Alle inzendingen over vervlogen tijd

De tijden waar in werd gelachen zonder een spatje venijn. Die wil ik wel opnieuw beleven om weer even gelukkig te zijn. Zo is het nu een maal in vervlogen tijden dat verleden word genoemd. Vroeger waren er betere tijden, wie dat geloofd is verdoemd. Het hier en nu de tegenwoordige tijd.…

Daar heb ik je gezocht; daar heb ik je gevonden in lang vervlogen tijd, maar de vergetelheid is ingetreden en een grauwsluier bedekt de eens glorieuze beelden. Zo doodt de tijd, zo geneest de tijd, zo stormt de tijd vooruit en zo bevrijdt de tijd ons en zo zullen we uiteindelijk rusten na de vertwijfeling, na de wanhoop en na de loutering.....…

En zo strooiden we jouw zilverwitte as daar in lang vervlogen tijd uit. Er is geen grafsteen waarop je zo dierbare naam staat ingebeiteld; waarop we bloemen zouden kunnen leggen; waarop een lichtje zou kunnen branden.…

Zo leerden we hem kennen en zo hield hij stand aan onze zijde als een kameraad en vriend: mijn stoere, trouwe zwager die in zo lang vervlogen tijd voor het eerst de kamer van mijn zus betrad.…

Ik droomde van het vriendenhuis In lang vervlogen tijd moest ik het voorgoed verlaten In mijn droom waren velen genodigd in het huis; de collecties boeken schitterden aan de wanden Het leven raasde sinds het afscheid aan mij voorbij en ver, ver in een diepe kloof ligt de eens gekende, voorgoed verloren en nooit herwonnen gave van onze vriendschap…

In Tilburg Zuid strekken zich nog altijd de grasgroene velden uit waarop wij, scholieren nog, eens, in lang vervlogen tijd, sportten. Een met gras en mos begroeid, breed pad voert naar het gebouwtje met de kleedkamers.…

Zo communiceerden we eens in lang vervlogen tijd: mijn leraar en ikzelf, zijn favoriete leerlinge, via de opstellen die ik bij hem moest indienen; we waren als gevangenen die elkaar heimelijk briefjes toespeelden of als geliefden die op andersoortige wijze elkaar niet zouden kunnen bereiken.…

Geen kind zal nog enthousiast en vrolijk afstormen op wat eens,in lang vervlogen tijd een paradijs van spel en plezier betekende. Tussen de oude, hoge boompartijen, in een uithoek van de achterstandswijk, vergaat nu in alle stilte wat eens zo glorieus en plezierig was voor vele jongens en meisjes.....…

Hij was een oude vriend die ik kende uit een lang vervlogen tijd en ik herinnerde me zijn belofte me bij te staan....…

Het blijken primula's te zijn en je verklaart: "Mijn moeder hield zo van petunia's" en je herinnert je hoe je in een zo lang vervlogen tijd met haar rondstruinde op die zaterdagmarkt; het zware, oude lichaam in de rolstoel; haar belangstelling voor jouw zaken, voor jouw hopeloze liefdesaffaire.…

De foto van de koninklijke stad, die wij samen bezochten in lang vervlogen tijd met het silhouet van een lantaarn op de voorgrond dat de brug bekroont, met de rivier en met in de schimmige verte de kathedraal, siert nog altijd mijn wand.…

Het kan niet ontkend worden dat hij was komen opdagen, dat hij acte de présence had gegeven om het meubelstuk; de oude, leren vervallen bank, een erfstuk uit mijn ouderlijk huis, dierbaar, intens dierbaar omdat ik er eens, in lang, lang vervlogen tijden mijn destijds doodzieke lichaam en mijn doodzieke hoofd op had laten rusten als in de armen van de…

In de vakken van hun harmonicavormige innerlijk bevatten zij nog altijd de LP's met de kleurrijke hoezen waarop de bonte afbeeldingen, vaak van taferelen uit vervlogen tijden. En zo herinner ik mij de zaterdagmiddagen met Hem. Als het naaldje van de pick-up het zwarte vinyl raakte was er ineens ... muziek!…

Aldaar troffen we in de vitrines vele, goed geconserveerde en zo lieflijke en tedere metgezellen van onschuldige kinderen uit lang vervlogen tijden aan, die hun vroege, ontluikende levens begeleid hebben aan de vooravond van hun mogelijk turbulente en veelbewogen levens die zich zouden gaan ontvouwen waarin hardheid en ongeluk hun deel zouden worden…

