constatering. Gebeurt toch wel.…

Op je sterfbed vroeg je me voor te lezen uit het boek "De jongensjaren van....." en met horten en stoten en onder tranen voldeed ik aan je verzoek. Als ik haperde tijdens mijn declamatie vermaande je me tot flinkheid. In de verwarring van de aftakeling van je brein zocht je naar pijpenstoppers en hallucineerde je over scènes uit je kantoorpraktijk…

Sterf dan in ieder geval voldaan, letterlijk.…

Sterf, denk ik dan heel even. Sterf, gij oude vormen en gedachten.…

Eens sterf ik in duizend doden.…

Tussen mij en mijn jongste broer, totdat ik sterf, bevinden zich de jaren, maanden en dagen zich in het getal 11. Dagen, uren en minuten heb ik nog niet gemeten, misschien dat ik u daar later over laat weten.…

Ga weg, bekeer je, sterf. Drie alternatieven, mede mogelijk gemaakt door religieuze idioten met wapens. Wees gegroet Maria. Jezus Christus heeft er een zooitje van gemaakt, zijn gelijken zijn geen haar minder. Gelovig, intens jammer, ik ben er kapot van. Duintop, de bloedrode zon staart mijn ogen achter schuimwit rollende golven.…

Sterf van verlangen, begeerte naar jou. Hartstocht in combinatie en afwisseling met een vleselijke lust. Begeerlijk. Aantrekkelijk. Sommige vrouwen hebben het gewoon. Je kunt niet echt de vinger leggen op het hoe en waarom. Zij hebben een mooi gezicht en het betere figuur. Soms zelfs het beste.…

Als ik sterf, dan sterf ik trouw aan mijn principes.’ Het afscheidsbericht eindigt met een oproep ‘Gaza niet te vergeten’.…

Ik sterf met opgeheven kop. Gedenk mij, als u uw barbecue ontsteekt.' Toch probeer ik terug te kijken als het kind dat ik ooit was. Dag koetje boe, ga maar lekker naar je mama toe. Zoiets. Maar ik ben geen kind meer. Ik denk aan krachtvoer, aan megastallen, antibioticaspuiten en vleesfraude. Ik wil helemaal geen deel uitmaken van dit systeem.…

Waar ik sterf, groeien nieuwe bloemen en als je me niet wilt plukken zoals vroeger, stort gerust de aarde over mijn armzalige lichaam en doe die bloemen er dan maar bij.…

Is het uur van sterf en bederf dan zo nabij? Op de terugweg zit het echtpaar genietend in het zonnetje. Ze knikken mij vriendelijk toe en ik groet, opgewekt tussen de graven, terug.…

Zonder te aarzelen duik ik van de kittelaar in de rode zee, alsmaar dieper, tot ik sterf aan duikersziekte. De schaamlippen hebben zich gesloten, de stad is weg, ik ben voor eeuwig in dit knettergekke paradijs.…

Daar ik volgens prognose eerder sterf dan ik wil, moet ik soms naar een hogere versnelling bijschakelen, aangezien ik mijzelf een aantal doelen heb gesteld die ik voor 'mijn laatste adem' gerealiseerd wil en bij voorkeur móet hebben. Natuurlijk geen verplichting, maar wel een naar mijn mening loffelijk streven...!…

Geluk is mogelijk, Jean Pierre, ook buiten je gedichten en voorbij je ideaal-beelden, ook al sterf je vele malen. Leef wel op je boerderij in Groningen; dat de verleidelijke Muzen je nabijstaan.…

Dat was ik, terwijl ik nu vooraf de duizend doden sterf waarvan er straks maar één nodig is om in een devote plechtigheid voorgoed afscheid te nemen van dit tranendal. Wie zong daar vrolijke wijsjes zichzelf begeleidend op een oude gitaar?…

Ik sterf in een wazige wieg. Via de maan kus ik je met mijn rauwe lippen op je edele gelaat! Pries pour lui? bid voor hem? hij is vermoord! hij is vermoord! hij is vermoord! hij is vermoord! hij is vermoord! hij is vermoord! hij is vermoord! hij is vermoord! hij is vermoord! hij is vermoord! hij is vermoord! hij is vermoord!…

Met als gevolg dat het beneden alle peil is, ons respect voor onze ouderen bijna verdwenen, dus sterf maar, dat scheelt weer bakken met geld en zien we er op toe, hoe gehandicapten ten einde raad in bushokjes overnachten.…

