Weet als enige waar hij woont en brengt hem al eens huiswaarts als hij merkt dat Tuurke het besef van zijn aards bestaan, aan het verliezen is.
Hij heeft er ooit nog aan gedacht om hulp in te roepen, zodat Tuurke weer vrede met zichzelf en de omgeving kon krijgen.…
Minuten verlopen, en Tuurke zijn gelaat is grauwer aan het worden. Zijn vrees dat het weer mis zou lopen, is enerzijds gegrond, maar wat hij nu te lezen krijgt, tart alle verbeelding.
Marianne blijkt negentien jaar jong te zijn, wat natuurlijk haar jeugdig uiterlijk verklaart en ook de reden waarom Tuurke belangstelling voor haar heeft.…
Dit is wat Tuurke kan opmaken van haar uitleg die ze in deze brief naar hem doet.
Toch roept dit enkel meer vragen bij Tuurke op. Hij heeft geen flauw idee wat er die avond mis is gegaan maar beseft dat alle bruggen nog niet zijn opgeblazen.
Dat hij zich het lazarus gedronken heeft, staat als een paal.…
Het is dus nu of nooit, verzinkt Tuurke in gedachten, terwijl hij de stofvod nog een laatste maal over ‘de stoel’ laat gaan.
Hij heeft net een nieuw touw gehangen en het oude als relikwie netjes opgeborgen in de onderste schuif van zijn enig overgebleven kast.…
Tuurke vertelde dat in dubbel, driedubbel zoveel woorden als hierboven weergegeven maar zijn “luisteraars” begrepen hem maar te goed en gaven hem goedkeurend gelijk.…
Ooit heeft Tuurke wel liefde gekend, stond zelfs op het punt de huwelijksgeloften af te leggen om met haar door het leven te gaan.
Helaas, zijn vele drinken, gevolgd door de onvermijdelijke driftbuien, deden haar tijdig inzien dat een samengaan nooit tot de mogelijkheden behoorde.…