In lang vervlogen tijd, toen we nog tieners waren, was in het statige pand van "Terra Nova" aan de Nieuwlandstraat de Volksuniversiteit gevestigd. Op de zolder van dit eerbiedwaardige pand knutselde ik eens aan de pitrieten lampenkap. Het moest een bolronde kap worden die een gloeilamp zou kunnen bevatten.…

Wie zich een voorstelling maakt van Wijkcentrum "De Symfonie" als ware dit een sprookjespaleis uit duizend-en-een-nacht, waar dromen tot leven komen of over een romantische verhevenheid uit lang vervlogen tijd, komt bedrogen uit.…

In lang vervlogen tijden hadden mensen nog rust. Wij weten niet meer wat dat is, rust. Rust is bijvoorbeeld dat als je opstaat, je niets hoeft te doen. Je kunt je wassen, aankleden en rustig ontbijten, maar zelfs dat hoeft niet.…

Elk boek in mijn boekenkast heeft zijn geschiedenis en zijn achtergrond en herinnert in vele gevallen aan verre, vervlogen tijden. Zo trof ik onlangs een kinderboek aan met de titel: "Barendje en het Hongaartje" en met een afbeelding op de kaft die herinnert aan de vijftiger jaren van de vorige eeuw.…

In die lang-vervlogen tijd trof ik je weleens aan als je aan het borduren was in je riante flat waarvan je nooit kon genieten....De klanken van de piano van de buurman bereikten ons door de dunne muren heen. Je had graag quatre-mains met hem gespeeld en wel op verschillende ongebruikelijke manieren....…

De herfst zet weer in en in de esdoorn aan mijn venster zijn aanzetten van geel gebladerte te zien als de grijsheid die in de haardos van een senior zijn leeftijd aangeeft of zoals de ontdekkingsreizigers in lang vervlogen tijden haast aarzelend voet aan land zetten in nog onbekende en onbetreden territoria.…

En evenmin ver hier vandaan, in Tilburg Zuid, strekken zich sinds jaar en dag de grasgroene velden uit, waarop wij, scholieren nog, eens, in lang vervlogen tijd, sportten. Een met gras en mossen begroeid, breed pad leidt naar het gebouwtje met de kleedkamers. In een lange stoet liepen wij gewoonlijk naar het sportterrein.…

Eens, in lang-vervlogen tijd (het eindexamen was op handen...) had ik in het buitengebied al uitgekeken op de witte zijmuur van het huis dat ik nu, na vijftig jaar, van binnen leer kennen; hier vindt de cursus bloemschikken plaats in een langgerekte rommelige loods.…

Oma heeft ons op 93-jarige leeftijd voorgoed verlaten en mijn vazen vormen de enige tastbare herinnering aan haar eveneens kobaltblauwe ogen die zo liefdevol op mij rustten in lang vervlogen tijden. Ik heb af moeten haken - in weerwil van mijn armoede - tijdens de telefonische, ijskoude onderhandelingen met het Veilinghuis.…

Het bezoek aan de koninklijke of zo men wil keizerlijke stad vormde voor ons in die zo lang vervlogen tijd een kleine escapade uit het zo saaie en monotone kantoorbestaan. We doorkruisten de stad en spraken de taal niet en men serveerde ons vreemde, buitenissige gerechten.…

Met zijn kleurige afbeeldingen van de wonderlijke en fraaie dieren vormde het boek eens, in lang vervlogen tijd, een verjaardagscadeau van mijn zozeer dierbare ouders. Ik huisvestte in die jaren een Siamese kat genaamd "Cosmo", als het ware een fotomodel te midden van haar soortgenoten, met lang grijs haar en grote okergele ogen.…

Vervlogen tijden.. vaarwel.…

Zo liep ik eens, in lang vervlogen tijd, aan de zijde van Hem, mijn eerste mentor en beschermer die bitterheid, melancholie en doodsangst moest leren kennen als weinig anderen.…

En zo was ik eens, in lang vervlogen tijd, de typiste aan de zijde van haar, de secretaresse. Bij "Anvers" deelden we ons wel en wee, ons geluk en ons verdriet tot we ons weer waagden in de kou buiten, die onze lichamen doordrong.....…

.....en zo legde oma in die zo lang-vervlogen tijd steevast iedere week de afstand af die ons van elkaar scheidde..... Door de grauwe straten die geen schoonheidsprijs verdienen en via de oude draaibrug over het Wilhelminakanaal bereikte ze ons kleine arbeidershuisje.…

We waren altijd kameraden geweest en om hem te troosten kon ik hem slechts herinneren aan onze gezamenlijke wandeling, eens, in lang vervlogen tijd over het pad dat slingerde tussen de heidevelden op de Strabrechtse Heide onder de zon van augustus....…