Alle inzendingen over van heimwee

Ik ben naar het westen gevlucht om vrijheid te kunnen voelen maar nu ben ik een gevangene van heimwee en eenzaamheid geworden…

Zeven en een half jaar heb ik hier mijn best gedaan, vanaf 2008 welteverstaan, ik keek de boel nog even na, maar omdat heimwee me overviel, besloot ik er nog 1 x over te schrijven.…

Dat zijn vragen die me op de been houden, terwijl ik mijn stinkende best doe, de mensen die ik missen moet een plekje te geven, heimwee naar toen, alhoewel ik het nu niet kwijt wil, behalve die ene gemene deler dan! Alleen de missers worden er steeds meer en daar is toch verdomd lastig mee te dealen.…

De eenzaamheid, de verwaarlozing, het heimwee omgeven hem met een eeuwige aura van treurnis.…

En ook in later jaren vond het heimwee vermoedelijk geen woorden in de opgetogen en enthousiaste brieven over het prachtige huis en de nieuwe auto.…

En ook in later jaren vond het heimwee vermoedelijk geen woorden in de opgetogen en enthousiaste brieven over het prachtige huis en de nieuwe auto.…

Ik moest gewoon weten of de heimwee-hut nog steeds bestond. Het is niet langer stil in de heimwee-hut. Geluiden dringen tot me door. Een zangstem en een akoestische gitaar. Een lied over de liefde. Zwierig, zonder zwaar te doen. Ik geniet ervan. Maar het zijn deze keer geen herinneringen. Er klinkt een zangerige belofte in de lucht.…

En ook in later jaren vond het heimwee vermoedelijk geen woorden in de opgetogen en enthousiaste brieven over het prachtige huis en de nieuwe auto.…

Het was met gevoelens van heftige, tomeloze melancholie en heimwee dat ik mij bevond onder voortijlende en drachtige wolkenluchten in alle mogelijke eenzaamheid op het terrein van de zwakzinnigeninrichting, in afwachting van mijn taxi. De redeloze, razende tijd had alles als in een stormachtige wind meegesleurd en in haar razernij verzwolgen.…

en zo lieflijke en tedere metgezellen van onschuldige kinderen uit lang vervlogen tijden aan, die hun vroege, ontluikende levens begeleid hebben aan de vooravond van hun mogelijk turbulente en veelbewogen levens die zich zouden gaan ontvouwen waarin hardheid en ongeluk hun deel zouden worden en hun kinderspel een verre herinnering om vol weemoed en heimwee…

alles weer op gang windmolen aan trekker op het land winkel weer open onland onbewoonbaar maar toch zijn hier grote mensen met een eigen bildtse taal fries met een accent moai meisie fan de merk mag ik met dy met soms wil ik hier weg maar dat kan niet je wilt je leven lang in friesland blijven mijn thuisland het is hier rustig maar soms heimwee…

Heimwee naar het gemeentelijk energiebedrijf, de Nederlandse Spoorwegen, de Duinwaterleiding. Ik hoor het mijn vader nog zeggen als hij iets niet in de haak vond, "het zit zo scheef als een hoer".…

Soms wens ik dat ik nooit je gezicht gezien had en voortgeleefd zou zijn in mijn woning, op mijn rommelige etage waarvan ik nog de foto's vol heimwee koester, in alle rust, onwetendheid en onschuld. Maar jarenlang troostte je me met je schoonheid, charisma en vrolijkheid al moest ik ook afwijzing op afwijzing incasseren.…

De vogels in de bloesembomen laten dat heimwee-geluid weer horen. De prille lente doet dappere stappen om ons te overtuigen dat alles hetzelfde is zoals in andere jaren. Nieuwe energie is voelbaar in de lucht. Het leven in de stad is als een winnend lot uit een loterij.…

Melancholie melancholie, dit is haar naakt gelaat een diep gevoeld en grondeloos verdriet verlangen dat naar vreemde verten ziet en heimwee naar een thuis dat niet bestaat een wolf die eenzaam huilt bij volle maan zo klinkt haar stem des avonds in een lied wanneer ze recht in iemands borstkas schiet en vraagt: waarom zou je nog verder gaan…

In het verpleeghuis, te midden van helse kwellingen, ziekte en ongeluk moet vader nog aan zijn lieveling gedacht hebben; in het aangezicht van de ongenadige dood had hij zoveel heimwee naar zijn liefste kameraad; wreed en onmenselijk was hun scheiding; een duivel besliste over hun bittere noodlot....…

