Inloggen
voeg je autobiografie toe

Autobiografieen

Niet zomaar dus...noodkreet

Ze zei: ik kap ermee, vervolgens vroeg ze:
wil je nog een bakkie?
Met de twee kopjes naar de keuken
en met de nieuwe koffie
terugkomend zei ze nog een keer:
ik kap ermee.
Wat bedoel je, vroeg ik? Nou ik kap ermee,
wat is daar zo moeilijk aan?

Ik had er geen antwoord op maar ook geen idee,
wat ze nou bedoelde met: ik kap ermee!
Had ik door moeten vragen?
Misschien wel, achteraf bezien had ik door moeten vragen
wat ze nou precies bedoelde.
Maar het enige wat ik vroeg was:
ga je nog mee vanmiddag?
Ze keek me vorsend aan en zei, nee,
want ik kap ermee.
De koffie was op, ik pakte mijn jas,
gaf haar zoals gebruikelijk drie zoenen,
( twee zijn geloof ik afgeschaft) en vertrok.

Ze zwaaide me na, tot ze me niet meer zien kon.
Ik deed mijn ding die middag
en aan het einde van de middag rinkelt de telefoon.
Ze was ermee gekapt.
Uit het leven gestapt, daar waar ik slechts een paar uur ervoor
nog zat te grappen en grollen, koffie zat te drinken,
mijn arm uit het lid zwaaide, nam zij de stap:
ik kap ermee.
Onbeantwoorde vragen spoken door mijn hoofd.
Niks tot volgende week, hoogstens in het crematorium
waar we koffie drinken, maar ZIJ niet meer.

Had ik moeten blijven, door moeten vragen, had ik, had ik......

Dag lieverd. Ik zwaai je na...

Schrijver: An Terlouw, 24 oktober 2015


Geplaatst in de categorie: overlijden

4.0 met 4 stemmen 112



Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:
Gabriëla Mommers
Datum:
25 oktober 2015
Het verlangen naar de dood is een ongrijpbare ziekte.
Je doet er helemaal niets aan.
Helemaal niets.

Je kunt proberen het tegen te houden,
maar dat is net zoiets
als een rivier proberen terug te duwen.

Het stromen van het water houd je niet tegen.

Want als de stroming maar sterk genoeg is,
dan breekt zelfs de sterkste dam.
Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
25 oktober 2015
Heel aangrijpend, wat je hebt meegemaakt. Ook al had je doorgevraagd, dan waren de ontwijkende antwoorden niet van de lucht, vrees ik, en zal ze je evengoed in het ongewisse hebben gelaten. Desalniettemin blijft het verlies voor jou zeer vreselijk en is je gemis onuitsprekelijk diep. Zij kapte ermee of de dood deed haar ermee kappen, zeg maar, maar jij hebt daar absoluut geen schuld aan, want jij bent bewust in het ongewisse gelaten.
Naam:
I.Broeckx
Datum:
24 oktober 2015
Beste An,
Jij hebt er niets aan kunnen doen
Het zat in haar en niemand had dit bij haar
kunnen wegnemen
Vriendelijke groet


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)