9 jaar en op een middag buitenspelend met de buur kinderen, "bordje tik" al dan niet met een bal, want dat spelletje kon je net zo goed met een stukje hout doen, maar dit maal met een balletje. Er hangen bordjes naast de voordeur die voor ons flatbewoners aangaven welke nummers er in dat portiek huisden. En dat bordje was het mikpunt om bovengenoemd spelletje te spelen. Je probeerde het bordje met de bal te raken en als je dat voor elkaar kreeg mochten de andere kinderen gaan rennen, tot je de bal weer in handen had. Ik was aan de beurt en mikte richting het bordje, raak! Maar de bal verdwijnt in de bosjes, op zich niet erg, maar met blote benen de struiken in was niet mijn sterkste kant. En de anderen namen de benen, logisch. Uiteindelijk loop ik voorzichtig de bosjes in, voetje voor voetje, zie de bal liggen en zet nog een stap naar voren! FOUT! Voel een scherpe pijn en meteen wordt mijn been nat. Oeps! Pijn en nat das niet goed natuurlijk maar door de struiken kan ik niet meteen zien wat er aan de hand is. De bal vergeet ik, loop de bosjes uit en kom op de tegels terecht met een been wat inmiddels helemaal rood is, bloed stroomt uit een wond halverwege mijn been. Echt zeer doet het niet maar ja, ik moet wel naar huis...en zo loop ik de trap op, vijf stuks want we woonden 3 hoog. Boven aangekomen werp ik nog een blik achter me en zie dat er een spoor van bloed op de trap ligt, tot beneden aan toe. Zachtjes klop ik op de deur, de bel stond uit, want vader sliep, had nachtdienst gehad. Eindelijk doet moeder open met haar vinger tegen de lippen dat ik zachtjes moet doen! Ik doe ook zachtjes, geef geen kik en word door haar naar de slaapkamer gebracht. In allerijl wordt er een laken aan repen gescheurd terwijl ze blijft zeggen: stttt zachtjes je vader slaapt en niet huilen! Nee, dat wist ik al wel, afgericht als we waren in die tijd, want als vader wakker werd was ie chagrijnig en dat was niet fijn! De rest van de middag met prachtig weer, lag ik op bed, tot het bloeden gestopt was...spelletje heb ik verloren en de reden dat er een gat in mijn been zit? Wel, als er in die tijd ergens een raam brak, dan zette men de stukken ruit verborgen en wel in de struiken, tegen de muur aan, verborgen voor iedereen. Veilig best wel, behalve voor kinderen die "bordje tik" deden!

9 jaar en op een middag buitenspelend met de buur kinderen, "bordje tik" al dan niet met een bal, want dat spelletje kon je net zo goed met een stukje hout doen, maar dit maal met een balletje.
Er hangen bordjes naast de voordeur die voor ons flatbewoners aangaven welke nummers er in dat portiek huisden. En dat bordje was het mikpunt om bovengenoemd spelletje te spelen. Je probeerde het bordje met de bal te raken en als je dat voor elkaar kreeg mochten de andere kinderen gaan rennen, tot je de bal weer in handen had. Ik was aan de beurt en mikte richting het bordje, raak!

Maar de bal verdwijnt in de bosjes, op zich niet erg, maar met blote benen de struiken in was niet mijn sterkste kant. En de anderen namen de benen, logisch. Uiteindelijk loop ik voorzichtig de bosjes in, voetje voor voetje, zie de bal liggen en zet nog een stap naar voren! FOUT! Voel een scherpe pijn en meteen wordt mijn been nat. Oeps!

Pijn en nat das niet goed natuurlijk maar door de struiken kan ik niet meteen zien wat er aan de hand is. De bal vergeet ik, loop de bosjes uit en kom op de tegels terecht met een been wat inmiddels helemaal rood is, bloed stroomt uit een wond halverwege mijn been.

Echt zeer doet het niet maar ja, ik moet wel naar huis...en zo loop ik de trap op, vijf stuks want we woonden 3 hoog. Boven aangekomen werp ik nog een blik achter me en zie dat er een spoor van bloed op de trap ligt, tot beneden aan toe.

Zachtjes klop ik op de deur, de bel stond uit, want vader sliep, had nachtdienst gehad. Eindelijk doet moeder open met haar vinger tegen de lippen dat ik zachtjes moet doen! Ik doe ook zachtjes, geef geen kik en word door haar naar de slaapkamer gebracht. In allerijl wordt er een laken aan repen gescheurd terwijl ze blijft zeggen: stttt zachtjes je vader slaapt en niet huilen!

Nee, dat wist ik al wel, afgericht als we waren in die tijd, want als vader wakker werd was ie chagrijnig en dat was niet fijn! De rest van de middag met prachtig weer, lag ik op bed, tot het bloeden gestopt was...spelletje heb ik verloren en de reden dat er een gat in mijn been zit?

Wel, als er in die tijd ergens een raam brak, dan zette men de stukken ruit verborgen en wel in de struiken, tegen de muur aan, verborgen voor iedereen. Veilig best wel, behalve voor kinderen die "bordje tik" deden!

Schrijver: An Terlouw, 5 mei 2015

An.terlouw

casema.nl

Geplaatst in de categorie: ouders

Sttt vader slaapt

2.8 met 4 stemmen

123

Joanan Rutgers, 10 jaar geleden

Het ergste is wel, dat je stil moest zijn, omdat je heilige vader sliep. Alsof zijn slaaprust belangrijker was dan jouw bloedende been. Wat voor knorrepot was die tiran dan! Blijkbaar nog gevaarlijker dan dat weggemoffelde glaswerk! Had maar enorm hard gehuild van de pijn en de schrik!...

Autobiografieen