Alle inzendingen, jaar 2008, week 51

Beste lezers, collega's, vrienden en passanten, Bij mijn eindejaars overpeinzingen kom ik tot de slotsom dat ik u de afgelopen weken nogal eens in de steek heb gelaten. Tijd schiet vaak te kort en ook de onderwerpen komen niet meer vanzelf aanwaaien. Toenemende mildheid over het menselijk tekort - niet in de laatste plaats dat van mijzelf -…

Charisma kan Yves Letreme van Ieper niet echt vreemd zijn - opgegroeid bij wijze van spreken onder de rokken van Adolf Daens! De idealistische priester op het breukvlak van twee eeuwen aanbeden door de gewone Vlaming! De man naar wie Louis Paul Boon zijn onvolprezen roman Pieter Daens te Ieper schiep! Och arme Leterme, de man met de trotse doenersuitstraling…

De vraag die mij nogal bezighodt is: Wat doen we met de Belgen? Of beter met dat deel waar we zo op kunnen afstemmen omdat ze onze taal in eigen varianten spreken. Met wie we de Taalunie vormen. Ik zie een blijvend probleem - er zijn blijkbaar in de Noordelijke Nederlanden steeds te weinig aanknopingspunten in cultuur maatschappij en politiek voor…

Enkele maanden geleden was er op History Channel een reconstructie van het proces tegen Jezus en de historische omstandigheden waaronder dat heeft plaatsgevonden. Het gaf goed weer hoe er tegenwoordig door de wetenschap tegen Jezus en zijn optreden wordt aangekeken. Terwijl ik aan het kijken was, vielen me een heleboel verschillen op tussen de hedendaagse…

Met gekamde haren en voldoende klein geld op zak zit ik naast mijn gezinsleden te luisteren naar de preek van de dominee. Het evangelie van Lucas. De blijde boodschap verkondigd door de engelen aan de herders die lagen in het nachtelijk veld. ‘Wees eerlijk naar God, naar u zelf en naar elkaar’, zegt de dominee overtuigend. De organist zet vol in voor…

Ze loopt door de ziekenhuisgang met haar blik een beetje de richting uit van de wachthoek waar ik ook zit. Dan kijkt ze me recht aan, ziet mijn blik en lacht even naar me. Ik lach terug. Daarop gaat haar blik weer vooruit en loopt ze met een glimlach door. Ik ken haar niet. Voor controle moest ik in het ziekenhuis zijn. Het duurde nog een tijdje…

Gisteren werd ik iets gelukkiger. Kunst kan mensen iets gelukkiger maken en goede kunst maakt mensen iets gelukkiger. Ik liep langs schilderijen van 55 verschillende kunstenaars die zich hebben aangesloten bij de Klassieke Academie of die bevriend zijn. Hedendaagse kunstenaars. Ik viel van de ene verbazing in de andere. Het was geen thematische…

Donderdagmiddag 15.00 uur, tijd voor de eindejaars poppenkastvoorstelling. Vol verwachting liep Katrijn achter Jan Klaassen aan. Natuurlijk zou het deze keer weer een goede beoordeling worden. Dit jaar was immers een extreem zwaar jaar geweest. Ze had zich het snot voor de neus gewerkt en haar nek moeten uitsteken voor klussen die in feite niet…

Het hoogtepunt uit mijn carrière als supporter. Ja, zo mag je het bereiken van de derde ronde van de UEFA Cup wel noemen. Dat ik dit nog mag meemaken! Jarenlang werd NEC gezien als het lelijke eendje van het betaalde voetbal, maar die tijd is voorbij. Zelfs de Azijnbode komt tegenwoordig superlatieven tekort. "De club die zichzelf en daarmee ook…

Het was Lena, het verpleegstertje waar hij zonet een woordenwisseling mee had gehad. Ze stond wat bedremmeld in de deuropening. “Misschien had je wel een beetje gelijk…”, begon ze aarzelend. Ze ontweek zijn blik, hield haar hoofd ietwat schuin. “Ja?” “Ik wist dat het je moeilijk kunt vinden met je ouders en…” “Hoe wist je dat?” “Ik heb het in je…

Morgen kan zomaar alles afgelopen zijn, een linkerarm signaleert, een hart dat stopt, een scheefgezakte mond. En dan ben ik er niet meer, weggerukt van dit aardse bestaan, mijn leven naar de maan. Naar de kloten, prostaat- dan wel teelbalkanker, misschien onder een bus of tram met het idee dat voorrang genomen moet worden. Ik wens u allen prettige…

Hier sta ik dan. Ademloos met te veel lucht. Zelfs het zuchten doet nog pijn. Tranen zijn er allang niet meer. Gemiste kansen doen dat, weet je. Gemiste kansen laten zelfs de meest machoman huilen. Mag dat niet? Een huilende man? Jammer dan. Ooit was jij er. Jij. Met een hoofdletter. Jij die al mijn leegte zou vullen. Jij die mijn pijnen zou laten…

Hij staat op de spoorbrug. Zijn zicht verdwijnt in het water, dat zes meter onder hem voorbij raast. Een touw, stevig vastgeknoopt rond de leuning van de brug, slaat door de wind tegen zijn been. Hoe is hij hier terechtgekomen? Hij heeft hier al zo vaak gestaan en iedere keer vraagt hij zich af: "Waarom trekt deze plaats me zo?" De herinneringen…

Met zijn koffer in de ene, en zijn sporttas in de andere hand liep hij het conversatiezaaltje van de herenafdeling binnen. Dit zou dus de eerste keer zijn dat hij de kerstdagen in een psychiatrische inrichting doorbracht. Hij was benieuwd. In één oogopslag overzag hij het interieur. Een grote, opgetuigde kerstboom beheerste het vertrek. Daarnaast stond…

Ik wil nog graag iets vertellen, al weet je het misschien. In al mijn verhalen komt er een stukje boven water. Van de omgeving waar ik in woon en leef. Het begint bij mijn buren die ik heel graag zie. Hoe vreemd het ook is, ook zij zijn bepalend voor mijn geluk in mijn leven. En omgedraaid telt hetzelfde: want beter een goede buur dan een verre…

Als een zwerm zeemeeuwen ronddartelt bij de boeg dan weet ik dat ik weer thuiskom. Als ik een mooie vrouw betraand op de wal schichtig zie zwaaien dan weet ik het zeker. Als de scheepshoorn ons vertelt dat zij de mensen aan de wal groet is het helemaal zeker. Thuis wacht op ons. Voorbij de barre tocht op die mooie blauwe reus. De oceaan die ons…

Kinderen opvoeden, hoe doe je dat? We zijn er geen van allen voor opgeleid. Het enige echte voorbeeld dat we hebben, zijn onze ouders en die willen we nou net niet tot voorbeeld nemen. Op een aantal terreinen willen we het juist anders, ja beter doen dan zij destijds gedaan hebben. Maar of dat ook beter uitpakt? Een echte houvast of maatstaf hebben…

‘Is deze plaats vrij, mevrouw?’ Ik kon het niet ontkennen. Steunend liet de man zich neer op de stoel aan de andere zijde van mijn tafeltje. Hij stak de vinger op naar de ober.’ ‘Een sterke, Johan.’ ‘Komt er aan, meneer.’ Een stamgast dus. Hij nipte van de onmiddellijk bezorgde oude klare, een opvallend verschil met het tempo waarmee mijn bestelling…