Alle inzendingen van Han Messie

In het voorjaar en in de zomer blies steeds het koeltje Zefier door bos, over hei en stuifzand. Die landduinen van Loon op Zand en Drunen lieten zo graag die, soms frisse, soms zoele adem, langs zich heen komen. Vogels, hazen, konijnen en hagedisjes waren net zo blij met die luchtstroom. Zefier vr...

Op de protestantse begraafplaats Zuylen toefden kleine engelen in de hoge beuken en platanen. Vaak klonk hun zingen zacht in het waaien van de boomkruinen. Begeleidden ze hiermee de zielen van pas overleden mensen naar hun aanstaand eeuwig verblijf? Deze engelen verbleven meestal tussen Hemel en A...

Van de tandarts kreeg ik een middeltje om die ontstoken plek achter in mijn rechteronderkaak te bestrijden. Het heeft goed geholpen. Toch werd aangeraden om de kies bij die ontstoken plek te laten trekken, want het zou anders een gevaar voor nieuw euvel kunnen worden. Drie weken later fietste ik op...

In een heel bevallig heuveldal, niemand weet waar, lag een mooi dorp vol tevreden bewoners. Deze mensen kenden alleen hun dal, en niets anders van de wereld. "Tussen onze heuvelrijen en in ons dorp is het alles. Meer verlangen we niet," was ieders mening. Op een mooie zomeravond werden op het...

In het grote Annahuis van Breda was een menslievende Herberg gevestigd. Hier konden mensen zonder onderdak heel wat gezellige uren doorbrengen. Spelletjes werden met elkaar gedaan. Maaltijden waren eenvoudig, maar des te smakelijker. Om de tafels kwamen ook heel wat tongen los. Maar de eigenaars v...

In Breda´s nieuwe Zuidwestwijk verrees een kerk, die enigszins de vorm van een ledikant had. "Het bed van de pastoor," heette dit gebouw in de volksmond. De voorgevel keek met milde blik over het Nolensplein vol gezellige winkels. Vele mensen uit de toen nog jonge buurt kwamen hier naar het Ev...

Paul is een oude man van ergens tussen de 70 en de 80. Elke avond heeft hij veel moeite om in slaap te komen. Lange uren ligt hij in zijn bed te woelen. Kleine naalden en speldjes lijken voortdurend op zijn huid te drukken. Hoe lang zullen zijn ogen dicht zijn? Dat zal heus maar heel even zijn. O...

Friedrich de landloper dwaalt door het Zwitserse Alpenland. "Wat ben ik moe van het lange lopen," denkt de man. "Het avondduister komt. Gauw zoeken naar een plaats om vannacht te slapen." Friedrich loopt de berghelling af, steeds verder naar beneden. Daar glijdt een brandende tak voort, doo...

Berja, de vrouwtjesmug, verlangde naar een mannetje. Steeds klonk een vrolijk muggengezoem door heel het bos, waar Berja woonde. Welk diertje zou zijn liefde aan Berja geven? Maar opeens kreeg ze een opwindende gedachte: "Ik heb eens gehoord dat er aan de rand van ons bos een groot paleis staat. ...

Op de bodem van de zee kroop een grote kreeft voort. "Deze wereld van groenige schemer bevalt me toch niet zo," dacht het schaaldier. "Van de oude schelvissen heb ik gehoord dat in het Oosten meer licht glanst." Zo snel als hij kon, ging Hubert de genoemde windrichting tegemoet. De zeebodem ...

Elke dag stak de veerboot de brede rivier over. Het vaartuig zag nu de ene oever, daarna de andere. "Bij mijn werk zie ik nooit wat anders dan het water en die twee heuvelruggen, waartussen ik heen en weer ga. Kon ik maar meer afwisseling beleven." De kleine boemeltrein hoorde het geklaag aan....

Ergens binnen steile bergkammen was een diepe kloof. Tussen de hoge rotswanden lag echter een leuk dorpje. De mensen, die op de bodem van de kloof woonden, kwamen er nooit uit. Maar ze konden er goed leven. Een bruisende beek zorgde voor de groei van planten, groente en fruitbomen. Koeien en varke...

Magister, de meester van toverkunsten, hield helemaal niet van werken. Dat hoefde hij ook niet te doen. Het kostte hem maar heel weinig moeite om te hebben wat hij wilde. Met een enkele handbeweging of zwaai met zijn staf bracht hij een hele maaltijd tevoorschijn. Ook een groot huis kon hij op die m...

In de huiskamer speelde kleine Jaap van drie jaar heerlijk met zijn houten treintje. Van de tafel naar de kast... Dat was een reis van het grote weiland naar de hoge berg. Onder de tafel door: een lange, enge tunnel in! "Auw! Auw! Au!" Jaap sloeg hard op zijn wangen en op zijn hals. "Weg, muggen...

Op zekere nacht klonk in het grote Spookslot van de Efteling een luid gebeier van de klok. Het dier, dat kraai heette, maar op een duiveltje leek, liet de klepel flink op en neer gaan. De draakvogels van de ronde zaal kwamen wild aan gevlogen. De spokende monniken naderden plechtig langzaam. Nog he...

