Alle inzendingen van Varifocus

Ze kwamen allemaal samen. De meerderheid en de minderheid. Het goede boek en het slechte boek. Bang voor zonder partij begon de voorzitter met de hele fractie als zoete koek. De haan zweeg, hij draaide er zelfs nog een glaasje bij...

Soms is de dood een wanhopig acteermoment. Niets dan lof, prei en uien. De kinderen gaan straks weer gewoon naar school, ze groeien als kool en het leven gaat uit zichzelf altijd door tot in de hoogste hemel. Alleen de huizenmarkt staat nu even stil en het rivierwater lijkt minder sterk vervuild...

"Mijn werk is een eerbetoon aan de schepper", sprak de meester van de figuratieve kunst voor het Archeologisch Museum in Cremona, Italië. Toch merkwaardig dat hij van achternaam Helmantel heet.

Horren zijn vaak niet genoeg. Ze kruipen door gaten en kieren, zelfs onder mijn dekens sluipen ze naar mijn kroeg van bloed. Dan vlieg ik uit mijn bed en mep ze ADHD, PDD en NOS.

Als we wisten wat er na de dood gebeurde, zouden hemel, hel en aarde er geloofwaardiger uitzien.

Zes jaar lang studeerde ik voor wrakende rechter. Links sturen, rechts van de weg duwen.

Wie ooit écht spontaan gelovig wordt, zonder mitsen en maren geëmotioneerd en ontroerd, uit vrije wil deemoedig en nederig en gevoelsmatig rijkere beleving, die is gewoon katholiek geworden, - het faken van een orgasme uiteraard voorbehouden.

Zo ging ik een keer voor een jonge vrouw staan en riep: Ik vind dat jij prachtige grote hangbebeborsten en een schitterend kukunstwerk van een a achterwerk hebt, maar je moet er niet zo opzichtig drie ddd mee draaien, mijn horror mmm monen k kraaien jouw hooiberg tot mijn speld! Ze ging...

Een burgemeester is een gedogoloog, een koffieshop zijn tempel en een ambtenaar zijn hogepriester. De bovenwereld woont beneden. Onruststokers worden uitgerookt.

Wie vanuit de toekomst leeft, loopt vooruit naar gisteren.

Wie een website plat wil leggen, moet zijn eigen IP-adres niet vergeten.

Als Eva wordt bedreigd, moet Adam ingrijpen.

Een ontsnapte fret is kansloos als hij een ander roofdier tegenkomt.

Wie veiligheid op straat zelf in de hand heeft, bespaart veel hondenbrokken op Sire.

Mensen, ook in het Midden-Oosten, willen helemaal geen vrijheid. Vrijheid geeft te weinig rechten en te veel plichten. Vrijheid levert voor 80 procent van de mensheid niet veel meer op dan een minimumloontje. Helaas stemmen ze altijd op de foute goede dictator. Ze willen geen armoede, het...

Ad Simonis heeft een kardinale fout gemaakt.

Jack de Prikker heeft mazzel gehad. In Amerika had hem de doodstraf gewacht. Wie daar namelijk zegt dat hij weet wat hij heeft gedaan, is volledig toerekeningsvatbaar.

Wie bang is voor een burka, moet leren om door de dijken heen te kijken.

Er zijn net zo veel tekenen aan de hemel als aan de wand.

Alle mensen zijn ongelijk, behalve thee- en koffieschenkers.

Wie voor God wil spelen, moet eerst naar de toneelschool.

Dichters zijn mislukte dictators.

Zoals de kunst van het schrijven meer zeggen is dan er gezegd kan worden, is de kunst van het genezen meer weten hoe een ziekte kan worden vermeden. Moeder Natuur laat zich niet opruimen en God legt alleen visite af in de laatste seconden.

Bij degene die merkt dat de euforie tijdens de begeerte na vervulling in menig geval al snel in een gevoel van gezapige vanzelfsprekendheid verandert, zou periodieke onthouding wonderen kunnen doen.

Wie een moratorium op kernenergie wil instellen, zal eerst Kadaffi in ere moeten herstellen.

Sociale media vervreemden mensen nog meer van zichzelf, maken hen nog eenzamer, kwetsbaarder en asocialer dan ze in de plaatselijke supermarkt van nature al zijn.

Volgens de jongste inzichten van de astrologie ben ik een Tweeling. Volgens de oudste inzichten van de optometrie ben ik compleet varifocus. Volgens mijn psychiater kan ik echter gewoon blijven schrijven met twee scharen.

Wie zich verlaagt tot het niveau van zijn vijand, komt nooit van zijn vijand af.

Wie nedergedaald ter helle en weer opgestaan ontdekt dat hij er halverwege aan is ontsnapt, blijft worstelen met het paradijs.

Ik ren na elk songfestival altijd weer bang weg naar Roy Orbison. Onder de link een zeldzame opname van Roy Orbison en The Candymen uit 1965, Singer Concert Zaal in Laren. Alsof God zelf zong, als je het mij vraagt. NB: Laat de kakstem van presentator Jos Brink niet over u komen.