De subtiele geur van de bloeiende lindebomen oversteeg de geur van de bloeiende kruiden op het kleine balkon van Bjarne, die als stadsmens volop van de stedelijke natuur genoot. Door alle indrukken van de vorige dag was de nacht onrustig geweest, maar tegen de ochtend was er toch een diepe slaap geweest. De vers gezette koffie smaakte goed om mee wakker te worden met de balkondeuren geopend..
Er kwam een bericht van Amnesty via de webmail. Of Bjarne een petitie wilde tekenen. Een protest tegen…

Samen met mijn beste vriend en twee jonge krakers was ik druk met het opzetten van de eerste weggeefwinkel van onze stad, toen mijn moeder mij kwam storen met een vaag verhaal.
De weggeefwinkel was mijn initiatief, want ik had er voor het eerst een gezien elders in het land en ben dolenthousiast teruggekomen. Waarop mijn vriend de jonge idealisten vond en deze boden me een ruimte aan in hun kraakpand. Ik bedelde de spullen bij elkaar in de buurt waar ik toen met plezier woonde. Spoedig kwam…

De dag van de bijeenkomst was aangebroken. Wie zou er allemaal komen?
Het wachten was op Berend, die onderweg was vanuit Utrecht. De bijeenkomst begon om 13.00 uur. Berend was maar net op tijd.
Het was niet ver rijden met de auto vanaf de woning van Bjarne naar het buurthuis in de Indische buurt. En er was een parkeerplaats waar Berend zijn auto kon parkeren. Toch was het iets later dan de bedoeling was toen de heren arriveerden.
Er kwamen mensen uit de buurt in doordeweekse kleren. In alles…

Het was een bijzondere observatie geweest. De oude Amerikaanse cultschrijver op bezoek bij zijn grootste Nederlandse fan, Emma Petronella. Bjarne zag haar ogen glinsteren, haar glimlach kreeg een vintage glans. Ze had zo in een oude film kunnen acteren. De oude schrijver had een forse onderkin en kleine waterige ogen die achter het brillenglas wat groter leken. Emma droeg haar fameuze rode jurk zodat haar rondingen goed uitkwamen. Bjarne durfde bijna niet te kijken. Het was al weer zo lang…

Ik ontmoette hem in de Aldi. Hij is ver in de tachtig. Ik ken hem al heel lang uit de baptistenkerk waar ik in 1991 gedoopt ben. Hij is de vader van een vriend van mijn ex. Ik hoorde het van zijn vrouw en zij noemde het, zacht met verbittering in haar stem, 'ziek'. Haar hoofd gebogen in berusting. Zijn vader knikt er een beetje bij want hij kan er nog steeds niet bij. Het is ook nog maar drie jaar geleden. Samen zeggen ze dat hij bij de Heer is. Ik knik van amen, want ik kan er evenmin bij. De…

Het was een bizarre nacht geweest, met op hol geslagen nachtmerries, bezweet door paranoïde waanzin en de snelheid van het vluchten. De brief van de gewonde Rus had een onuitwisbare indruk op Bjarne achtergelaten. Die woensdagochtend, twee dagen voor de openingsbijeenkomst voor zijn expositie, las Bjarne de brief opnieuw. Het waren indringende zinnen, doordrongen met de aanleg voor waanzinnigheid. Bjarne probeerde het uit zijn gedachten te krijgen. Het zou vast weer een list zijn. Een nieuwe…

Het was lang geleden geweest dat Bjarne zich iets van zijn dromen kon herinneren. Maar deze dinsdag in de tweede week van juni 2024 was de herinnering aan zijn dromen overduidelijk een herinnering aan de liefde. De liefde van Emma Boter, de liefde van Trudy Mol en de liefde van Astrid, de liefde van Kees Broodakker, en de liefde van Herman die maar kort in zijn leven was gebleven. Liefde en vriendschap, het waren belangrijke waarden in het leven van de mens.
Ondertussen ging de ellende in de…

Een donkere man met de capuchon van een hoodie over zijn hoofd liep door de vroege ochtendstraten van Amsterdam op zoek naar een openbare boekenkast. Het was een goedkope manier om aan nieuw leesvoer te komen. Oude schoolboeken met educatieve afbeeldingen hadden de voorkeur voor Bjarne. Die hoefde hij niet veel meer te lezen zodat hij zich op de afbeeldingen kon concentreren. Het was een korte ontsnapping uit het heden, een romantische vlucht naar het verleden.
“Zorg dat je wat meer eelt op…

De gesprekken met de spontane blonde psychologe liepen vanwege de pandemie via de telefoon. Het waren korte gesprekken, die voornamelijk bestonden uit het steeds weer herhalen van dezelfde formele opmerkingen. Bjarne wist niet goed wat hij er mee aan moest. Het voelde als bemoeizucht en betutteling. Alsof er een dominante autoriteit deed aan ongewild voyeurisme.
Gezellige Truus van het Leger des Heils was praktischer wat betreft haar goede adviezen. Beide vrouwen leken niet echt te begrijpen…

Opnieuw heb ik een stalker. Ik schat hem midden veertig. Hij heeft een donkere tint. Zwart haar. Kort en stevig postuur. Hij stalkt mij al jarenlang met niets doen. Hij kijkt. Hij zit. Hij zit op hoge stoelen aan zijn laptop. Dan is hij goed te zien. Voor veel mensen. En hij doet niets. Hij is er niet altijd. Vaak vergeet ik hem weer. Dat is het moment dat hij opnieuw opduikt. In de bewaakte fietsenstalling. Op de binnenwegen kom ik hem tegen. Een keer dicht bij mijn huis. Doorgaans zit hij…