De eenzaamheid die ik dan voelde, was alleen te omschrijven als heimwee. Heimwee naar de zekerheden in dat kleine landje dat zo ver weg was. Iedereen kende het daar van de pakken melk (het kleine Hollandse meisje) en de kaas. Ik leerde het pas kennen nadat ik er van weggevlucht was.…

Ik denk met heimwee terug aan al die fijne jaren. Als kind het spelen met de kinderen uit de buurt, die ik allemaal kende, ik zag ze elk jaar. Het proberen om ook het dialect te spreken, om erbij te horen, het gelach, omdat me dat niet echt lukte. Die zomervakanties, om nooit te vergeten.…

In mijn goede, oude, onvergetelijke ouderlijk huis, waarin mijn wiegje heeft gestaan van roodbruin hout, in het huis waarin ik jong ben geweest, waarin ik nooit meer zal terugkeren, waarnaar een schrijnend heimwee mij doet verlangen, hing het schilderijtje op een onopvallende plaats.…

Het kost tachtig Euro en ik mag een mooi, representatief visitekaartje meenemen Ik heb heimwee naar mijn Turkse vrienden in de Wilgenstraat, de kappers die mijn slapen en gezicht altijd wisten te omlijsten met de gebogen lijn van mijn haar die mijn trekken omlijstte, mijn gezicht bekroonde en een milder aanzien gaf en ik beloof mezelf dat ik bij…

Maar toch, het stille heimwee blééf. Hij trok zich vaak terug in het bos; daar kon hij urenlang wandelen, verzonken in gedachten, dromend over een thuis, waar hij de weg niet meer naartoe wist.…

Bjarne koesterde deze gevoelens van heimwee. Het was nu definitief. De geest van Emma zou nooit meer verdwijnen. In alles waarover Bjarne nadacht zat een stukje Emma verborgen.…

Vervuld van heimwee sla ik het oude album open....…

Zandvoort is verborgen nostalgie, heimwee naar de tijd dat we nog Hollanders onder ons waren. Terugverlangen naar een veiliger en minder onheilspellend verleden. In Zandvoort keren we ons tegen alle onherroepelijke omwentelingen van het lot en het verstrijken van de tijd. In een hysterische poging het tij te keren. Winter is coming……

Zijn esthetische gedichten doen qua heimwee-elementen denken aan de zeegedichten van Slauerhoff, al is zijn heimwee een object geworden, gaat het aan zijn binnenste voorbij, blijft hij uit noodzaak een toeschouwer (zelfprotectie vanuit zijn tijd als krijgsgevangene), die misschien net iets te weinig passie toont.…

Ik ga wegens heimwee naar vroeger soms naar de plek toe waar ik gewoond heb. De oude buurt is niet meer herkenbaar, de kleine oude huisjes met een tuintje voor en achter zijn er niet meer, maar vervangen door nieuwbouw van rijtjeswoningen en geen tuintje meer aan de straatkant.…

Vervuld van heimwee sla ik het oude album open. Daar is mijn moeder met op haar schoot onze zo geliefde Driekus, een donkerbruine hond, die we hadden ingelijfd, die tot onze familie was gaan behoren, die evenveel rechten had als de andere gezinsleden, maar die minstens zoveel bij te dragen had tot de sfeer, de liefde en de harmonie tussen ons.…

Maar daar leerde ik voor het eerst het heimwee kennen. Een onstuitbaar verlangen beheerste mij naar het goede, vertrouwde Tilburgse ouderlijke huis, naar vader en moeder, broer en zus.…

En haar naam verduistert, in herinnering van heimwee. Met een houten kop komt ze op de fiets voorbij. Een psychologe van niets. Totaal ongeschikt voor haar beroep. Altijd zelf het hoogste woord. Nu pas ziet hij goed hoe leeg de blik in haar ogen is. Ze herkent hem niet meer. Ze kijkt naar zijn woning, naar zijn groene balkon aan de straatkant.…

Toch wekt het bloggen ook wel enige heimwee op naar het sturen van poste restante-brieven naar een duister adres van een postagentschapje op een stoffige helling, met achterop het huisadres van de geadresseerde, mocht het onderweg nog ergens misgaan.…