Alle inzendingen over vleugel

Ik heb al een prachtig Steinway vleugel op het oog – een tweede handsje. Prachtig instrument, nog net geen achtduizend.’ ‘Maar hoe denk je het grootste probleem dan te counteren?’ ‘Wat bedoel je met het grootste probleem?’ ‘Nou beste Sjors, hoe denk je ooit een vleugel op vier hoog te krijgen!?’ 'Huh?'…

En dan belandt zij op een strand waar gebroken dromen en vleugels geen prinsen op paarden beloven, ezels zijn haar deel. Een bloedkoralen zon weerkaatst gebroken ogen.…

Een groenachtig gele vogel met grijze vleugels zat lekker te zingen boven in een grote eikeboom in de Haarlemmerhout. Een heldergele vogel, met zwarte vleugels, streek naast hem neer. ‘Dudeljoho! Dudeljoho!’, zong hij geduldig voor. ‘Het is bijna goed, beste jongen, alleen het is: ‘Dudeljoho! Dudeljoho!’ en niet ‘Udeldjoho! Udeldjoho!’.…

Het was zondagmorgen en het regende en Foppe was al om half vijf wakker. Hij zette koffie en de tv aan en zag op de Friese Omrop een vrouw opstijgen in een F16 straalvliegtuig. Dat wilde Foppe ook graag, oh ja, dolgraag en hij schrijft snel een verhaaltje. Foppe heeft gehoord dat Sabine wil skydiven nou dat kan hij ook en in Drachten is een vliegtuigje…

Elk gefladder van een vleugel, elke vlucht in formatie en elk gezang leek een verborgen code te dragen — een wiskundig ritme dat wachtte om ontdekt te worden. In de vroege ochtenden werd het natuurgebied een plek van observatie.…

Ook vandaag weer vlogen duizenden kauwtjes richting Zuiderpark, roepend en troepend in duistere wolken, vleugel aan vleugel werd niemand geraakt. Het mooie daarvan is dat kauwen in vlucht niet schijten, onbekommerd genoot ik van wat mij overkwam.…

Warme vriendschap in alle jaargetijden van het leven kan het hart vleugels geven.…

Een vleugel wordt gekortwiekt. Pijn doet het niet maar hij vliegt nu nog met vreemdere buitelingen. Nu ben ik toch wel bijzonder, denkt de kievit trots. De dierenjournalist heeft er van gehoord en komt poolshoogte nemen. “Nou kijk, zegt de kievit opgewonden, ze maaiden me zo een stuk van mijn vleugel af en nu vlieg ik heel apart.…

Sta op, engel met de gebroken vleugels. Je reis was lang en diep: je tuimelde uit het domein van de sterren op de aarde neer. Op de wachtvelden van deze wereld vouwde je je vleugels op, en je verborg je voor de anderen, bang dat ze je afkomst zouden ontdekken en zouden proberen je te vernietigen. Want het duister haat het licht.…

Wanneer je gelooft dat veel handige tips je vleugels geven dan kan, na veel ballast lozen, schrappen en redigerend schaven van een oorspronkelijk beoogde column wellicht dit stukje tekst het eindresultaat zijn.…

Dat ik elke nacht weer vleugels krijg en op zoek naar hen ga. En meestal als ik diep zit te denken komt het moment snel dat ik mijn vleugels weer open sla, mijn benen strek en met grote slagen naar mijn venster vlieg. En zodra ik binnenstap vallen mijn vleugels van mijn rug en laat ik mij vallen, in een grote berg met veren, en slaap.…

Zachtjes bouwden wij aan nieuwe vleugels, om ook op te stijgen, de zon tegemoet.…

Laat me voelen dat ook jij vleugels wil en geef mij dan wat ik verdien.…

Het zwerk ontbeert duizenden condensstrepen, vleugels tippen aan oneindigheid, niemand is in de wolken. U wilde van A naar B ? Ik ben blij dat dat even niet mogelijk is.…

Wanneer het je als piloot tot op heden nog steeds is gelukt om veilig te landen, dan moet je het blijven doen met de vleugels die je aan de romp hebt. Er zijn welgeteld twee opties: of je vertrouwt op de instrumenten en de aanwijzingen van de vluchtleiding of je schakelt ze uit. Op het moment dat je een teken uit de hemel krijgt, is het te laat.…