Het was nu helemaal zeker. De frivole geest van de ooit zo beeldschone Emma zwierf bij nacht over de velden. Ze maakte koeien aan het schrikken en ze ging weer slapen in haar graf. Dit herhaalde zich iedere nacht. Totdat Bjarne wakker schrok en terug verlangde naar de tijd toen geluk nog zo gewoon was.
Het bezoek aan Artis, de oude dierentuin van Amsterdam, werd telkens uitgesteld. Eerst was Astrid verhinderd, daarna was het wachten op een maatje van de Regenbooggroep. Er was een wachtlijst.…

Zonneschijn hield de oude stad een paar dagen in het licht van een zomerse betovering. Bjarne was gestopt met het schrijven van gedichten uit onvrede met de situatie op de internetsite “Het Blijvertje”. Er werden flauwe gedichten geschreven over minderheden, die verder niet op de website waren vertegenwoordigd. En er waren mensen die gedichten schreven om de indruk te wekken dat ze geld nodig hadden. Het was gebedel om geld voor zieke kinderen, maar daar was een schrijverssite niet voor…

In de zomer van het jaar 2000 kwam Bjarne Gosse op een regenachtige middag Joshua Eenoog tegen in het Amsterdamse bos. Het was toevallig en juist daardoor klonk er enthousiasme in de stemmen van het weerzien.
Bjarne vertelde de authentieke Joshua dat hij niet meer in de georganiseerde geestelijke gezondheidszorg geloofde, na alles wat er met zijn schizofrene broer Tom was gebeurd in de praktijk van het leven. En na alles wat hij er zelf had meegemaakt, met van een kastje naar de muur gestuurd…

De zomer van het jaar 1996 begon met een deceptie. Bjarne Gosse kon niet meedoen met de kunstmarkt. Niet omdat zijn werk van onvoldoende kwaliteit was, maar simpelweg omdat andere kunstenaars zich eerder hadden ingeschreven voor een plek op de markt. Er waren zoveel inzendingen dat er een keuze gemaakt moest worden. En het was zelfs zo dat er voor de komende jaren ook geen nieuwe kunstenaars meer werden uitgenodigd. De markt leek verzadigd, er werden veel meer creatieve werken gemaakt dan…

De vriendelijke huisarts van het nabij gelegen plein had vragen over het medicijngebruik van Bjarne. Het was hem opgevallen dat de vijftiger Bjarne Gosse geen enkele therapie voor zijn dikwijls verwarde gemoedstoestand had voltooid tijdens zijn leven. Het leek hem verstandig Bjarne door te sturen naar een instituut, waar mensen met kennis over de geestelijke gezondheidszorg werkzaam waren. Na een aarzeling stemde Bjarne tenslotte toe.
Het ging niet echt slecht, maar misschien was er…

In het voorjaar van 1998 waren de vergaderingen van het Troebel Water Collectief inmiddels berucht. Er kwamen verwarde mensen opdagen die nooit in het atelier waren gezien, zij voerden het hoogste woord en hielden arrogante monologen over de waanzin van de dag.
In een psychiatrische ambtenarentaal werden de simpelste feiten ingewikkeld gemaakt. Mensen werden met sociale apen vergeleken en apen met asociale mensen. Af en toe was er een hysterische lachbui te horen van leden die de zenuwen niet…

In het voorjaar van het jaar 1997 leek het of Bjarne Gosse al die jaren voor Jan met de korte achternaam had gewerkt. Geschilderd en getekend, bloed, zweet en tranen. Het viel hem zwaar.
Toen de hulpverlener van de geestelijke gezondheidszorg hem wees op het bestaan van het Troebel Water Collectief, aarzelde Bjarne eerst. Toch besloot hij een bezoek te brengen aan een bijeenkomst van deze groep kunstenaars met een psychiatrische achtergrond. Ze waren bezig een eigen atelierruimte te…

“Gele trompetnarcissen breken in donkere nachtmerries. Gladde vijvers maken furore als nachtspiegels, lachspiegels van de ziel. Landwegen kronkelen zich, in zijn sombere gedachten langs het hek van de wilde bloemenweide. Waar zijn slaap de stille dromen hervat, neemt het landschap de vrije hand in vreemdsoortig droef verlangen. Hij ijvert zelfs in zijn diepe slaap, om voldoende te begrijpen over de verhalen van het leven.”
De nieuwe novelle van Mobar V. was een welkom voorjaarsgeschenk…

"Vader vergeef het hun, want ze weten niet wat ze doen."
Dat wisten de mannen die Jezus kruisigden inderdaad niet. Ze meenden oprecht dat ze de opdracht hadden gekregen om een misdadiger te kruisigen. Zijn eigen volk had hen die opdracht gegeven. Ze wisten niet wat ze deden.
Deze onwetendheid is niet van toepassing op een narcist. Die weet dondersgoed wat hij of zij doet.
Mijn moeder is een narcist. Een narcist die weet wat zij doet, want zij zegt letterlijk: "Laat mij nu maar, ik weet dat…

Het voorjaar van 1996 begon met een bizarre droom vol begeerte en genegenheid. Hier was sprake van een duidelijke erotische ondertoon, die Bjarne de volgende dag in zijn onderbroek droeg. En waar hij zich in de late avond, voor de spiegel van moest ontdoen.
Bjarne had na een korte periode van voorjaarsgriep drie dagen in de natuur van de oeverlanden bij het zoetwatermeer gewerkt. Opgewekt was zijn verlangen om samen met een man een man te zijn. Hij had zich neergelegd bij zijn intellectuele…