In het mooie stadspark van Antwerpen wandelde een klein meisje met haar ouders. Opgetogen raapte het kind heel wat gevallen eikels op en stopte deze in een plastic zakje. Daar bovenin lag het allerkleinste eikeltje. Gelukkig dat het zo niet in de verdrukking kwam! Het werd donker om de eikels. Na e...

De ruime ingang van Sprookjesrijk de Efteling wordt overhuifd door een geweldig dak, dat vijf spitsen vormt: het Huis van de Vijf Zintuigen. Onder de achterste spits ligt een mooie winkel. De andere vier spitsen bedekken een hoge, grote ruimte, waar dikwijls vogels toeven. Over de balken onder het ...

Het mussenechtpaar Albert en Wietske woonde in een mooi, groot plantsoen aan de rand van de stad. Luid tsjilpend sprongen ze tussen de struiken, vulden hun maagjes met allerlei zaden. Toch waren ze droef. Wietske kreeg nooit eieren zoals andere vrouwtjesmussen. "Nu, we kunnen toch van ons leven g...

Wanneer zou het geweest zijn? In elk geval lang geleden, in de tijd dat er nog heel wat handelsmensen langs de wegen liepen. De marskramer Berend ging met zijn kistje vol zeep, geneesmiddelen en sieraden van dorp naar dorp, van stad naar stad. Vaak ging de reis door grote bossen, waar wel eens rove...

In Antwerpens Stadspark wonen heel kleine engelen, ofwel elfen. Nu, wegens hun kleinheid zullen we hen maar liever elfen noemen. Overdag houden ze zich schuil in boomkruinen of binnen dichte struiken, misschien ook in holen. Eén van die elfen heet Donderlicht. Ja, want zij vliegt juist heel graag...

Alida, een meisje van acht jaar, veegde steeds keurig de vloer van haar slaapkamer. Het stof schoof ze onder haar bed, tot in een gat van de muur. Het was avond; ze kroop lekker onder de dekens. Zoals Alida graag had, stonden de deuren van slaapkamer en badkamer een eindje open. Langzaam dommelde h...

Tja, wat zou ik moeten antwoorden, als iemand mij eens vroeg: "In welk laatje zijn jouw verhalen thuis te brengen?" Dat zou weleens aanleiding tot een wijd uiteenlopend gesprekje kunnen geven. Ik weet dat mijn verhalen een kinderlijk aanzien hebben en eenvoudig van draad en opzet zijn. Zijn het oo...

In het kabouterdorp van de Efteling kennen we allemaal de visser, de wasvrouw en Riedeltje, de muziekkabouter in de holle boom. Dan is er nog die grote, gezellige kabouterkamer. Daar liggen twee dwergen heerlijk te slapen in hun bed. Aan de tafel zit één zo'n mannetje te lezen, terwijl een an...

De beken Turfvaart en Bijloop stromen naar Breda. In de buurt van het dorp Rijsbergen komen ze heel dicht naast elkaar te liggen. In dat gebied zorgen de beide dwergriviertjes voor beeldschone velden aan hun oevers, waar heel veel moois bloeit. 's Ochtends wekken bloemengeuren de bijen uit hun rus...

Bij de stukjes proza en poëzie die ik zo af en toe op gedichten.nl en nederlands.nl plaats, zijn er nog wel eens teksten van geestelijke ofwel christelijke aard. Ja, ik heb drang om mijn geloofsopvattingen op te schrijven en voel me er af en toe ook toe geroepen. Toch heb ik daarbij de gedachte, ...

In een ver, groot land zwierven de landlopers Ivan, Robin en Norbert door bossen en velden, over vlaktes en heuvels. Waarmee hield het drietal zich in leven? Dat is niet helemaal bekend. Maar soms stalen ze uit winkels wat levensmiddelen. Toch wisten die slimme mannen altijd aan hun achtervolgers ...

Remco, een jongetje van zeven jaar, bezoekt met zijn ouders en iets ouder zusje Ida de Efteling. Het viertal zit op het terras voor een eethuisje, en geniet van een ijsje. Remco slikt haastig de ene hap na de andere door. "'t IJsje is op! Nu gauw naar het kasteel van Doornroosje. "Stout jochie!...

Vlakbij de zee, misschien in Katwijk, Domburg of Oostende, woonde een oude man. Joost heette hij. Gelukkig voor hem had hij veel vrienden. Maar vrouw en kinderen waren nooit in zijn leven gekomen. Joost vermaakte zich elke dag. Vaak voer hij wat met zijn roeibootje heen en weer langs het strand. ...

Toon en Julia waren pas getrouwd. Het jonge echtpaar was fruitteler, had pas een appelboomgaard gekocht. Tussen hun fruitbomen stonden hier en daar wat dorre struiken. "Die lelijke dingen zullen we maar rooien," dacht Toon. Maar Julia keek vaak naar die onooglijke struiken. Zij scheen er toch iet...

Oh! Daar in de verte! In de grauwe sneeuwstorm zag hij twee raampjes, waarachter licht brandde! Daar stond een kleine hut. Stefan hoorde een grote houtzaag heen en weer gaan. Daar waren vast wel mensen, die hem wilden helpen. Daar zou hij vast veilig zijn voor die griezel, die hem achtervolgde! Gauw...