Vecht en sterf maar. Het beroerde zit em in wat erna komt; koddige kleintjes. Gedoemd om in de uitgesleten voetsporen op te treden voor hooggehakt publiek. Ze hebben natuurlijk wél een naam hoog te houden. Dus staat er beroerd voor. De horror, de freakshow...komt dat zien! Uitgedost met menselijke trekjes en wat stelt het nou eigenlijk voor?…

Hetzelfde geldt voor dat andere werelddeel, Noord-Amerika, dat nog op mijn 'voor ik, ziekte-gerelateerd sterf-bucketlist' staat.…

Kwartetten Ik minacht je stappen Droevige retoriek: ik glimlach in de ziel Van jou is er niets Ik sterf en ik sterf In het leven dat voorbijgaat hoor ik je voetstappen Helse kompas Ik ben geboren voor het leven, van de dood, ik leefde, maar alles zwijgt Ik stierf Samba-cabção : Zoveel gedichten die ik kwijt ben.…

Even sterf ik duizend doden en overweeg serieus om terug te gaan. Ik blijf stilstaan. Dan schuifel ik langzaam de plank af. Ik kijk in de peilloze diepte. Hoe deed ik dit vroeger ook alweer? Mijn hart bonkt. Dan neem ik kordaat een grote stap, sluit mijn ogen, knijp mijn neus dicht en laat me vallen. Ik maak een suizende klap in het water.…

Als je mijn raadgevingen niet wilt opvolgen leef er dan op los en sterf jong. Oud worden is al geen pretje, maar als je zonder enig verweer nog bestolen wordt, hou er dan op een prettige manier zo vlug mogelijk mee op. Laat je niet behandelen door een dokter, die zijn ook niet te vertrouwen.…

Op een van onze wandelingen deze week, door het bos- en heiderijke hartland genaamd de Veluwe (een naam waarin de Nederlandse Leeuw kunstig is verborgen), staarde de man met de zeis die Herfst heet (waarin het woord sterf is verwerkt) ons vanaf bijna elke plek diep in de ogen.…

Sterf-h. H voor de mens (human). Het vuur-seizoen, waarin alle vruchten worden afgestoten en waarin de zonnecellen van de bladeren verroesten, verschrompelen, verdrogen, afvallen en tot humus vergaan. Niemand kan zeggen dat de heraut, de slijt van de tijd, niet waarschuwt.…

Ik leef in een wereld waar ik constant opgejaagd word en weer moet rusten, waar de wereld vol zit met pijnlijke takken, die allemaal proberen in het hart van mij te komen, om me zulke wonden aan te doen, dat het sap uit me zal lopen, dat ik het niet meer ontloop, dat ik uiteindelijk sterf door hun toedoen.…

‘God, ik sterf van de dorst…ga je naar bed?’ vervolgt hij onverwachts. ‘Hé, moet je horen…ik ben geloof ik in slaap gevallen …maar ik bleef hier gewoon in de tuin…het was vast een droom.’ Ze loopt maar weer terug naar de tuinstoel, die nog warm aanvoelt.…

Ik wil op een prachtige plek zijn als ik sterf. Ik wil kunnen verdrinken in een Rode Zee, me verwonden aan een giftig koraal, aanspoelen op een hagelwit strand, met jouw smaak nog op mijn lippen. Ik wil je niet kapotmaken, ik zou niet weten hoe. Kon ik maar zeggen: ik zal je vergeten.…

En dan zijn mijn voetjes grijs van de kou, en paarsrood en groen van de kou, en dan zie ik een snoek voorbij zwemmen en daarna sterf ik in potdonker en zwart water. De moeder snoek zegt dan tegen mij dat ik niet meer boven kan komen en ik zal verdrinken met mijn handjes wanhopig kloppend onder een ijsplaat maar niemand kan mij meer horen.…

Ik sterf aan die stikkende benepenheid, Aan die verbondenheid van haar en mij. Ze zit vol stekels en is niet inschikkelijk, Gelijk een slang is zij, koud en gevlekt. Haar krom gebogen schubben zijn verschrikkelijk En hebben mij met wonden overdekt. Log is ze, afgestompt en niet ontvankelijk. O, drong een scherpe angel door tot mij!…