Een Rus met bloed in zijn hoofd
Een groot aantal dagen was ik vergeten mijn verhalen te schrijven. Niet dat mijn trouwe lezers er iets van hadden gemerkt, die zaten met de kinderen op de camping bij een rivier in Frankrijk.
Af en toe kwam de laptop te voorschijn, maar dat was om de mailberichtjes te checken, niet om de romantische verhalen van Bjarne te lezen, die Amsterdamse komiek die zich telkens aan dezelfde steen stootte.
De wielrenwedstrijd tekende zijn eigen verhalen op, bergetappes, valpartijen, sprintincidenten, vermoeide renners, weersomstandigheden, de zomer klom langzaam naar een climax, de zon kwam onverschrokken te voorschijn en doopte het landschap in zijn glans.
En Bjarne had een correspondentie met een Rus, het begon heel vriendschappelijk, maar al snel haalde die Rus alles uit de kast om Bjarne te versieren, naaktfoto’s, intieme geheimen, nieuwsgierige verlangens, Bjarne was weer net zo naïef als vroeger toen hij nog niet wist wat er met de gemeenschap werd bedoeld. Het klonk allemaal zo logisch, zoals die Rus het had uitgelegd, en Bjarne was er helemaal klaar voor, een roze bril en een lange zomer.
Het was al eigenlijk te ver gegaan, dat hij had toegehapt, dat hij het niet gewoon platonisch en vriendschappelijk had gehouden, maar de Rus wilde veel. Te veel en te snel bleek achteraf, want een maand lang samen in Amsterdam doorbrengen was niets voor Bjarne, hij hield het al meestal niet langer dan een uur met zijn beste vrienden uit.
Het was wel een sympathieke Rus geweest, een gespierde Rus, en Bjarne had het spannend en erotisch gevonden, maar het was duidelijk dat ook de Russen een dubbele agenda hadden, zoals de meeste mensen in deze geestdodende maatschappijwereld.
Discriminatie, je kon er van alles over beweren, maar het misvormde de geestelijke wereld van de mensen. Poetin had een wet in zijn land die slachtoffers maakte, een wet die mensen gekke dingen deed doen, en het leed liet zijn echo na tot in de westerse steden. Het leed schreeuwde overal op onze planeet.
Er zou nooit meer een tijd komen dat homoseksualiteit werkelijk geaccepteerd zou worden.
Er was een decadente sekte met commerciële banden in de binnenstad, die zomers op lelijk opgetuigde boten hoerig stonden te wuiven naar mensen op de kant, maar voor een platonische band was Bjarne aangewezen op een Rus met bloed in zijn hoofd.
Geplaatst in de categorie: discriminatie
Rus
121
Geef je reactie op deze inzending: