Beweringen over maatschappij

Nederland gaat ten onder door inteelt.

Bij dieper onderzoek blijkt meestal achteraf dat de beoordeling van personen "op het eerste gezicht" minder gunstig uitvalt dan bij een werkelijk eerlijke beoordeling na langere tijd.

Bij veel mensen zijn buren en familie veel verder verwijderd dan mensen aan de andere kant van de wereld.

De gemene mens verschuilt zich achter religie, politiek, marktwerking en Bilderberg, deze mens kent z'n zwakke punten, graaft zich in en zet de hakken in het zand, verbergt zijn kinderen achter een mediacode. De geilheid van de macht doet gekke dingen met mensen, vernedert en vertrapt. ...

"Roepend in de woestijn", je lokte er vroeger niemand de tent mee uit. "Zand in de ogen strooien", eind jaren 30 kon je rustig gaan slapen. Ongelovig wrijf ik mijn ogen uit, overal zand en in mijn eigen land gestrand. De laagstaande zon verblindt, plots mag zomaar het leven geen feest meer zijn.

Kwetsbare mensen verdienen het niet om klappen op te vangen.

Een gedetineerde heeft het beter in de gevangenis dan een dementerende in het verpleeghuis.

Het journaal wordt vooral bevolkt door acteurs en actrices, de wereld een toneel en een spel dat gespeeld wordt. Prik die ballon eens door, er sist slecht gebakken lucht uit een dun omhulsel. Ik ken geen lul die zichzelf niet heeft bevredigd, ik ken geen trut die er geen vinger achter heeft...

Macht werkt corrumperend.

Het idee dat een probleem of een kwestie als vanzelf tot een oplossing zal komen door alle betrokkenen met elkaar te laten overleggen, is een dramatische vergissing.

Steeds vaker lees je in kranten en tijdschriften, wat psychische en lichamelijke klachten bij mensen de maatschappij kost. Zou het wellicht zinniger zijn, de maatschappij met zijn steeds hogere eisen en werkdruk als belangrijkste veroorzaker van deze klachten te zien.

Als we de top bereikt hebben, zijn we alleen nog maar bang dat we er af zullen vallen.

"Krom recht" is de hoepel waarmee men door de gaten en de kuilen van de levensweg hotst.

Nadat in 1989 de muur tussen oost en west is afgebroken, heb ik wel eens de indruk dat hoe-langer hoe-meer mensen een muur om zichzelf zijn gaan optrekken zonder lucht- en/of kijkgaten.

Ik kies voor de club van 100 van de Kids United. Hier geen strijkstokken, geen dure leasebakken voor overbetaalde goede-doelen-directeuren, geen weggegooid geld voor niet te controleren organisaties, geen bedachte goede-doelen-stichtingen door afgestudeerde handige jongens, kortom gewoon een klein...

Laten we er met z'n allen voor zorgen dat het nieuwe decennium niet een periode wordt waarin vreemdelingenhaat, onverschilligheid en intolerantie het winnen van verdraagzaamheid, begrip en respect voor elkaar. Met een strijd van allen tegen allen heeft niemand iets te winnen, door met elkaar...

Het is mij opgevallen dat mensen, die denken het gelijk aan hun zijde te hebben, steeds harder gaan praten.

Er is een schreeuwend tekort aan respect.

Het tuig dat binnen RK-instellingen kinderen mishandelde en misbruikte, deed dat in een tijd dat het Gezag nog op respekt kon rekenen. Dat lijkt mij een goede reden om maar een beetje voorzichtig te zijn bij het herstel van waarden en normen.

Je kunt pas écht winnen, als je om kunt gaan met verliezen.

Je bent niemand vooraleer iemand dat bevestigt.

Advocaat-generaal Rijkers heeft voor het gerechtshof in Arnhem - dat de zaak herziet op last van de Hoge Raad - vrijspraak geëist tegen voormalig verpleegster Lucia de Berk waar het gaat om de moord op zeven ziekenhuispatiënten. Ze was tot levenslang veroordeeld. Het is goed dat in Nederland...

Het zou de geestelijke volksgezondheid in Nederland goed doen als De Telegraaf minder bevooroordeelde commentaren, columns en ingezonden brieven zou publiceren.

Er gaan vele verliezers in één winnaar.

Niet de jaloerse arme mensen zijn fout maar de jaloersmákers!, de veelbezittende rijken.

Een ruwe schets zegt meer dan een pentekening.

Zolang een regering haar plicht om te zorgen voor voldoende sociale woningbouw verzaakt, mag er worden gekraakt.

Summum van socialisme in ‘t dodenrijk. Alle doden zijn gelijk, zonder bezit en zonder verleden, de dood heeft geen geheugen. Alle doden zijn even oud, er is geen dood, doder, doodst.

Nederland heeft zijn pathologische afkeer van wellevendheid en fatsoen overtuigend geëtaleerd door, voor het oog van honderden miljoenen TV-kijkers, een schattige, onaangelijnde hond een valpartij te laten veroorzaken tijdens de eerste etappe van de Tour de France.

Nederlanders hebben het recht op droge voeten in hun woning.