...dat ik denk dat ik weet.
Wie ben ik, dat ik mij verbeeld dat ik kennis heb.
Wie ben ik, dat ik vermoed dat ik kennis heb.
Wie ben ik, dat ik verwacht dat ik ooit eens de ultieme kennis zal verwerven.
Wat weet ik dan?
Er zal altijd iets zijn dat verder gaat dan wat ik al weet.
Hoever gaat de...
...nog zullen passanten hun blikken vol verwondering en bewondering kunnen laten dwalen over de lichtgrijze gladde gevel en over haar daklijst en zich, zoals ik, kunnen verbazen over haar raadselachtige innerlijk als was zij een van de vele onpeilbare, mysterieuze voorbijgangers, wier onbestemde,...
Aan de rand van het bos lig een grasland vol hoge pluimen, dicht op elkaar. Het gewas geurt heerlijk in de avondkoelte, waaruit blijkt dat het steeds goed gedrenkt wordt, ofschoon er geen water te zien is.
Maar lange slingers van moerasspirea tonen duidelijk aan, waar dat overhuifde, onzichtbare...
...proza
Op een wintermorgen fietste ik van Breda naar Made. Drie lantaarnpalen aan de weg hadden een ooievaar boven op zich. Ik keek er met grote bewondering naar en was erg verbaasd.
Deze vogels horen in deze tijd van het jaar toch in Afrika te zijn? Zag dit drietal tegen de reis...
...tot het definitieve einde van jullie relatie. Je verbrak eveneens het contact met Paul Verlaine en vele, andere symbolisten. Je bleef werken aan jouw instrumentalisme, een filosofisch-esthetisch systeem. Je zette jezelf af van de Decadente beweging en de Symboliek. Toch had je met jouw nieuwe...