Inloggen
voeg je autobiografie toe

Autobiografieen

Isolatie

'If I could, I would let it go. This desperation, dislocation. Seperation, condemnation, Revelation, in temptation Isolation, desolation Let it go'

uit 'Bad' van U2

'Bad' van het album 'The Joshua Tree' van U2 vind ik één van de meest hartverscheurende liederen die ik ken. Ik heb het Bono Vox in de Kuip life horen zingen tijdens de Joshua Tree tournee, toen concertkaarten nog betaalbaar waren. Wanneer deed het gegeven isolatie intrede in mijn leven? Nam ik het mee uit vorige levens of kwam het door de helmvlies bij mijn geboorte, waardoor je extra helderziend bent, maar moet je daar een kluizenaarsprijs voor betalen? Als kind leed ik overduidelijk aan een voortdurende depressie en kon ik de gebeurtenissen om mij heen niet verwerken, de vele indrukken stapelden zich op, terwijl ik ook nog eens alles als een spons in mijzelf op nam. Ik was supersensitief en een pure detaillist. Ik kon wel een uur de bewegingen van een liefheersbeestje volgen en de rest van de wereld om mij heen totaal vergeten. In het bos naast ons vakantiehuis in Gasselte bouwde ik een hut, waar ik prikkeldraad omheen spande. Mijn vader kwam er eens in vast te zitten. Een oude stofzuigerslang diende voor microfoon en zo zong ik als troubadour in de knop allerlei verzonnen liedjes. Ik trok mij vaak terug, maar het is de vraag of dat van harte is gegaan of uit noodzakelijke intuïtie.

Iedereen weet dat de basisreacties van de mens vechten of vluchten zijn. Ik koos er al vroeg voor om te vluchten. Ik heb in die overlevingsreactie vaak zwaar overdreven, omdat extremisme ook een kenmerk van mijn wezen is. Vaak wilde ik dolgraag contact maken met bepaalde mensen, maar durfde ik dat niet uit verlegenheid en faalangst. Vooral zelf het initiatief nemen lukte me absoluut niet. Dat ik een communicatiestoornis heb, mag duidelijk zijn. Als communicatie in de werkelijkheid niet lukt, dan grijp je naar fanatasie-communicatie en zo belandde ik in het oneindige literaire landschap, waar ik illusionaire vriendschappen opbouwde met vele schrijvers. Zoals sommige kinderen wel denkbeeldige vriendjes creëren. De literatuur zoog mij op, maar ik liet mij ook graag opzuigen. Als een drugsverslaafde liet ik mij verliteraturiseren. Ik ontdekte al gauw dat ik mij heerlijk kon verschansen achter de imponerende kasteelmuren van de wereldliteratuur. Extra isolatieversteviging. Maar deed ik dat wel allemaal zelf en was het niet eerder een zelfreddend uitwegproces inzake mijn zwaar psychische persoonlijkheidsstoornis?

En in hoeverre heeft die psychische ziekte/levensbelemmering mij in de isolatie gestopt? Sommigen denken zelfs dat ik aan autisme lijd, maar mijn geestestoestand grenst aan vele psychische aandoeningen, dus zo vreemd is die zienswijze dan niet. Voor een groot deel grens ik aan de ego-verwoestende schizofrenie. Ik heb al vele Schubs meegemaakt, zeg maar totaal verwoestende bosbranden in je hoofd. Maar ja, ik deed ook vele zweethutrituelen en daar kom je ook altijd als een totaal andere weer uit. Veel mensen zijn nu eenmaal voorbestemd om qua persoonlijkheid alsmaar te transformeren. Of je moet zo'n saaie politicus als Mark Rutte willen zijn, die qua persoonlijkheid iedere dag hetzelfde blijft, wat ik persoonlijk best eng vind aan dat soort mensen.

Begin negentien dook ik het benedictijnse klooster te Egmond-Binnen in en zette ik qua isolatievermogen nog eens even goed de puntjes op de i. Dat ik in wezen niets met het celibataire martelen had, werd me knap duidelijk en de sterk doorgevoerde isolatie kostte me twee keer bijna mijn leven. Als arbeidsongeschikte en ex-psychiatrische patiënt rommelde ik maar door en leefde ik voor mijn dichtkunst, mijzelf verbonden voelend met dichters als Slauerhoff, Rilke, Heine, Van Eeden en Rimbaud. Dat is een heel mooi aspect van mijn isolatie-toestand, ik kan mijzelf heel goed concentreren op mijn literaire voorgangers. Het verenigingsproces met hen verloopt spontaan en soepel. Ik heb dan ook inmiddels veel meer literaire vrienden/vriendinnen aan de overzijde, dan hier op de aarde, waar het leven door a-spirituele, onrechtvaardige, egoïstische oppervlaktemensen wordt verpest.

Dan komt dit er nog bij, dat ik in de loop der jaren gewend ben geraakt aan het verstoppertje-spelen, mijn kluizenaarsbestaan, de ruime stilte, waarin ik als schrijver werkelijk prima gedij, maar als mens een op sterven na dode plant ben geworden. Ik ben in de fantasie gaan leven om mijzelf van strenge afwijzingen te bevrijden, maar inmiddels zijn die bedreigingen er allang niet meer, maar nog wel in mijn gedachten. Ik ben een angstig konijntje, die liever in zijn holletje blijft, dan dat hij nog ooit op avontuur wil gaan, met alle onzekerheden vandien. Ik wil mijn zelfcontrole niet afstaan. Achter iedere, vreemde boom loert een haatdragende demon. Verdovingsmiddelen verdoven de eigen wil en de hang naar levensavontuur, leven als Pippi Langkous, en ik slik al ruim zestien jaar antidepressiva, tot mijn grote genoegen, maar ik ben inmiddels vergeten hoe het voordien was, al maak ik er een grote hel van en was het dat ook, soms ben ik wel nieuwsgierig naar hoe het nu kan zijn. Alcohol is ook zo'n typisch verdovingsmiddel, wat ik maar al te goed ken. Als een prooidier wordt aangevallen door een woest roofdier, dan kan hij/zij zichzelf redden door de schijndoodpositie aan te nemen. Psychologische termen als dissociatie en afsplitsing zijn daar van afgeleid. Het echte gevaar daarna is echter dat de schijndoodkandidaat niet meer uit zijn aangenomen pose komt en daardoor kan omkomen door zelfverkozen isolatiegedrag.

Schrijver: Joanan Rutgers, 6 juli 2016


Geplaatst in de categorie: psychologie

4.7 met 3 stemmen 105



Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
8 juli 2016
O, Gabriëla, je slaat de spijker steeds meer op zijn kop en je getuigt van je geniale intelligentie! Je bent me net zo dierbaar als Ingrid Weverbergh! Heerlijk, je citaat van de door haar vader seksueel misbruikte Anaïs Nin!...
Naam:
Gabriëla Mommers
Datum:
7 juli 2016
Een prachtig lied breng je onder onze aandacht.

'If I could through myself
Set your spirit free, I'd lead your heart away
See you break, break away
Into the light
And to the day'

~ uit 'Bad' van U2

Je schrijft dat je gelooft dat iedereen verandert, transformeert. Dat wat je gelooft, komt vaak naar je toe. Blijf geloven, neem de tijd, breek de muren, één steen tegelijk. Ieder mens verdient het vrij te zijn.

'En de dag kwam dat het pijnlijker was in de knop te blijven, dan het risico te nemen om open te bloeien.'
~ Anaïs Nin

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)