Ik word gedragen door de vleugels van liefde...in breed aspect leg ik daar, waar liefde nodig is mijn vormen. Buiten normen van verstandelijke waarheid, geldt altijd de kracht van een liefdevolle, zachte aard. Als mens gedragen door de liefde, wat heb je nog meer te vragen?…

Hij vroeg je of je dat Japanse melodietje op de vleugel wilde spelen met jouw drie overgebleven vingers.…

geen hoofdletters meer voor mij, uitdagingen zijn uit den boze, gevestigde woorden bevestigen de huisvlieg en ik ben niet meer dan een uitwerpsel van diezelfde vlieg, de vlieg die strijdt om een plekje onder de zon maar niet beseft dat het een lamp is, ik lach in mijn vuistje en kruip langzaam omhoog, ik sla mijn vleugels uit, voorzichtig, als ik denk…

Eerst nog de ochtendgymnastiek met Arie Snoek begeleidend aan de vleugel. Doe mij maar ff Steeleye Span met The weaver and the factory maid.…

Wat een onoverbrugbaar verschil met de finale van de Copa del Rey tussen Sevilla en een op vleugels spelend Barcelona.…

De machtige vleugels die mij droegen en die ik kon uitslaan dragen mij nog nauwelijks en zij laten het afweten. Op mijn schouders draag ik als een rotsblok het gewicht van de ervaring, van het verdriet en de tranen, maar ook van het geluk, van de schoonheid, van de voorgoed voorbije liefde.....…

een liedje met lieve woorden, troostend want je had verdriet, laat maar niet te laat had ik jou in de gaten, ik wil je vangen en niet laten gaan, ik voel de vlinder in jouw vleugels, ik weet van jouw bestaan, ga niet van mij weg, nog niet.....…

Alsof ze me uitnodigen: kom, verlaat je nest, sla je vleugels uit en ga!…

Of vlieg anders op met je irritante gazen vleugels. Strontvliegen, ik neem ze achterlangs.…

Toen zij op haar teergevoelige teentjes was getrapt, kennelijk als nooit voorheen,door eem fout in het dossier, meende zij dat haar rancune van wereldformaat was en zette zij haar vleugels op als een nietig, onbetekenend insect.…

uitslaan en wegvliegen als het niet gaat Ja je vleugels uitslaan, als ik net zo’n dikke vogel word als ik nu ben Dan stort ik bij de eerste vlucht meteen neer Dus niet een vogel worden, dat kan ik niet Vaak denk ik er dan aan hoe het is om dood te zijn Er zijn vele verhalen over engelen.…

Te licht bevonden, zij wuifde nog haar dooraderde vleugels en vlinderde naar de vlam. Ik zag haar opflakkeren, dagpauwoog, ze verdween uit het zicht, maar zij had op dat moment zilver in het licht.…

Ik kwam jou zomaar tegen, je oogde breekbaar gelijk een elfelijn met glazen vleugels. Komend van Mars beklom ik jouw venusheuvel, parelend ging ik gloeiend voor de bijl tussen je borsten. Eigenlijk ben jij onbeschrijfbaar, glanzend buikje en sterren als pupillen, enigszins scheefpruilend je bloedkoralen mond.…

Eerst moest hij zijn ene vleugel uitspreiden, dat ging prima, toen de andere vleugel, ging ook goed. Een heel klein stukje vliegen lukte ook. Maar toen werd het moeilijker, hij moest een groter stuk vliegen, heen en weer terug. En dat lukte niet. Hij fladderde wat.   ‘Ik krijg mijn pootje niet van de grond af,’ piepte de meeuw ongelukkig.…

Eer het zover komt, bij mijn weten steniging niet in de familie voor. Zo verbranden wij al jaren geen heksen meer en is het nog altijd een hele eer om die aan jezelf te houden. Zwak hoor, hoe zij volgens eeuwenoud familierecept dé manier zien om geen broertje maar een zusje dood te hebben, voor de verandering. Wat nog altijd in de kinderschoenen staat…